T E Λ Ι Κ Ω Σ. . .Β Α Ρ Β Α Ρ Ο Τ Η Τ Α . . . . . . . .ΩΡΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ . . . .. ΣΤΙΓΜΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ....




«Η αλήθεια είναι επαναστατική»

Αντόνιο Γκράμσι

Ροή Iskra

Τρίτη 31 Αυγούστου 2010

NEO ΕΠΙΚΑΙΡΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ: ΑΛΛΟΙΩΣΤΕ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ – ΛΕΗΛΑΤΗΣΤΕ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ!


10 ΜΕΓΑΛΑ ΕΡΓΑ ΕΤΗΣΙΩΣ ΜΕ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ «ΕΞΠΡΕΣ»!

ΜΙΑ ΝΕΑ «ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ» ΕΠΙ ΘΥΡΑΙΣ!

Είναι απίστευτο και όμως αληθινό! Το νέο επικαιροποιημένο Μνημόνιο δεσμεύει την κυβέρνηση να τηρήσει το Σύνταγμα αλλοιώνοντας όμως τις Συνταγματικές δεσμεύσεις!



Συγκεκριμένα, το νέο επικαιροποιημένο Μνημόνιο επιβάλλει στην κυβέρνηση να προωθεί κάθε χρόνο αιτήσεις στις υπηρεσίες της Κομισιόν για 10 μεγάλα έργα, πράγμα που, πέραν των άλλων, σημαίνει παράδοση όλου του Κοινοτικού Προγράμματος (ΕΣΠΑ) στις μεγάλες εγχώριες και πολυεθνικές κατασκευαστικές εταιρείες, τη στιγμή που η χώρα έχει ανάγκη κυρίως από παραγωγική και τεχνολογική ανάπτυξη και όχι ανάπτυξη τσιμέντου.

Το χειρότερο, όμως, είναι ότι με το επικαιροποιημένο Μνημόνιο η κυβέρνηση καλείται χωρίς «Συνταγματικές και νομικές καθυστερήσεις» να προχωρήσει ταχύτατα τα δημόσια έργα και γενικότερα τις επενδύσεις.


Μια τέτοια πρωτάκουστη δεσμευτική κατεύθυνση, η οποία στην ουσία συνιστά πραξικοπηματική αλλοίωση, αν όχι κατάλυση, του πολιτεύματος, συνοδεύεται μάλιστα στο επικαιροποιημένο Μνημόνιο και με την υποχρέωση της κυβέρνησης να «υιοθετήσει νομοσχέδιο», το «οποίο μεταξύ των άλλων θα πρέπει να:


1. «συντομεύει και απλοποιεί τις δικαστικές διαδικασίες προσφυγών κατά απονομών συμβολαίων ή αποφάσεων απαλλοτριώσεων γης.


2. συντομεύει τις προθεσμίες για την χορήγηση αδειών από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο.


3. απλοποιεί και συντομεύει τις διαδικασίες για την ολοκλήρωση μελετών περιβαλλοντικών επιπτώσεων και της έγκρισης των περιβαλλοντικών όρων για έργα υποδομής.»


Είναι προφανές ότι το επικαιροποιημένο Μνημόνιο διαμο\ρφώνει ένα νέο ειδικό έκτακτο πραξικοπηματικό καθεστώς στη χώρα στη βάση του οποίου θα πρέπει τα επόμενα χρόνια να έχει, στο όνομα της «ανταγωνιστικότητας» και των κερδών των κατασκευαστικών εταιρειών, καταστραφεί ότι έχει απομείνει από το περιβάλλον και τις πόλεις σε αυτή τη χώρα!

ΝΑ ΜΑΤΑΙΩΣΟΥΜΕ ΤΗ ΝΕΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΚΑΙ ΔΑΠΑΝΗΡΟΤΕΡΗ "ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ"!



Με σκοπό την πληρέστερη ενημέρωση των αναγνωστών της ISKRA, παραθέτουμε το πλήρες κείμενο από το επίμαχο τμήμα της ανεπίσημης μετάφρασης από τη σελίδα 28 του επικαιροποιημένου Μνημονίου, (μαζί με τα ορθογραφικά λάθη του συντάκτη της...)*.Ακολουθεί το σχετικό απόσπασμα:


"... η Κυβέρνηση θα πρέπει να επιτύχει έναν ετήσιο στόχο υποβολής αιτήσεων στις υπηρεσίες τις κομισιόν για 10 μεγάλα έργα. Στην επίτευξη των στόχων απορρόφησης, η προσφυγή σε μη στοχευμένα ελάχιστα (de minimis) μέτρα κρατικής ενίσχυσης θα πρέπει σταδιακά να μειωθεί.

Η Κυβέρνηση θα παρουσιάσει μια έκθεση πάνω στις δραστηριότητες της ομάδας δράσης που αξιολογεί την πρόοδο στη διασφάλιση της γρήγορης υλοποίησης και απορρόφησης των διαρθρωτικών κονδυλίων και προτείνει βελτιώσεις, όπου είναι αναγκαίο....

....Δίχως προκατάληψη προς το Σύνταγμα της Ελλάδας, η Κυβέρνηση θα υιοθετήσει νομοσχέδιο ώστε να αντιμετωπίσει τις καθυστερήσεις στην υλοποίηση των δημοσίων έργων και των επενδύσεων γενικότερα. Το νομοσχέδιο θα πρέπει μεταξύ άλλων να:

• «συντομεύει και απλοποιεί τις δικαστικές διαδικασίες προσφυγών κατά απονομών συμβολαίων ή αποφάσεων απαλλοτριώσεων γης.


• συντομεύει τις προθεσμίες για την χορήγηση αδειών από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο.


• απλοποιεί και συντομεύει τις διαδικασίες για την ολοκλήρωση μελετών περιβαλλοντικών επιπτώσεων και της έγκρισης των περιβαλλοντικών όρων για έργα υποδομής.»

Δευτέρα 30 Αυγούστου 2010

ΟΤΑΝ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΚΑΛΕΙ ΣΕ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ


Του Σταμάτη θεοδωρόπουλου

Πρώτο και ακροτελεύτιο από τα άρθρα του Ελληνικού Συντάγματος

“Θεμέλιο του πολιτεύματος, είναι η λαϊκή κυριαρχία. Όλες οι εξουσίες πηγάζουν
από τον Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως
ορίζει το Σύνταγμα... Η τήρησή του (Συντάγματος) επαφίεται στον
πατριωτισμό των Ελλήνων που δικαιούνται και υποχρεούνται να
αντιστέκονται με κάθε μέσο σε όποιον προσπαθεί να το καταλύσει...”



Το σύνταγμα όμως έγινε κουρελόπανο τους τελευταίους 4 μήνες με αποτέλεσμα η ουσιαστικότητα του ως εφαρμογή και τήρηση των λεγομένων να είναι ήδη υπό αμφισβήτηση από την υπάρχουσα (εκλογικά και όχι ουσιαστικά) φθίνουσα και επικίνδυνη Κυβέρνηση του Γ. Α. Παπανδρέου.
Η ιστορικότητα δε αυτής της κατ' ουσία κατάλυσης του Συντάγματος (γιατί περί αυτού πρόκειται) μπορεί με ιδιαίτερα μεγάλη ευκολία πλέον και πολύ σύντομα εντός Σεπτεμβρίου ακόμα περισσότερο να χαρακτηριστεί εθνική προδοσία. ¨Το "Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό" δεν βρίσκεται σε καμία ισχύ σήμερα και είναι απολύτως παραφρασμένο ,από την Κυβέρνηση του Μνημονίου (η μνημόσυνου;) μιας και ο Λαός δεν ερωτήθηκε ουδέποτε για τα όσα δεινά επέφεραν οι ειλημμένες αποφάσεις προεκλογικά ως φαίνεται, σε πλήρη αντιδιαστολή με την προεκλογική καμπάνια του "λεφτά υπάρχουν" κατατροπώνοντας τον έτερο διεκδικητή της εξουσίας απερχόμενο Κ. Καραμανλή ο οποίος προεκλογικά μιλούσε για σκληρά μέτρα και αυτή ήταν και αιτία απώλειας της εξουσίας για την Ν.Δ., χρήζοντας, τον έως εκείνη την στιγμή μη "καταλληλότερο για Πρωθυπουργό" Γ. Α.Π. ,ηγέτη της Ελλάδας.

Ο Λαός ουδέποτε λοιπόν δεν ρωτήθηκε για την τύχη του ,τύχη η οποία καθορίζεται στεκάμενη υπό το βλοσυρό και συνάμα ευνουχιστηκό για την Δημοκρατία στην Ελλάδα βλέμμα και την όχι απλά καθοδήγηση αλλά κατ' εντολή του εντεταλμένου "Εκατόνταρχου" μετά "λεγεωνάριων" της Τρόικα ,Τομάσσο Παντόα Σκιόπα.

Η Λαϊκή κυριαρχία πάντα στην Χώρα μας βρισκόταν ως ξεθωριασμένο πουκάμισο σε καρφί του τοίχου κρεμασμένο και βρώμικο ,μιας και ουδέποτε δεν της δόθηκε η ευκαιρία να πρωταγωνιστήσει κι αυτό γιατί με τον ένα η με τον άλλο τρόπο όλες οι κυβερνήσεις έως σήμερα και όλοι ανεξαιρέτως oι κυβερνώντες πάντοτε φρόντιζαν γι' αυτό, καθιστώντας την Ελλάδα προτεκτοράτο (ΗΠΑ - ΝΑΤΟ) και που συμπλήρωσε και ο σημερινός χατζιαβάτης της Τρόικα Παπανδρέου με ΕΚΤ (Ε.Ε.) και ...Ισραήλ ,με στρατιωτικές συμμαχίες μάλιστα με το τελευταίο ενόψει πολέμου του με το Ιράν ,άρα και με τον μουσουλμανικό κόσμο (κι έχουμε έναν τέτοιο γείτονα δίπλα μας ,που αναζητά τρόπο να παίξει κυρίαρχο ρόλο σε αυτόν τον κόσμο) καθιστώντας μας σε ακόμα πιο δύσκολη κι επικίνδυνη θέση ,μιας και οι αρμάδες των πολεμικών πουλιών του Ισραήλ και των ΗΠΑ ,πιθανότατα θα κάνουν χρήση(και περί ου ο λόγος ) των αεροδρομίων κι όχι μόνο της Σούδας .Κι αυτό πριν καν στεγνώσει το αίμα του ΜAVI MARMARA ,αλλά και χωρίς να έχουν καν επιστραφεί τα διαβατήρια και τα προσωπικά αντικείμενα των ελλήνων μελών των "Σφενδόνη" και "Ελεύθερη Μεσόγειος" του ανθρωπιστικού στόλου "Free Gaza".

Οι ισχυρές σχέσεις που είχε αναπτύξει ο πατέρας του σημερινού πρωθυπουργού των ανίερων συμφωνιών και παραδόσεως της xώρας στα κοράκια και το Τέταρτο Ράιχ ,όχι απλά (όπως είναι λογικό ) δεν ισχύουν ,αλλά αντιθέτως είναι σαν να μη υπήρξαν ποτέ.

Οι φωτογραφίες από τις επισκέψεις του Γιασέρ Αραφάτ στην Ελλάδα παίρνουν στις μέρες μας μια διαφορετική όψη, και γίνονται ισχυροί επικριτές του Γ. Α. Παπανδρέου καθιστώντας τον "αντίπαλο" των πολιτικών επιλογών του πατέρα του, Ανδρέα Παπανδρέου, θέτοντας τον τελευταίο υπό ιστορική και πολιτική αμφισβήτηση με τις πράξεις του, τουλάχιστον αυτό ας το αναλογιστούν και οι τελευταίοι υποστηρικτές (μηχανισμοί σαφώς) ετούτης της κυβέρνησης.

Η Λαϊκή κυριαρχία λοιπόν είναι όντως θεμέλιο ,το μοναδικό σωτήριο θεμέλιο του Λαού και για να κερδηθεί πρέπει να αντισταθούμε ενωμένοι όλοι σε μια μάχη που αν την κοιτάζει ο κάθε ένας μόνος του μοιάζει άνιση μα αν την δούμε ως Λαός ενωμένος θα επιτύχει την ιστορικότερη κατάκτηση και τη σπουδαιότερη νίκη απέναντι στο αδηφάγο Κεφάλαιο που πλανάται εφιαλτικά με την μορφή πολυκέφαλου τέρατος πάνω από τα σπίτια όλων ,έτοιμο να κατασπαράξει με τις ευχές των ηγεμόνων της ντροπής.

Χρέος όλων μας η υπεράσπιση της ζωής μας ,της Λαϊκής περιουσίας ,των Κοινωνικών δικαιωμάτων ,των εργατικών δικαιωμάτων και της αντίστασης στην σκλαβοποίηση του παρόντος μας αλλά και του μέλλοντος των παιδιών μας.

Η υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας θα ανοίξει και τον δρόμο με τελικό στόχο την Λαϊκή Κυριαρχία..

Μήπως δεν ήρθε η ώρα;

Aν όχι τώρα ..Πότε;

Aν όχι εμείς ..Ποιοί;

Στο κάτω – κάτω το ίδιο το Σύνταγμα μας καλεί σε αντίσταση !!!

Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΑΓΟΡΑΣ ΗΛΕΚΤΡΙΚΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ. ΠΡΟΣ ΟΦΕΛΟΣ ΠΟΙΩΝ ;


Ακούσαμε όλοι μας προχθές την πρόταση της ΡΑΕ για τις αυξήσεις στα τιμολόγια της ΔΕΗ την τριετία 2011 - 2013 όπως επίσης και την αύξηση της τιμής κατά 50% για τις χαμηλές καταναλώσεις έως 800 κιλοβατώρες, ενώ για τις μεσαίες καταναλώσεις η αύξηση να είναι από 7,5% έως 15%. Όπως επίσης ότι οι τιμές του ρεύματος για τους αγρότες αναμένεται να αυξηθούν κατά 25%-33% στην τριετία 2011 -2013 και για τη βιομηχανία κατά 10%.
Εδώ πλέον φαίνεται με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο το παιχνίδι που παίζει η ΡΑΕ (Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας) υπέρ των Ιδιωτών, οι οποίοι, εδώ και πολλά χρόνια προσπαθούν να βρουν τον τρόπο να εισέρθουν στην αγορά Ηλεκτρικής ενέργειας και στον ανταγωνισμό με την ΔΕΗ. Κάτι θα έπρεπε γίνει λοιπόν... και τι είναι αυτό? πολύ απλό, θα έπρεπε να γίνουν απανωτές αυξήσεις ούτως ώστε να μπορέσουν να εισχωρήσουν και αυτοί στο "παιχνίδι" της ενέργειας!! Ας δούμε την βήμα-βήμα μεθόδευση που έγινε για την απαξίωση της επιχείρησης και το «στρώσιμο» του δρόμου για την επέλαση των ιδιωτών.



Η ΠΡΩΤΟΦΑΝΗΣ ΚΑΙ ΣΚΑΝΔΑΛΩΔΗΣ ΜΕΘΟΔΕΥΣΗ

Λόγω της προφανούς αδυναμίας των ιδιωτών να ανταγωνιστούν υπό αυτές τις συνθήκες (φθηνή κιλοβατώρα από πλευράς ΔΕΗ).... διαμαρτύρονταν συνεχώς γιατί η τιμή του ρεύματος ότι είναι πολύ χαμηλή και ότι δεν μπορούν να ανταγωνιστούν τη ΔΕΗ. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε, που επί χρόνια κρατούσαν τις άδειες κατασκευής εργοστασίων παραγωγής στα συρτάρια τους, επιδιώκοντας και πιέζοντας πρώτα να αυξηθεί η τιμής της KWh από τη ΔΕΗ και μετά να «επενδύσουν».
Χαρακτηριστική είναι η ομολογία του πρώην υπουργού Ανάπτυξης ότι «πρέπει να σηκώσουμε την κουρτίνα των τιμολογίων, για να περάσουν οι ιδιώτες»! Γι' αυτό και είχαμε την αλχημεία στον τρόπο υπολογισμού της Οριακής Τιμής Συστήματος (ΟΤΣ), αλλά και την αύξηση της τιμής των τιμολογίων κατά 23,4% μέσα σε 22 μήνες, δίνοντάς τους τη δυνατότητα να κερδοσκοπήσουν σε βάρος της ΔΕΗ και των καταναλωτών κατά εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ! Με τον τρόπο αυτό το Νοέμβριο του 2006, η ΔΕΗ αγόραζε το ρεύμα από τον ΔΕΣΜΗΕ προς 77 ευρώ / μεγαβατώρα και το πωλούσε στους πελάτες της, στην υψηλή τάση (βιομηχανίες) προς 45 ευρώ/μεγαβατώρα. Χαμηλότερα δηλαδή κατά 41,5 %.!!!!
Εδώ μιλαμε για μια πρωτοφανη μεθόδευση της τεχνικής αύξησης της Οριακής Τιμής Συστήματος «Ο.Τ.Σ» ώστε να θησαυρίσουν σε βάρος της Επιχείρησης του Ελληνικού λαού, οι κρατικοδίαιτοι ιδιώτες και οι αεριτζήδες εισαγωγείς Ηλεκτρικής Ενέργειας.
Και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι το νέο μνημόνιο καθορίζει σαφές και αυστηρό χρονοδιάγραμμα τόσο για την αναθεώρηση των τιμολογίων και την κατάργηση των ρυθμιζόμενων τιμών για όλους τους καταναλωτές!!
Το ερώτημα πλέον εδώ μπαίνει αβίαστα και είναι ως εξής...τι έχει να κερδίσει ο Έλληνας καταναλωτής από την απελευθέρωση της αγοράς της ηλεκτρικής ενέργειας ?...



ΟΙ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΣΕ ΑΛΛΕΣ ΧΩΡΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΑΓΟΡΑΣ ΗΛΕΚΤΡΙΚΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ

Αρκεί να ρίξει μια ματιά κανείς τι έγινε σε μια σειρά χώρες της Ε.Ε. μετά την απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας σε σχέση με το ύψος της τιμής της προσφερόμενης κιλοβατώρας.

Καταρχήν πιο χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της Νορβηγίας, όπου το 2000 ένα μέσο νοικοκυριό με ετήσια κατανάλωση 3.500 KWh πλήρωνε 0,072 ευρώ την KWh, ενώ σήμερα πληρώνει 89% περισσότερο, δηλαδή 0,1361 ευρώ. Από εκεί και πέρα, είχαμε αυξήσεις στις περισσότερες χώρες: 71% στη Σουηδία, 63% στη Δανία, 36% στη Φινλανδία, 89% στην Τσεχία, 64% στην Ουγγαρία, 49% στην Ολλανδία, 33% στην Πολωνία και πάει λέγοντας. Ανάλογες περίπου ήταν και οι αυξήσεις και σε άλλες χώρες, πλην της Γαλλίας, λόγω των πυρηνικών εργοστασίων.
Και εδώ τελικά αποδείχθηκε αυτό που ισχυριζόμαστε από την αρχή όλοι όσοι διαφωνούσαμε με το άνοιγμα της αγοράς. Ότι, δηλαδή, η απελευθέρωση δεν γίνεται για να έχουν φθηνότερη κιλοβατώρα οι καταναλωτές, αλλά για να βρουν διέξοδο λιμνάζοντα ιδιωτικά επενδυτικά κεφάλαια και μάλιστα στον ευαίσθητο χώρο των κοινωνικών αγαθών όπως είναι η Ηλεκτρική ενέργεια.
Τέλος πρέπει να συνειδητοποιήσουμε όλοι μας ότι τα κοινωνικά αγαθά, θα πρέπει να προσεγγίζονται με μια άλλη φιλοσοφία, χωρίς ποτέ να υπεισέρχεται μόνο η λογική του κέρδους, τότε είναι μοιραίο ότι αυτό το κέρδος κάποιος θα κληθεί να το πληρώσει, και αυτός δεν θα είναι άλλος από τον απλό καταναλωτή.


* Ο Δημήτρης Καπέλλας είναι Γραμματέας της Ένωσης Τεχνικών ΔΕΗ Τρικάλων

ΤΟΜΑΣΟ ΠΑΝΤΟΑ ΣΚΙΟΠΑ: (ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ) ΛΕΣΧΗΣ ΜΠΙΛΝΤΕΜΠΕΡΓΚ - (ΙΔΡΥΤΗΣ) ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΡΟΚΦΕΛΕΡ !


ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ 'Η ΥΠΕΡΥΠΟΥΡΓΟΣ; Ή ΜΗΠΩΣ ΥΠΕΡΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ;

Πρώτη η ISKRA ανέδειξε ως μείζον πολιτικό θέμα την "περίεργη" πρόσληψη ως πρωθυπουργικού συμβούλου του Τομάσο Πάντοα Σκιόπα, ενός ανθρώπου που βρίσκεται στον πυρήνα του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου και που εκπροσωπεί ότι πιο αντιδραστικό υπάρχει σήμερα στο άγριο καπιταλιστικό πλανητικό στερέωμα.

Σήμερα, δίνουμε συνέχεια στην υπόθεση "Σκιόπα" με μια πολύ ενδιαφέρουσα ανάλυση του έγκριτου και γνωστού στους αναγνώστες της ISKRA ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΚΟΠΟΥΛΟΥ.







Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του άρθρου* του ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΚΟΠΟΥΛΟΥ:



O TOMMASO PADOA - SCIOPPA ΚΑΙ Ο ΤΕΤΑΡΤΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ.... ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ: Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΔΙΕΘΝΩΝ ΣΥΜΒΟΥΛΩΝ



Μέλος της διευθύνουσας επιτροπής της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ, μέλος της επίλεκτης Ομάδας των Τριάντα που δημιούργησε το ίδρυμα Ροκφέλλερ, βετεράνος του ΔΝΤ, δημιουργός της "Ευρώπης των τραπεζών", που ίδρυσε η Συνθήκη του Μάαστριχτ, ο Ιταλός Tommaso Padoa-Schioppa, που διορίστηκε στη θέση "οικονομικού συμβούλου" του ΓΑΠ μόνο "κεντροαριστερός χαφ", όπως τον παρουσίασε μερίδα του ελληνικού τύπου, δεν μπορεί να θεωρηθεί, ενώ είναι τελείως αμφίβολο αν, ένας άνθρωπος με αυτές τις διασυνδέσεις και τον διεθνή ρόλο, έρχεται ως απλός σύμβουλος στο Μέγαρο Μαξίμου.

Ο κ. Σκιόπα είναι ένα πολύ κεντρικό πρόσωπο της πιο "σκληρής", "αντιδραστικής" θα λέγαμε κάποτυε πτέρυγας του παγκόσμιου οικονομικού κατεστημένου, της "Αυτοκρατορίας της Παγκοσμιοποίησης", μιας παγκόσμιας "Aριστοκρατίας του Χρήματος", αυτής ακριβώς που επετέθη στη χώρα μας από το περασμένο φθινόπωρο, σε μια προσπάθεια να μεταβάλλει την Ελλάδα σε πεδίο δοκιμής για την καταστροφή του ευρωπαϊκού κοινωνικού κράτους, δηλαδή του πολιτισμού μας, και του κράτους-έθνους, δηλαδή της δημοκρατίας. Διερωτάται κανείς για τους λόγους που επέβαλαν στον και Πρόεδρο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς τον διορισμό ενός τέτοιου προσώπου...

Η τοποθέτηση του Ιταλού συμβούλου είναι η τελευταία σε μια "απόβαση" ξένων συμβούλων στην Ελλάδα, που αφορά σχεδόν όλους τους τομείς κυβερνητικής και κρατικής δράσης και δεν έχει προηγούμενο στην ΕΕ, αλλά και στη νεώτερη ελληνική ιστορία, με εξαίρεση πολύ "ειδικές" και "σκοτεινές" περιόδους της.

Ορισμένοι μάλιστα σχολιαστές ακόμα και του κατεστημένου και μάλλον φιλοκυβερνητικού τύπου έθεσαν ήδη ζητήματα λειτουργίας πολιτεύματος, κρατικής ασφάλειας, εθνικής ανεξαρτησίας. Το κλασικό ερώτημα "Ποιος κυβερνά αυτό τον τόπο;" επανέφερε από τις στήλες της Ελευθεροτυπίας ο Κώστας Τσουπαρόπουλος. Σε ποιόν ανήκει η Ελλάδα, ρώτησε από το Βήμα ο Δημήτρης Ψυχογιός. Για τη "Διεθνή των Συμβούλων" έκανε λόγο σκωπτικά ο Ιορδανίδης της Καθημερινής. Ακόμα και κυβερνητικά στελέχη διερωτώνται π.χ. από πού πηγάζει η εμπιστοσύνη που φαίνεται να έχει ο Πρωθυπουργός σε αυτή τη στρατιά παράξενων "ειδικών".

Η εμφάνιση αυτών των δεκάδων συμβούλων έχει ακόμα μεγαλύτερη σημασία γιατί κανείς δεν φαίνεται, ούτε στο κόμμα, ούτε στο κράτος να επιτελεί ουσιαστικά καθήκοντα σχεδιασμού. Οι υποτιθέμενοι σύμβουλοι δεν βοηθάνε επομένως ένα οποιοδήποτε ελληνικό, εθνικό σχέδιο να πραγματοποιηθεί – σχεδιάζουν και αποφασίζουν οι ίδιοι. Μακάρι να λαθεύουμε, αλλά με δεδομένο το ποιοί είναι αυτοί οι σύμβουλοι, τις απόψεις και τις εθνικότητές τους, μοιάζει η Ελλάδα να έχει επιλεγεί ως είδος "αποικίας" της (αγγλωσαξωνικής και αμερικανοεβραϊκής κυρίως) "Παγκοσμιοποίησης", χώρος ενός σημαντικού πειράματος για την εξέλιξη των ανθρώπινων πολιτικών δομών.

Σκιόπα – ο άνθρωπος που καταστρέφει τις κυβερνήσεις που συμμετέχει...

