ΕΘΝΙΚΗ ΑΜΥΝΑ ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ !!!!

ΜΟΝΟ ΠΑΡΑΝΟΪΚΟΙ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΟΥΝ ΤΗΝ ΑΜΥΝΤΙΚΗ ΜΑΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ!

του ΝΙΚΟΥ ΓΕΩΡΓΑΚΑΚΗ

Η πολιτική της κυβέρνησης όπως αποτυπώνεται στο Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης(ΠΣΑ) και το περιβόητο Μνημόνιο, είναι η προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων που εντάσσονται στις λεγόμενες Μεταρρυθμίσεις.

Αν και δεν γίνεται συγκεκριμένη αναφορά ούτε στο ΠΣΑ ούτε στο μνημόνιο για τις αμυντικές μας βιομηχανίες (ΕΑΣ, ΕΑΒ),εν τούτοις πρώτο γιατί όπως αναφέρεται από εκπροσώπους της Τρόϊκας αυτό το πρόγραμμα μπορεί να εμπλουτίζεται, δεύτερο γιατί στο μνημόνιο υπάρχει δέσμευση για συγκεκριμένα έσοδα ετησίως από αποκρατικοποιήσεις οι ιδιωτικοποιήσεις τους είναι αποφασισμένες. Όπως ανέφερε ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Ε. Βενιζέλος, σε συνέντευξη-απολογισμό(05/10/2010) των πεπραγμένων του έτους, «ανεξάρτητη» εταιρεία που θα επιλεγεί από την διυπουργική επιτροπή αποκρατικοποιήσεων, ως σύμβουλος του Ελληνικού Δημοσίου, θα εισηγηθεί ποιο θα πρέπει να είναι το νέο καθεστώς στις κρατικές αμυντικές βιομηχανίες ΕΛΒΟ(Ελληνική Βιομηχανία Οχημάτων), ΕΑΣ(πρώην ΕΒΟ-ΠΥΡΚΑΛ και νυν Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα) και ΕΑΒ(Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία). Η εισήγηση η οποία θα γίνει το ταχύτερο δυνατό, σύμφωνα με τον κ Βενιζέλο, θα προτείνει «απροκατάληπτα» την καλύτερη λύση για τις αμυντικές βιομηχανίες. Μια λύση που έχει δρομολογηθεί από καιρό. Χαρακτηριστική είναι η αναφορά του υφυπουργού Εθνικής Άμυνας κ. Μπεγλίτη κατά τη συζήτηση ερώτησης στη Βουλή ότι η κυβέρνηση αναζητά: «Συνεταίρους σε Ευρώπη και ΗΠΑ για να αγοράσουν μέχρι και το 49% των κρατικών αμυντικών βιομηχανιών και να αναλάβουν παράλληλα τη διοίκησή τους, σε μια προσπάθεια να εξυγιάνει τον τομέα αυτό που θεωρεί εξαιρετικά ζημιογόνο».

«Για τα ΕΑΣ σχεδιάζεται η αναζήτηση στρατηγικού επενδυτή για την εξαγορά του 49% της εταιρείας η οποία διαθέτει 8 εργοστάσια πυρομαχικών και όπλων σε όλη την Ελλάδα. Το ίδιο σχεδιάζεται και για την ΕΑΒ η οποία όμως αναζητά συμμάχους στην ευρύτερη αεροπορική βιομηχανία.»

Αν και οι ιδιωτικοποιήσεις για ένα χρονικό διάστημα, επί ΝΔ, φρέναραν αφού τα περισσότερα ασημικά έχουν εκποιηθεί ήδη και δεύτερο λόγω της κατάστασης του Χρηματιστηρίου που δημιουργεί χαμηλές ταμιακές προσδοκίες, για τον πωλητή, δηλαδή το δημόσιο, η κυβέρνηση κάτω από την πίεση της Τρόϊκας επανέρχεται προωθώντας ουσιαστικά την ιδιωτικοποίηση των πάντων.

Η Κυβέρνηση εγκληματεί, δρώντας αντισυνταγματικά.