Για να ξαναγυρίσουμε στον κ. Σκιόπα, η μόνη σχέση του με την "κεντροαριστερά", αν οι όροι έχουν πια κάποια σημασία σε αυτές τις εποχές της μεγάλης παρακμής, κατάπτωσης και εκφυλισμού, είναι ότι υπηρέτησε ως Υπουργός Οικονομικών του Ρομάνο Πρόντι. Αυτός είναι κάποιο είδος "κεντροαριστερού", φοβούμεθα όμως ότι τον χαρακτηρίζει πολύ περισσότερο είναι η προϋπηρεσία του στην διαβόητη Goldman Sachs. (Να θυμίσουμε στο σημείο αυτό ότι η τράπεζα αυτή, πρωτεργάτης των μεγαλύτερων καταστροφών της παγκόσμιας οικονομικής ιστορίας, κατάφερε το περασμένο φθινόπωρο το ακατόρθωτο: να είναι, με το αζημίωτο, ο κεντρικός σύμβουλος της Ελλάδας για θέματα χρέους και ιδιωτικοποιήσεων, ο κύριος συνομιλητής του Πρωθυπουργού και της κυβέρνησης, και, ταυτόχρονα, ο αρχιτέκτων της κερδοσκοπικής επίθεσης στην αγορά CDS εναντίον της Ελλάδας! Η ελληνική κυβέρνηση πληροφορήθηκε με έξη μήνες καθυστέρηση τον ρόλο της, ακόμα και τότε όμως τοποθέτησε τον άνθρωπό της, τον κ. Χριστοδούλου, αν και τελούντα υπό έρευνα από τις αρχές των ΗΠΑ, ως επικεφαλής του Οργανισμού Διαχείρισης του Δημοσίου Χρέους)

Ως Υπουργός του Πρόντι, ο Σκιόπα έκανε ότι μπορούσε για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των τραπεζών, εφαρμόζοντας ένα πρόγραμμα λιτότητας και δημοσιονομικής εξυγίανσης που κατέστρεψε την ιταλική κεντροαριστερά και κατέστησε τον Μπερλουσκόνι αναμφισβήτητο κυρίαρχο της ιταλικής πολιτικής σκηνής. Πρόλαβε πάντως, προτού ... συντρίψει την κυβέρνηση στην οποία συμμετείχε, να αυξήσει το όριο συνταξιοδότησης, να παγώσει τους μισθούς, να μετατρέψει δεκάδες χιλιάδες μόνιμες θέσεις εργασίας σε προσωρινές συμβάσεις, να μειώσει τη χρηματοδότηση των ασφαλιστικών ταμείων και τις κοινωνικές δαπάνες και να θεσμοθετήσει πάνω από 60 νέους φόρους. Προσπάθησε, χωρίς να το καταφέρει, να καταργήσει τις συλλογικές συμβάσεις και να πουλήσει την Αλιτάλια.

Οι λονδρέζικοι Φαϊνάνσιαλ Τάιμς τον χαρακτήρισαν ως τον χειρότερο Υπουργό Οικονομικών της Ευρώπης! 'Οσο για την ιταλική Τζορνάλε μας προειδοποίησε κι αυτή με σαφήνεια: "Δεν θα πάρει πολύ στους 'Eλληνες για να ανακαλύψουν ότι ο Σκιόπα δεν είναι o Προμηθέας που χαρίζει τη φωτιά της ανάκαμψης, αλλά η 'Ατροπος, η Μοίρα που κόβει το νήμα της οικονομικής επιβίωσης. Αν δεν τον ξαναβάλουν στο πρώτο καράβι να τον στείλουν πίσω...μπορεί να φτάσει η στιγμή που θα γίνει ο τάφος των ελληνικών πορτοφολιών". Με τον Σκιόπα να ενισχύει τις ... ντόπιες προσπάθειες, σε λίγο δεν θα φτάνουν τα παγκάκια και τα πευκάκια της Ελλάδας για τους συνταξιούχους και τους ανέργους της...

...Και τοποτηρητής της Διεθνούς των Τραπεζών

Ο κ. Σκιόπα όμως δεν είναι ένας κοινός νεοφιλελεύθερος διαχειριστής. Συμμετέχει στο επιτελείο των πιο αντιδραστικών παγκόσμιων θεσμών, που επιδιώκουν και ουδόλως το κρύβουν την οικοδόμηση μιας νέας παγκόσμιας τάξης, με την κατάργηση του έθνους-κράτους, που συνιστά το μόνο υπαρκτό πλαίσιο άσκησης δημοκρατίας, και την απόδοση της αρμοδιότητας οικονομικής πολιτικής σε υπερεθνικούς οργανισμούς που εκπροσωπούν την ολιγαρχία του χρήματος, σε τράπεζες και σε επιχειρήσεις. Για τους Ρότσιλντ, Ροκφέλερ κλπ., η δημοκρατία, όση υπήρξε τέλος πάντων μετά τη Γαλλική Επανάσταση, ήταν τελικά μια ... δυσάρεστη παρένθεση, που καιρός είναι να κλείσει.

Ο κ. Σκιόπα υπήρξε εκ των πρωτεργατών της ευρωπαϊκής νομισματικής ενοποίησης τύπου Μάαστριχτ, στο κέντρο της οποίας βρίσκεται η εγγύηση των αποδόσεων του χρηματιστικού κεφαλαίου και η απαγόρευση κεϋνσιανών διορθώσεων και πολιτικών, που θα μπορούσαν να ενοχλήσουν τους εκπροσώπους της πιο τερατώδους και ολοκληρωτικής ολιγαρχίας του Χρήματος, που εμφανίστηκε σε όλη την Ιστορία του ανθρώπινου γένους. Το Μάαστριχτ, όπως έχουμε τώρα την ευκαιρία να διαπιστώσουμε, συνιστά την πιο ακραία, εξτρεμιστικά μονεταριστική και νεοφιλελεύθερη οικονομική δομή που δημιουργήθηκε ποτέ στην ιστορία. Αυτή η δομή, μαζί με τη θεσμοποίηση της απόλυτης ελευθερίας των ροών κεφαλαίου και εμπορευμάτων, επιβάλει την κατεδάφιση του ευρωπαϊκού κοινωνικού κράτους, δηλαδή του πολιτισμού.

Εκτός από πρωτεργάτης του Μάαστριχτ και βετεράνος του ΔΝΤ, ο "Ιταλός φίλος" του Γιώργου Παπανδρέου, διαθέτει και πολλές άλλες ενδιαφέρουσες ιδιότητες. Είναι μέλος της οργανωτικής επιτροπής της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ, που αποσκοπεί στην εδραίωση της αμερικανικής ηγεμονίας παγκοσμίως, δια της υποταγής της Ευρώπης στις ΗΠΑ και δια της διεθνούς επικράτησης των νεοφιλελεύθερων δογμάτων.
Είναι επίσης ένας από τους Τριάντα.

Η Ομάδα των Τριάντα: Διευθυντήριο της παγκοσμιοποίσης

Εκτός από την Μπίλντεμπεργκ, ο Σκιόπα συμμετέχει στην "Oμάδα των Τριάντα", που έχει ιδρύσει, με παραπλήσιους της Μπίλντεμπεργκ σκοπούς, με περισσότερο όμως οικονομικό-νομισματικό και λιγότερο πολιτικό περιεχόμενο, το ίδρυμα Ροκφέλλερ, συντονίζοντας τους εκπροσώπους τριάντα από τις μεγαλύτερες τράπεζες του πλανήτη, ή άτομα στενά συνδεδεμένα μαζί τους. Τις απόψεις και τα σχέδια αυτής της ομάδας, που, δυστυχώς για μας, ήρθε να εφαρμόσει στο πειραματόζωο Ελλάς, ιδίως με την πρωτοφανή ανάμειξη του ΔΝΤ στα ζητήματα της ευρωζώνης, διατύπωσε ο Ντέιβιντ Ροκφέλερ: "Ολοι χρειάζονται το ΔΝΤ γιατί, δίχως αυτό, η παγκόσμια οικονομία, δεν θα μπορούσε να γίνει ένα εξιδανικευμένο όραμα απόλυτα ρευστών, άψογα ενημερωμένων και πλήρως αρρύθμιστων αγορών κεφαλαίου" (Wall Street Journal, 1.5.1998)

Στην πραγματικότητα, πρόκειται για το τμήμα του διεθνούς κατεστημένου που επιδιώκει το πέρασμα της εξουσίας από τις εκλεγμένες κυβερνήσεις των εθνών κρατών στα θεσμικά ή λιγότερο θεσμοποιημένα κέντρα του χρηματιστικού κεφαλαίου και της αυτοκρατορικής ισχύος, στυλοβάτες ενός υπό εκκόλαψη παγκόσμιου ολοκληρωτισμού.

Δείξε μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι, λέει ο λαός. Μια ματιά στην "παρέα" του Σκιόπα στην Ομάδα των Τριάντα είναι απολύτως αποκαλυπτική για το είδος των δυνάμεων που εκπροσωπεί ο σύμβουλος του κ. Παπανδρέου. Επικεφαλής είναι ο Πωλ Βόλκερ, ο άνθρωπος που γκρέμισε την ιδέα της ρύθμισης στην οικονομία των ΗΠΑ, καταστρέφοντας το αμερικανικό κεϋνσιανό ισοδύναμο της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας. Ο Βόλκερ υπήρξε ο κύριος αρχιτέκτονας της οικονομικής πολιτικής του (περίπου ακροδεξιού) προέδρου των ΗΠΑ Ρόναλντ Ρήγκαν, μαζί με τον Μάρτιν Φελντστάιν, επίσης μέλος των Τριάντα. Οι περισσότεροι από δαύτους είναι πρώην ή νυν διευθυντικά στελέχη του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, της οργάνωσης που έχει καταστρέψει τις περισσότερες οικονομίες παγκοσμίως (στη Ρωσία αίφνης, οι συνέπειες της δράσης και των συνταγών του ΔΝΤ ήταν, κρινόμενες από την πτώση της παραγωγής, των επενδύσεων, του προσδόκιμου ζωής κλπ. ανάλογες ή χειρότερες από τα αποτελέσματα της εισβολής του Χίτλερ στη Σοβιετική ¨Ενωση το 1941!)

Στην ομάδα των τριάντα συμμετέχουν επίσης μια σειρά από "μπουμπούκια" του νεοφιλελευθερισμού, όπως ο πρωτεργάτης της πολωνικής θεραπείας-σοκ Μπαλσερόβιτς ή οι "ξεθεμελιωτές" των κοινωνιών του Μεξικού και της Βραζιλίας Ζεντίγιο και Νέτο. Συμμετέχουν επίσης οι εκπρόσωποι των μεγαλύτερων παγκοσμίως αμερικανικών και αμερικανοεβραϊκών τραπεζών, όπως π.χ. ο Τζέικομπ Φρένκελ, αντιπρόεδρος της διαβόητης για τον ρόλο της το 2008, ΑΙG, o 'Αντριου Κρόκετ, πρόεδρος της JP Morgan Chase της οικογένειας Ροκφέλερ, ο Sir David Walker, ανώτερος σύμβουλος της Morgan Stanley, ο Gerg Hausler, πρώην στέλεχος της Λαζάρ, ο Μάριο Ντράγκι, κυβερνήτης της Τράπεζας της Ιταλίας και βετεράνος της Goldman Sachs. Kαι επειδή "η Γκόλντμαν είναι παντού", δεν είναι μόνο με τους διάφορους ανθρώπους της στην Επιτροπή των Τριάντα, είναι και με τον ίδιο τον διευθύνοντα σύμβουλό της Gerald Corrigan που συμμετέχει. ¨Όπως επίσης συμμετέχει ο βετεράνος του ΔΝΤ και νυν επικεφαλής της Κεντρικής Τράπεζας του Ισραήλ Στάνλει Φίσερ και ο πρώην Υπουργός Οικονομικών της Αργεντινής Ντομίνγκο Καβάλιο, γνωστός για τη συμβολή του στην καταστροφή της πατρίδας του!

Πολύ παράξενες λοιπόν οι παρέες του κεντροαριστερού μας χαφ. Μας έλεγαν πριν από τις εκλογές για μια επιτροπή προοδευτικών οικονομολόγων, Στίγκλιτζ, Γκαλμπρέιθ, Σεν και βρεθήκαμε τελικά με ότι πιο αντιδραστικό υπάρχει παγκοσμίως! Στη νεώτερη ελληνική ιστορία, μετά τη δημιουργία ανεξάρτητου κράτους, αλλά και στα ευρωπαϊκά χρονικά, δεν νομίζουμε ότι υπήρξε ποτέ τόσο κραυγαλέα αντίθεση κυβερνητικής ρητορείας και πράξης, όσο στη σημερινή σοσιαλιστική Ελλάδα.

Μερικά έθνη πιο ... ίσα από τα άλλα

Οι θεσμοί στους οποίους συμμετέχει ο Σκιόπα, παρά την ιταλική του καταγωγή, είναι κυρίως αμερικανικοί και αμερικανοεβραϊκοί, οι πιο εξτρέμ θεσμοί και οργανώσεις της παγκοσμιοποίησης. Σπανίως και μόνο επικουρικά συμμετέχουν σε αυτούς εκπρόσωποι άλλων εθνοτήτων. Μιλάνε για πολυεθνικότητα, αλλά είναι μια άκρως αγγλοσαξωνική και εβραϊκή πολυεθνικότητα.

Πρέπει να υπογραμμίσουμε, στο σημείο αυτό, ότι δεν εντυπωσιάζει μόνο ο αριθμός των συμβούλων του 'Eλληνα πρωθυπουργού και οι ιδέες τους, ακριβώς στον αντίποδα αυτών που υποστηρίζει δημόσια ο κ. Παπανδρέου. Εντυπωσιάζει και ο ακραία επιλεκτικός χαρακτήρας της εθνικής τους προέλευσης, όπως και του συνόλου των διεθνών επαφών του 'Eλληνα Πρωθυπουργού. Πρέπει να ψάξουμε με το φανάρι για να βρούμε σε αυτές, αν βρούμε, κανένα Γάλλο, Γερμανό ή Ρώσο. Αντίθετα έχει πλημμυρίσει ο κόσμος από Αγγλοσάξωνες και Εβραίους. Ακόμα και η Επιτροπή του για τη μεταρρύθμιση της κυβέρνησης και του Γραφείου του αποτελείται από έναν Αμερικανό, έναν (εβραϊκής καταγωγής) Σουηδό, ένα Βρετανό και έναν Αυστραλό. 'Oχι μόνο είναι ξένοι, αλλά δεν είναι τουλάχιστο Γερμανοί ή Γάλλοι, οι δύο εθνότητες που επηρέασαν αποφασιστικά τη συγκρότηση του νεώτερου ελληνικού κράτους. Τι είδους έργο είναι δυνατόν να προσφέρουν αυτοί οι άνθρωποι στον Πρωθυπουργό της Ελλάδας ή στην ελληνική δημόσια διοίκηση; Υπάρχουν άλλες χώρες που χρησιμοποίησαν τόσους ξένους ειδικούς; Η κατάσταση αρχίζει και θυμίζει τους Αμερικανούς στην Ελλάδα του εμφυλίου, ή τη Ρωσία μετά την πτώση του κομμουνισμού, όταν είχε αποβιβαστεί μια ταξιαρχία ξένων (που κατέστρεψαν τελικά τη χώρα).

Διερωτάται κανείς γιατί ο κ. Παπανδρέου έχει ελάχιστες έως μηδενικές επαφές με Γάλλους, Γερμανούς, Ρώσους, Κινέζους, 'Αραβες, μη φιλοαμερικανούς τριτοκοσμικούς, γιατί ο διεθνής του ορίζοντας μοιάζει τόσο απελπιστικά αμερικανικός και παγκοσμιοποιημένος. Ο κόσμος είναι πολύ πιο περίπλοκος, η Ελλάδα έχει άλλες ανάγκες και κινδυνεύει όπως πορεύεται να πάθει στο τέλος ασφυξία και να πεθάνει.

11 Σεπτέμβρη: Διαδηλώνουμε στη ΔΕΘ... on Twitpic

11 Σεπτέμβρη: Διαδηλώνουμε στη ΔΕΘ... on Twitpic

Σάββατο 28 Αυγούστου 2010

ΣΑΜΟΘΡΑΚΗ .....η αγαπημένη



Σαμοθράκη: το απαξιωμένο νησί της πολιτείας τιμούν με ευλάβεια οι νέοι

Της Λίτσας Αμμανατίδου - Πασχαλίδου* στην ΑΥΓΗ 27/8/010

Μετά από τρία ακριβώς χρόνια βρεθήκαμε ξανά στο μοναδικό νησί της Θράκης τη Σαμοθράκη, πάνω κάτω τις ίδιες Αυγουστιάτικες ημέρες, σμίγοντας με τους ντόπιους αλλά και με αυτούς που έχουν κάνει δεύτερο τόπο τους τη «Δήλο του Βορείου Αιγαίου», που το κοντινότερο σημείο στεριάς είναι η Ίμβρος. Ένας τόπος με απέραντες ομορφιές που το επιβλητικό βουνό Σάος στο βορειοανατολικό μέρος του νησιού βρέχεται με αρμύρα, ενώ από τα σπλάχνα του δίνει άφθονο νερό αφού οι πηγές λες και είναι ατελείωτες. Το νησί της Σαμοθράκης, με την άγρια ομορφιά της φύσης, τους καταρράκτες και τις αμέτρητες βάθρες, τα φαράγγια του «Φονιά», του «Ξηροποτάμου» κ.ά., τις ιαματικές πηγές, γνωστό νησί από την αρχαιότητα, σήμερα είναι ξεχασμένο από την πολιτεία.

Πέρασαν οι καλές εποχές, παρόλες τις δυσκολίες της νησιωτικότητας, όταν η αγάπη ντόπιων ομογενών και η συλλογικότητά τους, έδωσε τη δυνατότητα να έχουν οι Σαμοθρακίτες, τα δικά τους ferry-boat και το ακριτικό νησί να συνδέεται ακτοπλοϊκώς με το Λαύριο, την Καβάλα, τη Λήμνο και φυσικά με την πρωτεύουσα του νομού Έβρου την Αλεξανδρούπολη. Δυστυχώς εδώ και κάποια χρόνια η ακτοπλοϊκή εταιρεία λαϊκής βάσης «ΣΑΟΣ» έχει περάσει στα χέρια γνωστού επιχειρηματία και αυτή τη στιγμή οι κάτοικοι, οι επισκέπτες, ο τουρισμός αλλά και όλη η οικονομία του νησιού είναι κάτω από την ομηρεία του ακτοπλοϊκού επιδοτούμενου μονοπωλίου.

Σήμερα η σύνδεση του νησιού, που δεν διαθέτει αεροδρόμιο, είναι μόνο με την Αλεξανδρούπολη και εκτός της θερινής περιόδου, όλο το υπόλοιπο διάστημα υπάρχουν 4 με 5 δρομολόγια την εβδομάδα και αυτά φυσικά επιτρέποντος καιρού. Τι κάνει η πολιτεία για να μη νιώθουν οι κάτοικοι αυτού του ευλογημένου τόπου πολίτες δεύτερης κατηγορίας; Πώς επιτρέπεται σε έναν επιχειρηματία να ορίζει τις ζωές των κατοίκων του νησιού; Η τιμολογιακή πολιτική που ακολουθείται από την εταιρεία του κ. Μανούση, με πολύ χαμηλές υπηρεσίες είναι έως και απαγορευτική τη θερινή περίοδο όχι μόνο για τους κατοίκους αλλά και για τους επισκέπτες που θέλουν να μεταφέρουν και το αυτοκίνητό τους, ενώ το «μεταφορικό ισοδύναμο» είναι μόνο ορολογία των υπουργών των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. Γιατί δεν ισχύει το Πορθμείο για τη Σαμοθράκη που θα διασφαλίζει καθημερινή συγκοινωνία τουλάχιστον με την έδρα του νομού; Τι έχει κάνει τόσα χρόνια η πολιτεία για αυτόν αλλά και για παρόμοιους ξεχασμένους τόπους;

Σε όλους είναι γνωστό πως όταν ένα νησί, δεν έχει άμεση διασύνδεση με την ηπειρωτική χώρα, σε συνδυασμό με τις ελλείψεις βασικών υποδομών και υπηρεσιών, τότε τα προβλήματα πολλαπλασιάζονται και προσβάλλουν όλες σχεδόν τις περιπτώσεις και τις δραστηριότητες που θα μπορούσαν να αναπτυχθούν. Και για να γίνω πιο συγκεκριμένη όταν η Σαμοθράκη εμπαίζεται από έναν και μόνο επιχειρηματία με τις ευλογίες των κυβερνήσεων, που μονοπωλεί την άγονη γραμμή, αλλά το κέντρο υγείας του νησιού δεν είναι καταχωρημένο «άγονο πρώτης κατηγορίας» κάτι δεν πάει καλά. Το προηγούμενο που ανέφερα έχει ως αποτέλεσμα τα οργανικά κενά σε ιατρικό και λοιπό προσωπικό και οι υπηρεσίες πρωτοβάθμιας περίθαλψης παρ' όλες τις φιλότιμες προσπάθειες του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού δεν μπορούν να καλύψουν τις αυξημένες ανάγκες ειδικά κατά τη θερινή περίοδο.

Η έλλειψη καθημερινής συγκοινωνίας με φτηνό κόμιστρο, δυσχεραίνει τον τουρισμό που θα μπορούσε να αναπτυχθεί σε όλη τη διάρκεια του έτους, ώστε στην περίοδο οικονομικής κρίσης που διανύουμε οι κάτοικοι της Σαμοθράκης να μπορούν να ζουν με αξιοπρέπεια στον τόπο που αγάπησαν και να μην ερημώσει περαιτέρω το νησί. Άλλωστε εκτός των άλλων προσφέρεται και για χειμερινό τουρισμό, ορειβασία έως το «Φεγγάρι» την κορυφή του Σάος, για ιαματικό και θρησκευτικό τουρισμό που αν όλα τα παραπάνω αναπτυχθούν σε συνάρτηση με την ορθολογική διαχείριση των φυσικών πόρων με σεβασμό στο περιβάλλον και την αξιοποίηση και προώθηση των τοπικών αγροτοκτηνοτροφικών προϊόντων, τότε μπορούμε να πούμε πως το νησί πλέον θα μπορεί να έχει μέλλον με ισόρροπη και βιώσιμη ανάπτυξη ήπιας μορφής, με το δεδομένο πως μέρος του νησιού είναι προστατευόμενη περιοχή που ανήκει στο δίκτυο Natura 2000. Ακόμη και η ορθή διαχείριση των απορριμμάτων είναι συνδεδεμένη με τη συχνή επικοινωνία του νησιού με την ηπειρωτική Ελλάδα.

Απορίας άξιο είναι γιατί επιλέχθηκε η ακτοπλοϊκή απομόνωση του νησιού και ποια συμφέροντα εξυπηρετεί, γιατί δεν πρέπει να παραβλέπουμε το κομβικό σημείο που βρίσκεται η Σαμοθράκη. Εφέτος η πτώση του τουρισμού πέρασε το 50% σε σχέση με πέρυσι που επίσης ήταν μειωμένος με προηγούμενες χρονιές. Η οικονομία του νησιού έχει καταρρεύσει όπως και της υπόλοιπης χώρας, ενώ τα αρμόδια υπουργεία σκληραίνουν ακόμη περισσότερο τη στάση τους απέναντι στα μεσαία και χαμηλά εισοδήματα. Ευχάριστη νότα στην ολιγοήμερη διαμονή στο νησί ήταν πως τις μοναδικές ομορφιές του νησιού και φέτος τις χάρηκαν όσοι νέοι κατάφεραν να βρεθούν στο ραντεβού με τη φύση και όχι στα κοσμοπολίτικα νησιά του Αιγαίου, με ελάχιστα χρήματα στην τσέπη και με ένα σλίπιγκ-μπαγκ, αλλά με διάθεση για ζωή που θέλει να τους στερήσει η πολιτική σκληρής λιτότητας της κυβέρνησης και της τρόικας. Τη Σαμοθράκη που την ξέχασε η πολιτεία τελικά την τιμούν όσοι την αγαπούν.

* Η Λίτσα Αμμανατίδου - Πασχαλίδου είναι βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ της Β' Θεσσαλονίκης

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ -ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ


Στην ανάλυση σε βάθος μιας σειράς θεμάτων που ενδιαφέρουν τους συνδυασμούς, τους υποψηφίους και τους πολίτες ενόψει των θεμελιωδών αλλαγών που επιφέρει ο Καλλικράτης στις προσεχείς δημοτικές και περιφερειακές εκλογές και αφορούν την εκλογική διαδικασία προχωρά το υπουργείο Εσωτερικών με δύο εγκυκλίους που υπεγράφησαν σήμερα από τον υπουργό Γιάννη Ραγκούση.

Ειδικότερα σε αυτές περιγράφονται:
• Ποιοι έχουν δικαίωμα ψήφου στις προσεχείς εκλογές
• Πώς ασκείται το εκλογικό δικαίωμα
• Θέματα που ενδιαφέρουν τους υποψηφίους όπως είναι τα κωλύματα και τα ασυμβίβαστα, η ποσόστωση των δύο φύλλων και η συγκρότηση των ψηφοδελτίων
• Θέματα που αφορούν την ανακήρυξη των συνδυασμών και των δικαιωμάτων αυτών καθώς και των διαδικασιών ενστάσεων
• Η μορφή και το περιεχόμενο των ψηφοδελτίων και οι σταυροί προτίμησης για τους υποψηφίους περιφερειακούς και δημοτικούς συμβούλους καθώς και για τους υποψηφίους συμβούλους των τοπικών ή δημοτικών κοινοτήτων
• Αναλυτική περιγραφή του νέου εκλογικού συστήματος που εισάγει ο «Καλλικράτης» μαζί με παραδείγματα
• Χρήσιμα νομικά κείμενα σχετικά με τις επερχόμενες εκλογές

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τις εγκυκλίους , η ψηφοφορία θα αρχίσει στις 7πμ και θα λήξει στις 7μμ. Σε περίπτωση επανάληψης της ψηφοφορίας, αυτή θα διεξαχθεί την επόμενη Κυριακή 14 Νοεμβρίου 2010, με ίδια ώρα έναρξης και λήξης. Σε περίπτωση που η ψηφοφορία δεν διεξαχθεί για οποιοδήποτε λόγο σε ένα Δήμο ή σε ένα ή περισσότερα εκλογικά τμήματα αυτή θα γίνει την Τετάρτη 10 Νοεμβρίου 2010.