Η κυβέρνηση προωθώντας αυτή την πολιτική, ξεπουλώντας τον πλούτο της χώρας χωρίς να έχει δικαίωμα, εγκληματεί ενάντια στο λαό, ενάντια όχι μόνο στη σημερινή γενιά αλλά και τις επόμενες γενιές. Έγκριτοι νομικοί όπως η κ. Μ. Καραμανώφ (επί μακρόν στο ΣτΕ), χαρακτηρίζει αυτή την πολιτική πέρα των άλλων και αντισυνταγματική

Η κυβέρνηση θα διαπράξει έγκλημα αν προχωρήσει στις ιδιωτικοποιήσεις, ιδιαίτερα τέτοιων δημόσιων επιχειρήσεων που αφορούν την άμυνα της χώρας.

Τα ΕΑΣ παράγουν πυρομαχικά και όπλα ενώ η ΕΑΒ δραστηριοποιείται σήμερα κυρίως στη συντήρηση των στρατιωτικών και στην υλοποίηση ξένων προγραμμάτων (με Ιταλία, ΗΠΑ κλπ)

Το θέμα λοιπόν δεν είναι απλά ταμιακό, αλλά ουσιαστικό πέρα από το γεγονός ότι οι όποιες ιδιωτικοποιήσεις θα αποφέρουν πενιχρά έσοδα, θα γίνουν «αντί πινακίου φακής». Δεν είναι δυνατό, λοιπόν, για κάποια προσωρινή εισροή ορισμένων πόρων να παραδίδονται στους ιδιώτες επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας για τη χώρα.

Υπαρκτά προβλήματα, ανύπαρκτη η αναπτυξιακή αντιμετώπιση.

Όπως αναφέρεται στον τύπο για την ηγεσία του υπουργείου Άμυνας το μεγάλο πρόβλημα φαίνεται πως είναι τα ΕΑΣ (7-8 εργοστάσια) που έχουν ήδη σωρευμένα χρέη άνω του 1 δισ. ευρώ, ενώ, όπως αναφέρθηκε στη Βουλή, το κόστος παραγωγής τους σε σχέση με ευρωπαϊκές εταιρείες είναι 3:1.Θα πρέπει να σημειωθεί ότι για την απόκτηση ορισμένων (φιλέτων) από τα οκτώ εργοστάσια της ΕΑΣ έχει εκδηλώσει ενδιαφέρον η αμερικάνικη «ΑΤΚ».

Δεν μπορώ να κατανοήσω γιατί οι κυβερνήσεις του δικομματισμού, όταν εμφανίζεται ένα πρόβλημα, ας πούμε το χρέος, το πρώτο πράγμα που σκέφτονται είναι το ξεπούλημα. Είναι απαράδεκτο, όχι για προοδευτική αλλά για την όποια κυβέρνηση, να λειτουργεί με τη λογική «πονάει κεφάλι, κόβεις κεφάλι»

Δεν είναι δυνατό ο κ. Μπεγλίτης όταν αναφέρει ότι και η ΕΑΒ χρειάζεται κι αυτή «μεγάλες δομικές παρεμβάσεις», ότι συνιστά μονόδρομο παρέμβαση το ξεπούλημα της.

Αν θεωρεί αναγκαίο όπως γράφεται να σταματήσει η «κρατικοδίαιτη αντίληψη» και παράλληλα με τη σύνδεση με τις εξοπλιστικές ανάγκες των Ενόπλων Δυνάμεων, οι επιχειρήσεις αυτές να αποκτήσουν εξωστρεφή χαρακτήρα σε ανταγωνιστικές συνθήκες και με μειωμένο λειτουργικό κόστος, ιδού η Ρόδος.

Κυβέρνηση και τρέχουσα διαχείριση.

Η κυβέρνηση επικαλούμενη την ύπαρξη προβλημάτων στις επιχειρήσεις αυτές ασκεί μια απαράδεκτη τρέχουσα διαχείριση και σχεδιάζει τα χειρότερα. Από τους εργαζόμενους στα ΕΑΣ καταγγέλλεται μια διαχείριση εγκατάλειψης, αδιαφορίας, διάλυσης, μαρασμού και αβεβαιότητας για τους εργαζόμενους.