Σε αυτές τις εκλογές δικαίωμα ψήφου έχουν:
α. όλοι οι δημότες του νέου Δήμου που έχουν συμπληρώσει το 18ο έτος της ηλικίας τους, δηλαδή έχουν γεννηθεί μέχρι 31.12.1992 και είναι εγγεγραμμένοι στον εκλογικό κατάλογο του Δήμου ή της Κοινότητας, που από 1.1.2011 θα αποτελούν ένα Δήμο, σύμφωνα με το νέο νόμο.
β. οι πολίτες των λοιπών 26 κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι οποίοι δεν έχουν την ελληνική ιθαγένεια, αλλά που :
• κατοικούν στην Ελλάδα
• έχουν συμπληρώσει το 18ο έτος της ηλικίας τους, δηλαδή εφόσον έχουν γεννηθεί μέχρι 31.12.1992
• είναι εγγεγραμμένοι στους ειδικούς εκλογικούς καταλόγους του σημερινού Δήμου ή της Κοινότητας όπου κατοικούν
γ. οι ομογενείς, οι οποίοι δεν έχουν την ελληνική ιθαγένεια αλλά διαμένουν νόμιμα στην Ελλάδα ως αλλοδαποί, και που
• έχουν συμπληρώσει το 18ο έτος της ηλικίας τους, δηλαδή έχουν γεννηθεί μέχρι 31.12.1992,
• είναι εγγεγραμμένοι στους ειδικούς εκλογικούς καταλόγους του σημερινού Δήμου ή της Κοινότητας όπου κατοικούν

Για πρώτη φορά αλλάζει το ηλικιακό όριο εκλογιμότητας από το 21ο έτος στο 18ο έτος για θέσεις δημοτικών συμβούλων, συμβούλων τοπικής και δημοτικής κοινότητας και εκπροσώπων τοπικής κοινότητας.
• Το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι των ευρωπαίων πολιτών επεκτείνεται όσον αφορά τις δημοτικές εκλογές και στους ομογενείς και στους νομίμως διαμένοντες στην Ελλάδα υπηκόους τρίτων χωρών
• Επαναφέρεται η ρύθμιση για την ανάδειξη ως επιτυχόντος του συνδυασμού με ποσοστό μεγαλύτερο του πενήντα τοις εκατό (50%) του συνόλου των εγκύρων ψήφων.
• Η ανάδειξη των δημοτικών συμβούλων πραγματοποιείται από εκλογικές περιφέρειες που αντιστοιχούν στους συνενούμενους Δήμους και Κοινότητες, καθώς και στα σημερινά δημοτικά διαμερίσματα, στα οποία διαιρούνται οι Δήμοι άνω των 100.000 κατοίκων.
• Ο αριθμός των υποψηφίων από κάθε φύλο υπολογίζεται διακεκριμένα στο ένα τρίτο του συνολικού αριθμού των μελών του δημοτικού συμβουλίου και των μελών του συμβουλίου της δημοτικής ή τοπικής κοινότητας και ο αριθμός αυτός των υποψηφίων θα πρέπει να δηλώνεται στο αντίστοιχο συμβούλιο.
• Εισάγεται για πρώτη φορά η αναστολή οποιασδήποτε επαγγελματικής δραστηριότητας του δημάρχου σε Δήμους άνω των 10.000 κατοίκων, ενώ παράλληλα λαμβάνεται μέριμνα για την καταβολή του συνόλου των ασφαλιστικών εισφορών του δημάρχου, του οποίου αναστέλλεται η επαγγελματική δραστηριότητα, από τον οικείο Δήμο με επιβάρυνση του προϋπολογισμού του. Σημειώνεται, όμως, ότι η αναστολή άσκησης επαγγελματικής δραστηριότητας ειδικά για τη δημοτική περίοδο 2011-2014 ισχύει για Δήμους με πληθυσμό άνω των είκοσι πέντε χιλιάδων (25.000) κατοίκων.

Με τον «Καλλικράτη» επέρχονται και οι ακόλουθες σημαντικές καινοτομίες στην εκλογική διαδικασία για την ανάδειξη των αιρετών αρχών των Δήμων, οι οποίες, όμως, δεν θα εφαρμοστούν από τις επόμενες εκλογές αλλά από τις μεθεπόμενες:
• Επιμηκύνεται κατά ένα έτος η θητεία των δημοτικών αρχών, κατά συνέπεια η διάρκεια της δημοτικής περιόδου διαρκεί στο εξής πέντε χρόνια.
• Η εκλογή των αρχών των νέων Δήμων γίνεται την ίδια ημέρα με τις ευρωεκλογές και περιφερειακές εκλογές στα ίδια εκλογικά τμήματα. Η εγκατάσταση των αρχών που έχουν εκλεγεί γίνεται την 1η Σεπτεμβρίου του έτους διεξαγωγής των εκλογών, ενώ η θητεία τους λήγει την 31η Αυγούστου του πέμπτου έτους.

Επισημαίνεται ότι η θητεία των δημοτικών αρχών που θα αναδειχθούν από τις εκλογές της 7ης Νοεμβρίου 2010 θα αρχίσει την 1η Ιανουαρίου 2011 και θα λήξει στις 31 Αυγούστου 2014.


ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΤΟ VIDEO ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΑΚΩΡΥΧΟΥΣ ΣΤΗ ΧΙΛΗ


Συγκλονίζει το video, που έδωσε στη δημοσιότητα η χιλιανή τηλεόραση, από την καθημερινότητα των 33 ανθρακωρύχων που παραμένουν παγιδευμένοι εδώ και τρεις εβδομάδες σε ορυχείο της χώρας σε βάθος 700 μέτρων. Στο video, διάρκειας 45 λεπτών, οι 33 άνδρες δείχνουν να είναι σε καλή κατάσταση υγείας αν και εμφανώς αδυνατισμένοι, αφού όπως υπολογίζεται έχουν χάσει τουλάχιστον δέκα κιλά ο καθένας.

object style="background-image:url(http://i1.ytimg.com/vi/0CaBUaRl8iQ/hqdefault.jpg)" width="480" height="295">

Αλέξης ΤΣΙΠΡΑΣ Δεν πετάμε σωσιβιο στο ΠΑΣΟΚ


>Η αριστερά όμως, αν είναι να προσφέρει χείρα βοηθείας, πρέπει να το κάνει στον κόσμο της εργασίας και στην νεολαία. Δεν γίνεται να δίνει η αριστερά συγχωροχάρτι στο έγκλημα που συντελέστηκε κατά της κοινωνίας. Δεν γίνεται να πετάμε σωσίβιο στο ΠΑΣΟΚ. Σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές πρέπει να αρθούμε στο ύψος των περιστάσεων. Με ενωτικές πρωτοβουλίες.

Με πολιτικό άνοιγμα στις δυνάμεις του σοσιαλιστικού χώρου που εγκαταλείπουν το νεοφιλελεύθερο ΠΑΣΟΚ του κ. Παπανδρέου.

Με όλες τις δυνάμεις που απεγκλωβίζονται από τον δικομματισμό. Με την κατάθεση ενός εναλλακτικού πολιτικού σχεδίου που θα μας απαλλάξει από την θηλιά του μνημονίου και της δανειακής σύμβασης. Για να ανοίξουμε έναν άλλο δρόμο. Το δρόμο της αναδιανομής του πλούτου , της προστασίας της εργασίας και της επαναθεμελίωσης της ασφάλισης. Της άμεσης απεμπλοκής από την πολιτική του μνημονίου, της προστασίας του κόσμου της εργασίας και των εισοδημάτων των οικονομικά αδύνατων.

Οι επόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές είναι οι περισσότερο πολιτικές εκλογές που έχουν γίνει ποτέ. Όσο και αν προσπαθήσει η κυβέρνηση και η αξιωματική αντιπολίτευση να υποβαθμίσουν τον ρόλο τους και την σημασία τους, όσοι πρόθυμοι και αν βρεθούν να στηρίξουν αυτήν τη βαθιά συντηρητική άποψη ότι οι εκλογές δεν είναι πολιτικές, οι εργαζόμενοι πρέπει να δώσουν μεγάλη πολιτική μάχη. Να στείλουν τον δικό τους λογαριασμό στο πολιτικό, οικονομικό και εκδοτικό κατεστημένο. Οι αυτοδιοικητικές και περιφερειακές εκλογές θα είναι διαφορετικές από τις όλες τις προηγούμενες. Είναι η πρώτη εκλογική αναμέτρηση σε συνθήκες ΔΝΤ. Είναι η πρώτη εκλογική αναμέτρηση μετά από την επιλογή της κυβέρνησης να βάλει την ελληνική κοινωνική σε γύψο. Ας αναλογιστούν μαζί και με εμάς όλες οι αριστερές και προοδευτικές δυνάμεις πόσο κρίσιμη είναι η εποχή που ζούμε. Το πραγματικό δίλημμα είναι αν σύντομα έρχεται το Βατερλό της κυβέρνησης και της πολιτικής της ή το Βατερλό της κοινωνίας. Μπορούμε να τους σταματήσουμε.

Παρασκευή 27 Αυγούστου 2010

ΕΡΜΑΙΟ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΙΚΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΤΡΑΠΕΖΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ!


Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ "ΕΒΑΛΕ ΤΟ ΛΥΚΟ ΝΑ ΦΥΛΑΞΕΙ ΤΑ ΠΡΟΒΑΤΑ"!

Οι Deutsche Bank, HSBC και Lazard, δηλαδή μεγάλες πολυεθνικές οι οποίες αποτελούν γέννημα – θρέμμα του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος, επελέγησαν ως «σύμβουλοι» για την αξιολόγηση των στρατηγικών επιλογών και την αποτίμηση των συμμετοχών του Δημοσίου στο τραπεζικό σύστημα, σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση του Υπουργείου Οικονομικών.


Η πρόσληψη αυτή των συμβούλων, γίνεται μάλιστα καθ' υπόδειξη του επαίσχυντου νέου Επικαιροποιημένου Μνημονίου, σύμφωνα με το οποίο η κυβέρνηση οφείλει τόσο να «διασφαλίσει» το τραπεζικό σύστημα όσο και να «αναδιαρθρώσει» την «κομμένη» από τα «stress tests» Αγροτική Τράπεζα!


Θα είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον ελληνικό λαό, ο οποίος σήμερα συνθλίβεται από την πολιτική των Μνημονίων της «τρόικα», να μάθει τον τρόπο επιλογής των συμβούλων αυτών, τα κριτήρια με τα οποία επιλέχθηκαν και φυσικά και το ύψος των αμοιβών τους!


Το σίγουρο, είναι πως η κυβέρνηση μετά και την Αυγουστιάτικη πραξικοπηματική τροπολογία με την οποία χαρίζει άλλα € 25 δις υπό τη μορφή εγγυήσεων στις τράπεζες, (συνολικά στα € 78 δις ανέρχεται η συνολική ενίσχυση των τραπεζών από το Δημόσιο τα τελευταία δύο χρόνια), ετοιμάζεται τώρα να ξεπουλήσει, πιθανότατα, και τα τελευταία ερείσματα του Δημοσίου στο χρηματοπιστωτικό σύστημα.


Σύμφωνα με κύκλους του Υπουργείου Οικονομικών, οι «σύμβουλοι» θα πρέπει μέχρι τα μέσα Σεπτεμβρίου, να γνωμοδοτήσουν τόσο για την πρόταση της Τράπεζας Πειραιώς να εξαγοράσει την Αγροτική Τράπεζα και το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο όσο όμως και για την πρόταση της Αγροτικής Τράπεζας να συγχωνευθεί με το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων και την Τράπεζα Αττικής.


Επίσης, οι «σύμβουλοι» θα προτείνουν και μια γενικότερη «αναδιάρθρωση» του εγχώριου πιστωτικού συστήματος, με αιχμή τις τράπεζες που ελέγχει ευθέως ή εμμέσως το Δημόσιο.



ΜΟΝΗ ΕΠΙΘΥΜΗΤΗ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΘΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ!



Είναι σίγουρα αστείο να ακούει κανείς την κυβέρνηση του κ. Γ. Παπανδρέου, να μιλάει για αναδιάρθρωση του τραπεζικού συστήματος, όταν αυτό έχει ενισχυθεί ήδη με € 78 δις από το Ελληνικό Δημόσιο, ενώ έχει επίσης ΄έχει υπόλοιπο δανεισμού € 92 δις με επιτόκιο 1% από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.


Ακόμα πιο αστείο είναι εάν κάποιος συγκρίνει τα παραπάνω ποσά με την αξία του ελληνικού τραπεζικού συστήματος σήμερα. Αυτή στο τέλος του περασμένου Ιουνίου ισούτο με...€42 δις!!! Από τα «δώρα» των € 78 δις, τα €15 δις (€5 δις από το «πακέτο» των €28 δις και €10 δις από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας) αφορούν ζεστό χρήμα δηλαδή, κεφάλαια που το Δημόσιο διαθέτει στις τράπεζες με μορφή μετοχών και όχι εγγυήσεις.


Με άλλα λόγια, με τα ίδια λεφτά και αν μάλιστα συνυπολογίσουμε και τις εγγυήσεις, το Δημόσιο θα μπορούσε να ελέγχει σήμερα απολύτως το σύνολο του τραπεζικού συστήματος, εάν επέλεγε να προβεί σε εθνικοποιήσεις.


Βέβαια, η εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος δεν είναι μόνο πιο «οικονομική» για τον ελληνικό λαό. Αποτελεί και τη θεμελιώδη προϋπόθεση για την άσκηση μιας νέας χρηματοπιστωτικής πολιτικής η οποία θα έχει παραγωγικά, αναπτυξιακά, κοινωνικά, και οικολογικά κριτήρια!




Σχετικά με το θέμα σε δήλωση προέβη και ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, Παναγιώτης Λαφαζάνης. Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της δήλωσης:



Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ «ΒΑΖΕΙ ΤΟ ΛΥΚΟ ΝΑ ΦΥΛΑΞΕΙ ΤΑ ΠΡΟΒΑΤΑ»!



Αποτελεί μέγα σκάνδαλο και αποθέωση της υποκρισίας ότι η κυβέρνηση ανέθεσε σε τρεις πολυεθνικούς ομίλους, την Deutsche Bank, την HSBC και τη Lazard, που κατ' εξοχήν εκφράζουν το διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο, προκειμένου να αποφανθούν για την τύχη και τις προοπτικές του ελληνικού τραπεζικού συστήματος της χώρας μας.