Επίσης η διοίκηση της ΕΑΒ, ασφαλώς με πλήρη συμφωνία της κυβέρνησης προχωρά λόγω της έλλειψης προσωπικού, σε ανάθεση έργου της σε υποκατασκευαστές και εργολάβους, ουσιαστικά παραδίδει το έργο της Ε.Α.Β σε ιδιωτικά συμφέροντα;
Η έλλειψη προσωπικού, οι επικείμενες μαζικές αποχωρήσεις και η άρνηση προσλήψεων μέσω ΑΣΕΠ του αναγκαίου προσωπικού, οδηγεί σε παράδοση έργου σε αμφισβητούμενης εγκυρότητας ιδιωτικούς φορείς ενώ γίνεται αδύνατη η ανάληψη εργασιών ξένων προγραμμάτων παρά τη τεράστια εμπιστοσύνη που έχει κατακτήσει η ΕΑΒ.

Τα ΕΑΣ αντί να αναπτύσσονται ως παραγωγική βιομηχανία εξελίσσονται ολοένα και περισσότερο ως διαμεσολαβητής

Οι εργαζόμενοι είναι αντίθετοι στις εξελίξεις αυτές και στην πορεία ιδιωτικοποιήσεων και γι αυτό τα σωματεία τους αντιδρούν και κινητοποιούνται την τελευταία περίοδο. Δεν είναι τυχαίο που ακόμη και η ΠΑΣΚΕ του χώρου έχει πάρει ανοικτά θέση ενάντια σε αυτά τα δεδομένα και τις εξελίξεις.

Σήμερα η κατάσταση επιδεινώνεται γιατί γίνονται περικοπές που αφορούν την Ελληνική Αμυντική Βιομηχανία, ενώ δεν παρατηρείται αντίστοιχη μείωση των εξοπλιστικών προμηθειών από το εξωτερικό.

Έτσι, η μεν Αμυντική Βιομηχανία της Ελλάδος μαραζώνει και οι εργαζόμενοι σε αυτή, απειλούνται άμεσα με απολύσεις, την ίδια ώρα όμως το μεταπρατικό εμπόριο όπλων και εξοπλισμού συνεχίζεται αυξανόμενο.

Την τρέχουσα περίοδο συμβαίνουν δύο παράλληλα γεγονότα. Υποβαθμίζεται περαιτέρω η αμυντική βιομηχανία, και η ιδιωτική και η κρατική, ενώ παράλληλα υπάρχει δραματική υστέρηση του εξοπλιστικού προγράμματος. Τι σημαίνει αυτό; Αύριο, με αύξηση των αμυντικών δαπανών σε σχέση με τις σημερινές, θα διαπιστώνει την αδυναμία των αμυντικών βιομηχανιών να απορροφήσουν άξιο λόγου έργο και τότε θα κάνουν πανηγύρι, πάλι, οι ξένες εταιρείες και οι ντόπιοι αντιπρόσωποί τους.

Οι υπέρογκες εξοπλιστικές δαπάνες είναι κατ' εντολή των ξένων πολεμικών βιομηχανιών και δεν περισσεύει τίποτα από το μεγάλο φαγοπότι των Αμερικανογερμανών για τη ντόπια αμυντική βιομηχανία

Η κυβέρνηση όμως εξ αιτίας και της εθνικής φύσης των επιχειρήσεων αυτών θα έπρεπε να τις στηρίξει αντί να αλληθωρίζει μονόπλευρα προς τους ξένους.

Μία επισήμανση.

Σε πολλές χώρες, εφαρμόζεται μία πολιτική όπου η κατασκευή πλοίων ή αρμάτων για τα οποία ενδιαφέρεται μία χώρα, ή γίνεται στην συγκεκριμένη χώρα, στην περίπτωσή μας στην Ελλάδα ή δεν γίνεται η προμήθειά τους. Τι έχει συμβεί με μας. Πήραμε ένα μεγάλο αριθμό αρμάτων και δεν έγινε καμία ουσιαστική συμπαραγωγή.