Αυτού του είδους οι επιλογές, οι οποίες επιπροσθέτως έγιναν με απολύτως αδιαφανείς διαδικασίες και αυθαίρετους αποκλεισμούς, σύμφωνα με καταγγελίες και του ΣΜΕΧΑ, θυμίζουν αυτόν που «έβαλε το λύκο να φυλάξει τα πρόβατα»!

Οι σκανδαλώδεις κυβερνητικές αναθέσεις στο διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο για κρίσιμες συμβουλές, στρατηγικές μελέτες και αποτιμήσεις και μάλιστα με αυτές τις αυθαίρετες διαδικασίες, πέραν από το δυσβάστακτο κόστος τους για τον ελληνικό λαό, προδιαγράφουν λίγο – πολύ τις τελικές επιλογές της κυβέρνησης για:

• περαιτέρω εκποίηση της δημόσιας συμμετοχής που έχει απομείνει στο τραπεζικό σύστημα και ειδικότερα στην Αγροτική Τράπεζα (ΑΤΕ) και στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο (ΤΤ)

• για περισσότερες χαριστικές παροχές στο τραπεζικό κεφάλαιο

• για ακόμα πιο επαχθή, αντιαναπτυξιακή και αντικοινωνική χρηματοπιστωτική πολιτική!

Αυτήν την ώρα γίνεται πιο αναγκαία από ποτέ η εθνικοποίηση – κοινωνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος της χώρας, ως μέρος μιας νέας χρηματοπιστωτικής στρατηγικής με αποκλειστικά αναπτυξιακά και κοινωνικά κριτήρια και ενός συνολικότερου προοδευτικού προγράμματος αναπτυξιακής, παραγωγικής, κοινωνικής και οικολογικής ανασυγκρότησης της χώρας.

D. LACHMAN: ΒΕΒΑΙΗ Η ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΧΡΕΟΥΣ


ΚΑΙ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΚΑΙ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ!
απο Iskra.gr
Ο κ. Γ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΕΒΑΛΕ ΤΗ ΧΩΡΑ ΣΤΟ ΔΝΤ ΠΡΟΣ ΟΦΕΛΟΣ ΤΩΝ ΞΕΝΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ!


Η ISKRA δεν γνωρίζει τον Desmond Lachman. Οι απόψεις του όμως είναι άκρως ενδιαφέρουσες ιδιαίτερα ρεαλιστικές και μάλλον ειλικρινείς ! Ο Desmond Lachman όχι μόνο θεωρεί αναπότρεπτη την αναδιάρθρωση του χρέους αλλά και τονίζει ότι πρέπει να προχωρήσει γρήγορα σε αυτήν την κατεύθυνση η κυβέρνηση, παρά τη θέληση της τρόικας.

Ο Desmond Lachman ισχυρίζεται επίσης ότι δεν καταλαβαίνει γιατί θα πρέπει ο κ. Γ. Παπανδρέου να βάζει τα συμφέροντα των ευρωπαϊκών τραπεζών και του ΔΝΤ πάνω από τα συμφέροντα της ελληνικής οικονομίας!



Ακολουθεί ολόκληρο το άρθρο του Desmond Lachman στους Financial Times, όπως αναδημοσιεύτηκε από το Euro2day.gr, την Παρασκευή 27 Αυγούστου, υπό τον τίτλο: "ΑΤΟΠΗ Η ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΜΕ ΤΗ ΒΡΑΖΙΛΙΑ".





ΑΤΟΠΗ Η ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΜΕ ΤΗ ΒΡΑΖΙΛΙΑ**


του Desmond Lachman*



Kύριοι, στο άρθρο του ("Το παράδειγμα της Βραζιλίας για την Ελλάδα") ο κ. Alan Beattie υποστηρίζει ότι ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, κ. Γιώργος Παπανδρέου, θα πρέπει να ακολουθήσει το παράδειγμα του Προέδρου της Βραζιλίας κ. Luiz Inacio Lula da Silva, ο οποίος ακολούθησε πολιτική δημοσιονομικής λιτότητας όπως απαιτούσε το ΔΝΤ. Δεν αναφέρει, όμως, τις πολυάριθμες θεμελιώδεις διαφορές ανάμεσα στην Ελλάδα του σήμερα και στη Βραζιλία του 2001, που διακυβεύουν την αξιοπιστία της σύγκρισης μεταξύ αυτών των δύο οικονομιών.

Οι οικονομικές ανισορροπίες τις οποίες παρουσίαζε η Βραζιλία κατά το 2001 αντιστοιχούν σε ένα μέρος μόνο του ελλείμματος του προϋπολογισμού της Ελλάδας που ανέρχεται στο 13% του ΑΕΠ και του ελλείμματος στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της. Το ΔΝΤ δεν ζήτησε από τη Βραζιλία περικοπή δημοσίων δαπανών και αύξηση φορολογικών εσόδων που να ανέρχεται στο 10% του ΑΕΠ, όπως απαιτείται τώρα από την Ελλάδα. Η Βραζιλία δεν κλήθηκε, παράλληλα, να πάρει τέτοια πρωτοφανή μέτρα δημοσιονομικής λιτότητας στο πλαίσιο της ευρωζώνης, που αποκλείει τη δυνατότητα υποτίμησης ώστε να ενισχυθούν οι εξαγωγές.

Ο κ. Beattie, επίσης, παραβλέπει το γεγονός ότι η δομή των χρεών της Ελλάδας είναι τέτοια ώστε καθιστά πολύ ευκολότερη την αναδιάρθρωσή τους από ό,τι ήταν στην περίπτωση της Βραζιλίας. Το μεγαλύτερο μέρος των χρεών της Βραζιλίας υπόκειται στη βρετανική και στην αμερικανική νομοθεσία. Αντιθέτως, το 90% των χρεών της Ελλάδας υπόκειται στην ελληνική νομοθεσία. Κατά συνέπεια, η ελληνική κυβέρνηση θα μπορούσε να προχωρήσει σε αναδιάρθρωση μεγάλου μέρους των χρεών της, απλώς αλλάζοντας τη νομοθεσία της, χωρίς να φοβάται ότι θα αποκλειστεί για μεγάλο χρονικό διάστημα από τις διεθνείς αγορές κεφαλαίου.

Ο κ. Beattie, δικαίως, αναφέρει ότι ενδεχόμενη ελληνική αναδιάρθρωση χρέους θα προκαλέσει σημαντικές ζημίες για το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα. Παρ' όλα αυτά, δεν είναι ξεκάθαρο γιατί θα πρέπει ο κ. Παπανδρέου να βάλει την ελληνική οικονομία στη μέγκενη του ΔΝΤ προς όφελος κάποιων ξένων τραπεζών. Πόσο μάλλον όταν ο κ. Παπανδρέου έχει βιώσιμες εναλλακτικές λύσεις και όταν -όπως παραδέχεται και ο κ. Beattie- το ενδεχόμενο αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους είναι αναπόφευκτο.



* Ο Dr Dresmond Lachman είναι στέλεχος του American Enterprise Institute.

** Το άρθρο του Dr Lachman είναι επιστολή του στους "Financial Times" σε απάντηση στο άρθρο του κ. Alan Beattie "Το παράδειγμα της Βραζιλίας για την Ελλάδα".

*** Ο Dr Dresmond Lachman διατύπωσε, για πρώτη φορά, την άποψη ότι η Ελλάδα θα πρέπει να φύγει από την ευρωζώνη σε άρθρο του στους "Financial Times", στις 12 Ιανουαρίου 2010. Επανέλαβε την ίδια θέση σε άρθρο του στις 2/7/2010 που πάλι φιλοξενήθηκε από τους "Financial Times".

ΗΛΕΚΤΡΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ: "ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ" ΤΗΣ ΠΙΟ ΑΓΡΙΑΣ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΑΣ! ΣΤΟΧΟΣ ΝΑ ΚΑΤΑΣΠΑΡΑΞΟΥΝ ΤΗ ΔΕΗ!


ΚΙΝΗΜΑ ΓΙΑ ΕΝΙΑΙΑ, ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΜΕΝΗ, ΚΑΘΕΤΟΠΟΙΗΜΕΝΗ, 100% ΔΗΜΟΣΙΑ, ΔΕΗ

του ΣΑΡΑΝΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΗ* για την iskra.gr

Αφού μέχρι τώρα κυβέρνηση, Ε.Ε. και Δ.Ν.Τ. κατάφεραν να περάσουν τα αντεργατικά και αντιλαϊκά τους μέτρα που έπληξαν βάναυσα το εισόδημα, τις εργασιακές και ασφαλιστικές σχέσεις των εργαζομένων και των συνταξιούχων, ορμάνε πλέον ακάθεκτοι να λεηλατήσουν ότι απόμεινε από τη δημόσια περιουσία.

Στο πλαίσιο αυτό κυβέρνηση και τρόικα προετοιμάζουν την υποβάθμιση, τον τεμαχισμό και την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ στο συνολικό πλαίσιο παράδοσης της ενέργειας σε ιδιωτικά συμφέροντα.


Θύματα για άλλη μια φορά οι Έλληνες καταναλωτές (οικιακοί, αγρότες, κ.λ.π) αφού θα χρυσοπληρώσουν το ρεύμα για να ικανοποιηθούν οι ορέξεις για κέρδη του ελληνικού και ξένου κεφαλαίου που δραστηριοποιείται στο χώρο της ενέργειας.

Οι τοποθετήσεις της Υπουργού και της κυβέρνησης μετά την έντονη και αποφασιστική αντίδραση της ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ, δίνουν τη θέση τους στον πιο σκληρό ρεαλισμό.


Με αρχική πρόταση της Κομισιόν, που υιοθετήθηκε χωρίς αντίρρηση από την Τρόικα, προωθούνται οι ευσεβείς πόθοι των ελλήνων και ξένων επιχειρηματιών που θέλουν να καρπωθούν τα φιλέτα της ενέργειας απαιτώντας: Άμεση ιδιωτικοποίηση των λιγνιτικών και υδροηλεκτρικών δραστηριοτήτων της ΔΕΗ, εκχώρηση σε ιδιώτες όλων των νέων λιγνιτικών κοιτασμάτων, διαμελισμό της ΔΕΗ, με τη δημιουργία ανεξάρτητων θυγατρικών Επιχειρήσεων και πρώτα θύματα τη Μεταφορά και Διανομή, εξοντωτικές αυξήσεις στα τιμολόγια ηλεκτρικής ενέργειας.

Όλα αυτά στο όνομα της προώθησης της απαράδεκτης «απελευθέρωσης» της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας και του λεγόμενου ελεύθερου επί ίσης όροις ανταγωνισμού.


Για να προασπίσουμε τους ιδιώτες επενδυτές στο όνομα του ελεύθερου ανταγωνισμού πρέπει να αποκλείσουμε τη Δ.Ε.Η. από τους διαγωνισμούς για νέα ισχύ, να μην της επιτρέπουμε να αναπτύξει επενδυτικό πρόγραμμα, να τη βάλουμε να πληρώνει μια Οριακή Τιμή Συστήματος η οποία είναι ετεροβαρής και σε όφελος των ιδιωτικών συμφερόντων, να μην έχουμε Εθνικό ενεργειακό σχεδιασμό, να έχουμε υπέρογκες αυξήσεις (από το 2001 έως το 2009 τα οικιακά τιμολόγια αυξήθηκαν γύρω στο 50%, μέσα σε 23 μήνες αυξήθηκαν κατά 23,4%!).

Υπάρχει μεγάλη πίεση για το «άνοιγμα τη αγοράς ηλεκτρικής αγοράς». Η αγορά όμως είναι ανοικτή. Οι Οδηγίες της Ε.Ε. έχουν εφαρμοστεί, οι ιδιώτες προμηθευτές βγάζουν τζάμπα λεφτά στη καμπούρα της ΔΕΗ, εκμεταλλευόμενοι τα στρεβλά τιμολόγια (φτηνό οικιακό, ακριβό εμπορικό, κ.λ.π).


Ο ιδιωτικός τομέας, στο χώρο της ενέργειας όντας ευνοημένος από τις κυβερνήσεις, σε λίγο θα ελέγχει σημαντικό κομμάτι της παραγωγής, αν καταφέρει να περάσουν τα μέτρα Ε.Ε., Τρόικας, κυβέρνησης προφανώς θα ελέγχει πολύ σημαντικό μέρος της παραγωγής και επομένως τις τιμές. Από την άλλη μεριά η ΔΕΗ χάνοντας το συγκριτικό αυτό πλεονέκτημα οδεύει ολοταχώς για νέα Ολυμπιακή.


Η κυβέρνηση, σύμφωνα με προβλέψεις του «Μνημονίου», που έχει καταστεί «υπερσύνταγμα» για τη χώρα, και ιδίως με το «νέο Μνημόνιο», είναι έτοιμη να ανταποκριθεί στις ως άνω υποδείξεις, πράγμα που θα έχει τραγικές συνέπειες σε βάρος της ΔΕΗ, της ενεργειακής προοπτικής της χώρας, της ελληνικής οικονομίας και των καταναλωτών.


Ο διαμελισμός της ΔΕΗ δεν συμβάλλει στην αποτελεσματική λειτουργία της και τον ενιαίο σχεδιασμό και προσανατολισμό του ενεργειακού της έργου, ενώ τα μόνα που θα εξυπηρετήσει είναι τα ιδιωτικά συμφέροντα και την ιδιωτικοποίηση της Επιχείρησης. Μια τέτοια καταστροφική επιλογή οδηγεί στην υποβάθμιση και περιθωριοποίηση τον ενεργειακό γίγαντα της χώρας.