- Μετά το 1974, όταν αυξήθηκαν σημαντικά οι αμυντικές δαπάνες, δεν αυξήθηκαν αντίστοιχα οι επενδυτικές δραστηριότητες είτε ιδιωτών είτε δημόσιων εταιρειών στη χώρα, αυξήθηκε απλώς το εμπορομεσιτικό κεφάλαιο. Υπάρχει λοιπόν μια διασύνδεση εμπορομεσιτικού κεφαλαίου συμφερόντων και αποφάσεων με ζημιά της αμυντικής μας βιομηχανίας».

Διέξοδος

- Η κυβέρνηση, σήμερα, δεν είναι απλά μία νεοφιλελεύθερη, αντιλαϊκή κυβέρνηση αλλά είναι και επικίνδυνη. Διέξοδος δεν είναι η διάλυση και πώληση των δημόσιων αμυντικών φορέων αλλά η ανάπτυξή τους, ώστε να αναλαμβάνουν είτε μόνες είτε με συμπαραγωγή, ένα μέρος των εξοπλισμών.
Θα έπρεπε σήμερα, αντί να προχωρά σε άτυπες επαφές με αμυντικές βιομηχανίες από Γερμανία και ΗΠΑ και να σχεδιάζει πως θα παραδώσει τις αμυντικές βιομηχανίες σε εγχώριους ή ξένους ιδιώτες επιχειρηματίες, να σκύψει στα προβλήματα τους και να τα αντιμετωπίσει.

Συγκεκριμένα η κυβέρνηση οφείλει να σταματήσει μία πολιτική εγκατάλειψης, απαξίωσης, τελικά εκποίησης αυτών των σημαντικών δημόσιων φορέων και αντίθετα:

• Να σταματήσει τις περικοπές που γίνονται προς την κατεύθυνση της Ελληνικής Αμυντικής Βιομηχανίας ενώ δεν παρατηρείται μείωση των εξοπλιστικών προμηθειών από το εξωτερικό.

• Να δει την αντιμετώπιση των αναγκών σε ανθρπινο δυναμικό στην ΕΑΒ(πχ προσλήψεις του αναγκαίου μόνιμου προσωπικού, μέσω ΑΣΕΠ (Ν.2190/1994), για την κάλυψη των πάγιων αναγκών της, ώστε να μπορεί να ανταποκρίνεται με επάρκεια στις συμβατικές της υποχρεώσεις;

• Παραπέρα να δει πως θα εντάξει αυτές τις επιχειρήσεις στον αναπτυξιακό σχεδιασμό σε όφελος της οικονομίας και της κοινωνία.

• Να μελετήσει την αξιοποίηση και όχι ξεπούλημα όπως συνηθίζεται της μεγάλης ακίνητης περιουσίας τους.

• Να μελετήσει σε βάθος την ανάπτυξη αυτών των φορέων. Η εταιρεία (ΕΑΣ) κατασκευάζει πυρομαχικά, οπλικά συστήματα, διάφορα υλικά για τις ένοπλες δυνάμεις όμως έχει δυνατότητες διεύρυνσης της δραστηριότητας της στην κατασκευή ανεμογεννητριών και μεταλλικών κατασκευών.

• Το ίδιο ισχύει και με την ΕΑΒ η οποία έχει επίσης τεράστιες δυνατότητες ανάπτυξης και συμβολής σε παραγωγικές δραστηριότητες, πιθανής επέκτασης σε προγράμματα πολιτικών αεροσκαφών κλπ.

Η κυβέρνηση πρέπει πρώτα από όλα σε διάλογο με φορείς και όλα τα κόμματα να διαμορφώσει εθνικό σχέδιο για την αμυντική βιομηχανία που θα φέρει για διάλογο και επικύρωση στη Βουλή με αυξημένη πλειοψηφία 2/3 της Βουλής. Πρέπει να εγκαταλείψει το σχέδιο παράδοσης τους στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Σε χώρες όπως η Τουρκία διατηρείται κρατική η αμυντική βιομηχανία και στηρίζεται ολόπλευρα. Δεν θα ήταν άσκοπο κάποιες φορές να διδαχτούμε από την πολιτική και τις δράσεις της Τουρκίας

iskra