Αποδείχτηκε ότι η απορρύθμιση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας όχι μόνο δεν οδήγησε στην μείωση των τιμών και τη βελτίωση των παρεχομένων υπηρεσιών με ενίσχυση της ασφάλειας του εφοδιασμού, απεναντίας όπως στις περισσότερες χώρες οδήγησε σε αύξηση των τιμών, κατάρρευση των αγορών και αμφίβολη βελτίωση της ποιότητας.

Η υπόθεση της ΔΕΗ έχει εθνικές διαστάσεις και το ζήτημα της ηλεκτρικής ενέργειας είναι άκρως στρατηγικής σημασίας για την οικονομία και τον ελληνικό λαό.


Η χώρα έχει όσο ποτέ ανάγκη από μια σύγχρονη, 100% Δημόσια, Ενιαία, αναβαθμισμένη, ανασυγκροτημένη και Καθετοποιημένη ΔΕΗ, που θα λειτουργεί με αποκλειστικά αναπτυξιακά, κοινωνικά και περιβαλλοντικά κριτήρια

Απέναντι σε αυτές τις επιδιώξεις και τις πολιτικές, το συνδ. κίνημα στη Δ.Ε.Η και η ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ πρέπει να αντισταθεί υπερασπιζόμενο τα συμφέροντα των εργαζομένων της Επιχείρησης και του ελληνικού λαού, για την ακύρωση των μνημονίων και των δεσμεύσεών τους. Πρώτος σταθμός αυτού του αγώνα είναι η μαζική, ενωτική και μαχητική μας παρουσία στη διαδήλωση στη ΔΕΘ στις 11 του Σεπτέμβρη.

Αυτά τα σχέδια μπορεί να ναυαγήσουν με τον ενωμένο, συνεπή και αποφασιστικό αγώνα των εργαζομένων της ΔΕΗ και την πλατιά λαϊκή στήριξη.


Να διατυπώσουμε την Στρατηγική μας: Το ηλεκτρικό ρεύμα δεν είναι ένα οποιοδήποτε προϊόν, είναι αγαθό απαραίτητο για την ανθρώπινη διαβίωση του πολίτη και πρέπει να παράγεται και να διανέμεται από το κράτος. Για τούτο και είμαστε ανυποχώρητοι στο στόχο: Δ.Ε.Η αποκλειστικά στο Δημόσιο, υπηρέτη της ανάπτυξης στην χώρα μας και του ελληνικού λαού. Που θα προωθεί τον ενεργειακό σχεδιασμό με κοινωνικό έλεγχο και όχι παραδομένο στους ιδιώτες όπως γίνεται σήμερα. Που θα προωθεί την αξιοποίηση των εγχώριων πόρων με βάση το εθνικό συμφέρον. Που θα επιβάλλει στην κυβέρνηση το πάγωμα των τιμολογίων όπως είχε δεσμευτεί προεκλογικά



Κίνημα Απεμπλοκής από το Μνημόνιο, Υπεράσπιση της Δημόσιας περιουσίας
ΤΩΡΑ είναι υποχρέωση όλων, των εργαζομένων, του λαού, του σ.κ.




* Μέλος του Δ.Σ του Σωματείου Ορυχείων - Σταθμών (Σ.Ο.Σ) ΔΕΗ Μεγαλόπολης
Αναπληρωτής Πρόεδρος της Διοίκησης του Ε.Κ. Αρκαδίας

ο Αλέξης ΤΣΙΠΡΑΣ στη Λέσβο 27-28/8


ΠΕΡΙΟΔΕΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ Κ.Ο. ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ, ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ ΣΤΗΝ ΛΕΣΒΟ 27-28/08
.
Ο πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, θα πραγματοποιήσει περιοδεία στην Μυτιλήνη την Παρασκευή 27 και το Σάββατο 28 Αυγούστου. Αναλυτικά το πρόγραμμα της περιοδείας έχει ως εξής:
.
Παρασκευή 27/08:
19:30 Περιοδεία στην αγορά της Μυτιλήνης
20:30 Κεντρική Ομιλία (Πλατεία Σαπφούς)
Σάββατο 28/08:
11:00 Επίσκεψη στην αγορά της Καλλονής
19:00 Επίσκεψη στην Αγιάσο

Mozart " Eine kleine Nachtmusik" Allegro


Beethoven - Fur elise

Πέμπτη 26 Αυγούστου 2010

Η ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ ΤΟΥ 1932


ΜΙΑ ΑΚΡΩΣ ΕΠΙΚΑΙΡΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΦΟΡΑ!)


www.iskra.gr

(ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗ "ΤΟ ΞΕΝΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ", "ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ", (2010))




ΑΝΤΙ ΠΡΟΛΟΓΟΥ




Είναι πολύ θετικό ότι η "ISKRA" πήρε την πρωτοβουλία να αναδημοσιεύσει το κεφάλαιο που αφορά τη χρεοκοπία της χώρας μας του 1932 από το εξαίρετο έργο του Νίκου Μπελογιάννη "Το ξένο κεφάλαιο στην Ελλάδα".

Εκείνο που έχει ιδιαίτερη αξία σε αυτήν την αναδημοσίευση θεωρώ πως είναι η εξαιρετική επικαιρότητα, στις τραγικές συνθήκες που βιώνει αυτήν την περίοδο η χώρα μας, τόσο του συγκεκριμένου κεφαλαίου που αναδημοσιεύει η "ISKRA" αλλά και συνολικότερα του βιβλίου του Νίκου Μπελογιάννη, ο οποίος δεν ήταν μόνο μια από τις ηρωϊκότερες και μαρτυρικές μορφές του κομμουνιστικού κινήματος, της πατρίδας μας αλλά και ένας σημαντικός επιστήμονας, θεωρητικός και βαθύς μελετητής των οικονομικο-κοινωνικών προβλημάτων.

Νομίζω ότι το βιβλίο αυτό είναι ιδιαίτερα επίκαιρο (τις περισσότερες φορές υπάρχει η αίσθηση ότι αναφέρεται σε σημερινές καταστάσεις) πέραν των πολλών άλλων, γιατί καταδεικνύει ότι το πρόβλημα του δημοσίου χρέους και ιιδιαίτερα του εξωτερικού, αποτελούσε μόνιμο και διαχρονικό βραχνά ιμπεριαλιστικής κηδεμόνευσης και καθήλωσης της χώρας, διαρκών ξένων επεμβάσεων και λεηλασίας του ελληνικού λαού! Γιατί, επίσης, προβάλλει την ανάγκη για την Αριστερά και το λαϊκό κίνημα να αμφισβητήσουν και να μην αναγνωρίσουν το χρέος της χώρας ως χρέος του ελληνικού λαού, πράγμα που συνιστά θεμελιώδη προϋπόθεση για το σχεδιασμό μιας πολιτικής που θα δώσει ανάσα στον τόπο και διέξοδο από την κρίση με την εφαρμογή ενός νέου προοδευτικού και σοσιαλιστικού προγράμματος!

Σήμερα το δίλημμα για τη χώρα δεν είναι το κατεδαφιστικό "Μνημόνιο ή πτώχευση", αφού και τη λεηλασία του Μνημονίου έχουμε και η χώρα έχει ουσιαστικά χρεωκοπήσει. Το πραγματικό σημερινό δίλημμα για την Ελλάδα είναι: με τους πιστωτές και τα τοκοχρεολύσια ή με την επιβίωση της χώρας και το μέλλον του ελληνικού λαού;

Αυτό το δίλημμα νομίζω ότι αναδείκνυε για το 1932 ο Νίκος Μπελογιάννης και το ίδιο δίλημμα γίνεται πιό επίκαιρο στις μέρες μας!




Α'. ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΟ ΠΕΛΑΓΩΜΑ

Η περίοδος 1931-32 είναι αρκετά δραματική για το λαό και την Ελλάδα. Η κρίση από 'να μέρος κι η πολιτική των φαυλοκρατικών κυβερνήσεων από τ΄ άλλο, ερήμωσαν πάλι τη χώρα. Τα καπνά κι η σταφίδα έμεναν απούλητα, μαζί με τις εξαγωγές πέφτουν κι οι εισαγωγές. Οι αγρότες πεινούν, οι εργάτες μένουν άνεργοι, όλοι οι εργαζόμενοι βρίσκονται σε απόγνωση. Οι μόνοι που απολαμβάνουν μακάρια τη ζωή τους και αδιαφορούν για την τραγική αυτή κατάσταση είναι – εκτός από τους νεόπλουτους που δημιούργησε η κυβέρνηση Βενιζέλου – οι ξένοι και ντόπιοι ομολογιούχοι, που μέχρι το 1932 έπαιρναν στο ακέραιο το τοκοχρεολύσιο.

Με την αφαίμαξη όμως αυτή, ο προϋπολογισμός του 1931-1932 θα 'κλεινε με 1 δις έλλειμμα. Σε έσοδα 8.200 εκατομμυρίων έπρεπε να πάρουν οι ομολογιούχοι 4.400, δηλαδή τα 54%, την προηγούμενη χρονιά είχαν πάρει τα 40%. Για να πληρωθούν τώρα σε χρυσό, δεν αρκούσε το κάλυμμα της τράπεζας και δημιουργόταν άμεσος κίνδυνος να μείνει ο λαός χωρίς ψωμί, γιατί το περισσότερο στάρι εκείνο τον καιρό ερχόταν απ΄έξω. Η πληρωμή, λοιπόν, του τοκοχρεολύσιου θα ΄ταν εγκληματική παραφροσύνη. Εντούτοις, το Σεπτέμβρη του '31 η κυβέρνηση ανακοίνωσε επίσημα ότι τα τοκομερίδια των ομολογιούχων θα πληρωθούν στο ακέραιο και σε χρυσό. Και για να το πετύχει άρχισε να παίρνει μέτρα, που στρέφονταν κατά του λαού. Στις 8 του Οκτώβρη, γιορτή της Αγίας Πελαγίας, έγινε η δραχμοποίηση των καταθέσεων σε συνάλλαγμα, για να «προστατευθεί» το εθνικό νόμισμα και στην ουσία για να πληρωθούν οι ομολογιούχοι. Με το μέτρο της δραχμοποίησης ληστεύτηκαν χιλιάδες κόσμου και κέρδισε η Εθνοτράπεζα εκατοντάδες εκατομμύρια, ενώ ο τορπιλισμός της δραχμής συνεχιζόταν στη μαύρη αγορά του συναλλάγματος με πρωταγωνιστές τον Μαρή κι άλλα πρωτοπαλίκαρα του Κόμματος των Φιλελευθέρων.

Εκείνον ακριβώς τον καιρό άρχισε να ξεσπάει απειλητική η λαϊκή αντίδραση. Το προλεταριάτο και οι υπάλληλοι παλεύουν ακούραστα μ΄ απεργίες για το ψωμί τους, οι επαγγελματίες κινητοποιούνται κι οι αγρότες κάνουν ομαδικές καθόδους στις πόλεις. Ο Βενιζέλος μυρίστηκε τον κίνδυνο και επιχείρησε να βγει από το αδιέξοδο. Το Γενάρη του ΄32 απευθύνθηκε στις μεγάλες δυνάμεις και στο ΔΟΕ και παρακαλούσε να του δώσουν πεντάχρονη αναστολή στα χρεολύσια και 50 εκατομμύρια δολάρια για να συμπληρωθούν τα παραγωγικά έργα. Ο υπουργός των Εξωτερικών στην οικουμενική είχε χαρακτηρίσει το ΔΟΕ «απλούν τεχνικόν σώμα», αλλά ένας οργανισμός που κρατάει στα χέρια του τη ζωή ενός ολόκληρου λαού και οι πρωθυπουργοί πέφτουν στα πόδια του και τον παρακαλούν, δεν είναι καθόλου «απλούν τεχνικόν σώμα», αλλά υπέρτατος, κυρίαρχος και παντοδύναμος αφέντης της χώρας μας. Επίσης ο Βενιζέλος ζήτησε να 'ρθει στην Ελλάδα κι αντιπρόσωπος της δημοσιονομικής επιτροπής της ΚΤΕ (σ.σ. Κοινωνία των Εθνών) για να κάνει «επιτόπιον έρευνα» και να διαπιστώσει σε πόσο κρίσιμη οικονομική κατάσταση βρισκόταν η χώρα. Στο τέλος τους έδινε την υπόσχεση ότι με το δάνειο που θα του ΄διναν, θα πλήρωνε και τους τόκους των εξωτερικών δανείων.

Οι μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, παλεύοντας τότε κι αυτές να ξεπεράσουν την κρίση που έδερνε τη χώρα τους, δεν έδωσαν καμία σημασία στο διάβημα του Βενιζέλου. Μόνο η δημοσιονομική επιτροπή της ΚΤΕ ευαρεστήθηκε με τα πολλά να μας στείλει σαν αντιπρόσωπό της τον σέρ 'Οτο Νιμάγερ για να κάνει έλεγχο στα οικονομικά της χώρας μας. Ο Νιμάγερ, πρώην υπουργός των Οικονομικών, ήταν τότε διευθυντής της Τράπεζας της Αγγλίας. Ήρθε στην Ελλάδα, έλεγξε τα έσοδα και τα έξοδα κι έφυγε κάνοντας μια έκθεση στο συμβούλιο της ΚΤΕ, στην οποία σύσταινε να μας ελεήσουν μονάχα με μια χρονιάτικη αναστολή του χρεολύσιου και το αντίστοιχο πόσο να διατεθεί για τα παραγωγικά έργα μαζί μ΄ένα δάνειο από 10 εκατομμύρια δολάρια. Η δημοσιονομική επιτροπή της ΚΤΕ, που συνήρθε στο Παρίσι, χαρακτήρισε σαν επείγουσα την ανάγκη ενός δανείου για τα τοκοχρεολύσια, όμως μόλις και μετά βίας και με χίλιες δυο επιφυλάξεις και υποδείξεις αναγνώρισε ότι επιβάλλεται η προσωρινή ανακούφιση της Ελλάδας από τα εξωτερικά χρέη μ΄αναστολή των χρεολυσίων για ένα χρόνο! Αλλά επειδή πάνω στο τελευταίο αυτό ζήτημα η ελληνική κυβέρνηση είχε φέρει από την αρχή αντιρρήσεις, το συμβούλιο της ΚΤΕ κηρύχτηκε τελικά αναρμόδιο και μας παρέπεμψε να συνεννοηθούμε απευθείας με τους ομολογιούχους. Ο Μαρής, που βρισκόταν τότε στο Παρίσι για να υπερασπίσει τα συμφέροντα της Ελλάδας, ομολόγησε αργότερα ότι τα μέλη της δημοσιονομικής επιτροπής προσπαθούσαν να βρουν κάποια προσωρινή λύση για να τη συνδυάσουν με έλεγχο πάνω στα οικονομικά μας, σαν να μην ήταν αρκετός ο ΔΟΕ.

Είχε όμως περάσει πια η εποχή του '97. Η φάρα του Γκλίξμπουργκ ήταν τότε μακριά από την Ελλάδα. Στην πατρίδα μας είχε πια αναπτυχθεί ένα πολυάριθμο προλεταριάτο, αρκετά ώριμο πολιτικά, που συγκλόνιζε την περίοδο εκείνη με τις απεργίες και τις διαδηλώσεις του το αστοτσιφλικάδικο οικοδόμημα. Το ΚΚΕ, ξεπερνώντας την κρίση του, πλούσιο πια σε πείρα και μονολιθικό ιδεολογικά, άρχιζε να αναδείχνεται αρχηγός των εργαζομένων της πόλης και του χωριού. Γι αυτό μια απόπειρα της κυβέρνησης για την επιβολή καινούργιου βαρύτερου ελέγχου ήταν όχι μόνο καταδικασμένη, αλλά θα απειλούσε ολόκληρο το πολιτικό και κοινωνικό οικοδόμημα των αστοτσιφλικάδων.

Μπροστά σ΄αυτή την απελπιστική κατάσταση ξεκινάει ο ίδιος ο Βενιζέλος και πηγαίνει στη Γενεύη. Κάνει μια δραματική έκκληση στο συμβούλιο της ΚΤΕ, αλλ΄αυτό περιορίζεται μόνο να λάβει σε υπό σημείωσιν τη γνώμη της δημοσιονομικής επιτροπής και παραπέμπει πάλι την ελληνική κυβέρνηση στους ομολογιούχους. Για καινούργιο δάνειο ούτε συζήτηση δεν μπορούσε να γίνει. Εν τω μεταξύ η κατάσταση τραβάει όλο και στο χειρότερο. Στις 25 του Μάρτη γίνεται μια μεγάλη σύσκεψη υπό την προεδρία του Προέδρου της Δημοκρατίας και με σκοπό να μελετηθεί η οικονομική κατάσταση και τα μέτρα που πρέπει να παρθούν. Ανάμεσα στους συσκεπτόμενους βρίσκονται πολλοί υπεύθυνοι για το κατάντημα του τόπου. Οι καταχρήσεις, η κερδοσκοπία και οι ρεμούλες γίνονται το πιο συνηθισμένο φαινόμενο. Η διαφθορά κι η ηθική εξαχρείωση της κυβερνητικής κλίκας φτάνει στο κατακόρυφο. Νόθεψαν ακόμα και το κινίνο, πράξη αρκετά χαρακτηριστική για τη σαπίλα που βασίλευε ανάμεσα στην παράταξη που κυβερνούσε τη χώρα.

Β'. Η ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ

Επόμενο ήταν κάτω απ΄αυτές τις συνθήκες να μεγαλώνει η απόγνωση κι η αγανάκτηση του λαού. Ο κόσμος άρχισε να κάνει γιουρούσι στους φούρνους. Οι πορείες πείνας πλήθαιναν καθημερινά. Ο Βενιζέλος έπρεπε να διαλέξει. Ή τα τοκομερίδια ή το ψωμί του λαού. Τελικά πήρε την απόφαση, αφού πρώτα ειδοποίησε το ΔΟΕ, ν΄αναστείλει τα χρεολύσια των εξωτερικών δανείων και να πληρώσει τα τοκομερίδια σε δραχμές. Μα κι οι δραχμές δεν ήταν εύκολο να οικονομηθούν. Οι κρατικές εισπράξεις το 1929-30 έφτασαν τα 9.242 εκατομμύρια. Το 1932-33, παρόλες τις καινούργιες φορολογίες, θα ΄φταναν σε 7.779 εκατομμύρια. Με την υποτίμηση της δραχμής οι ομολογιούχοι θα ΄παιρναν κάπου 6.000 εκατομμύρια. Για να σώσει την «πίστη» της χώρας, η κυβέρνηση επέβαλε, κάτω από τόσο τραγικές συνθήκες, καινούργιες φορολογίες 740 εκατομμυρίων, χωρίς να σωθεί μ΄αυτά η κατάσταση.

Και τότε- 16.4.1932 – ο Μαρής έστειλε ένα γράμμα στο ΔΟΕ και του δήλωνε ότι η κυβέρνηση ήταν αναγκασμένη να κηρύξει από την 1η του Μάη προσωρινό χρεοστάσιο και για τους τόκους. Έτσι, ήρθε η καινούργια χρεοκοπία. Η κυβέρνηση, όμως, που δεν μπορούσε να ανεχτεί το στίγμα, έδωσε εντολή στους αντιπροσώπους της στο Λονδίνο και το Παρίσι να 'ρθουν σ΄επαφή με τους ομολογιούχους για να ρυθμίσουν το ζήτημα. Ο Μιχαλακόπουλος, υπουργός των Εξωτερικών, δήλωσε στη δημοσιονομική επιτροπή της ΚΤΕ ότι θα δεχόταν πρόθυμα να 'ρθουν «αμερόληπτοι» διαιτητές και να ελέγξουν ίσαμε ποιό βαθμό μπορούμε να πληρώσουμε τα τοκομερίδια, «αφού προαφαιρεθούν τα απαιτούμενα για το primum vivere του ελληνικού λαού». Την ίδια θέση έπαιρνε κι ο Παπαναστασίου. Όλοι ήταν πρόθυμοι να καταδικάσουν το λαό να ζει μ΄ένα ξεροκόμματο, για να πληρωθούν οι ομολογιούχοι. Αυτοί όμως ήταν ανένδοτοι και τα ζητούσαν όλα ή τίποτε.

Αυτή την εποχή, ο Μαρής υποχρεώθηκε να φύγει από το υπουργείο των Οικονομικών σχεδόν με τη βία. (Είχε μπει μέσα, καθώς λένε, ξυπόλυτος και βγήκε με καντάρια χρυσάφι). Η Εθνοτράπεζα στις κρίσιμες εκείνες για τα συμφέροντά της στιγμές έβαλε απόλυτα δικό της υπουργό, τον Βαρβαρέσο, που προκαλεί αμέσως την άρση της σταθεροποίησης, σχεδόν τυπική γιατί την είχε από καιρό προκαλέσει η μαύρη αγορά του συναλλάγματος. Έτσι, επιβάλλεται πάλι η αναγκαστική κυκλοφορία. Στην έκθεσή του πάνω στον προϋπολογισμό του 1932-33, ο Βαρβαρέσος θέλησε να δικαιολογήσει τη χρεοκοπία. Τα ελλείμματα, είπε, δεν μπορούμε πια να τ΄αποφύγουμε με φορολογίες. Με περικοπές των εξόδων – σε βάρος κυρίως των μισθωτών – μόνο 480 εκατομμύρια οικονομήσαμε. Γι΄αυτό είναι αναπόφευκτο να καταφύγουμε στην ελάττωση των ποσών που διαθέτουμε για την υπηρεσία του δημόσιου χρέους, επειδή μας απορροφούν τα 55% του προϋπολογισμού και μάλιστα σε συνάλλαγμα. Γι΄ αυτό η κυβέρνηση βρέθηκε «εις την αναπόδραστον ανάγκην» να δώσει την άδεια στον υπουργό των Οικονομικών να αναστείλει τα χρεολύσια των εξωτερικών δανείων και τον τόκο «εν όλω ή εν μέρει». Σκόπευαν οπωσδήποτε να πληρώσουν ένα μέρος από τους τόκους. Στον προϋπολογισμό όμως δεν έγραφαν ακριβώς το ποσό, ελπίζοντας να το μεγαλώσουν οπωσδήποτε με τους φόρους. Έτσι αύξησαν κατά 25% τη φορολογία στα εισαγόμενα εμπορεύματα κι ενώ η κατάσταση ήταν κάτι παραπάνω από τραγική, οι Έλληνες πολιτικοί βρίσκονταν σ΄αδιάκοπη κίνηση και συγκίνηση και τους απασχολούσε αποκλειστικά το ζήτημα της πληρωμής των ομολογιούχων. Παντού είχαν φουντώσει οι σχετικές συζητήσεις. Ο Μιχαλακόπουλος, ο Παπαναστασίου κι ο Καφαντάρης υποστήριζαν να τους πληρώσουμε με τα καπνά μας. Οικονομολόγοι, πολιτικάντες, τραπεζίτες, όλοι έγραφαν και υπόδειχναν κάποιον τρόπο πληρωμής και κανένας δεν υποστήριξε να μην πληρώσουμε τίποτα.

Η οικονομική κρίση άρχισε να εξελίσσεται και σε πολιτική και οικονομική χρεοκοπία, να μεταβάλλεται σε γενική χρεοκοπία του αστοτσιφλικάδικου κόσμου. Ο Βενιζέλος, αντιμετωπίζοντας την πολιτική του χρεοκοπία και τη λαϊκή κατακραυγή, επιχείρησε μια πολιτική μανούβρα. Παραιτήθηκε κι ανέβηκε πρωθυπουργός ο Παπαναστασίου. Σε τέτοιες όμως στιγμές κι η δημαγωγία μπορεί να καταντήσει επικίνδυνη για την κυρίαρχη τάξη. Γι αυτό κι ο αρχηγός των Εργατοαγροτικών διώχτηκε μέσα σε μια βδομάδα κι ανέβηκε πάλι στην κυβέρνηση ο Βενιζέλος, με υπουργό των Οικονομικών τον Βαρβαρέσο. Στις 10 Αυγούστου ψηφίστηκε ο νόμος της δραχμοποίησης. Η άρση της σταθεροποίησης κι η δραχμοποίηση έδιναν το δικαίωμα στις τράπεζες να ληστέψουν άλλη μια φορά τον κόσμο. Η Κτηματική Τράπεζα-θυγατέρα του Χάμπρο και της Εθνικής – έκανε τους μικροϊδιοκτήτες να βρεθούν από τη μια μέρα στην άλλη με διπλάσιο περίπου χρέος.

Γ'. ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΟΙ ΣΥΝΕΝΝΟΗΣΕΙΣ

Συγχρόνως άρχισαν πάλι, οι συνεννοήσεις με τους ξένους ομολογιούχους. Ο Βαρβαρέσος έφυγε για την Ευρώπη κι υστέρα από μακριές διαπραγματεύσεις, συμφώνησαν το Σεπτέμβρη του 1932 να πληρω­θούν 30% των τόκων για το 1932-33, κι αν βελτιωνόταν αργότερα ή κατάσταση, να πάρουν 35%. Από το Δεκέμβρη όμως του ίδιου χρό­νου, η τότε κυβέρνηση άρχισε να παρακαλεί με υπόμνημα της τους ξένους να μην κρατήσουν το παραπάνω ποσοστό, γιατί ή κατάσταση είχε επιδεινωθεί. Οι ομολογιούχοι έκαναν πώς υποχωρούν, αλλά ο ΔΟΕ, βάσει της συμφωνίας, είχε κατακρατήσει σε δραχμές -από τις υπέγγυες προσόδους- ολόκληρο το 35% και αρνήθηκε να επιστρέψει στην Ελλάδα τη διαφορά του 5% ! Επίσης, ο ΔΟΕ υπολόγισε το πο­σοστό σε χρυσές κι όχι σε χάρτινες λίρες, κερδίζοντας έτσι σημαν­τική διαφορά σε βάρος της Ελλάδας. Η κυβέρνηση κατάφυγε σε διαιτητή, αλλά η απόφαση του δεν βγήκε ακόμα. Κοντά σ' αυτά, ή εγγλέζικη κυβέρνηση μας υποχρέωσε να υπογράψουμε μια συμφω­νία με το αγγλικό θησαυροφυλάκιο, σύμφωνα με την οποία αναλαβαίναμε να πληρώσουμε 3.767.548 φράγκα, πού το μοιράστηκαν ή Αγγλία κι ή Γαλλία σαν αποζημίωση για τα ποσά πού είχαν ξοδέ­ψει όταν εγγυήθηκαν το δάνειο του 1898. Τότε ακριβώς κι οι ομο­λογιούχοι μετάνιωσαν πού δέχτηκαν το 30% και δεν τα 'παιρναν ζη­τώντας περισσότερα. Και ξαναρχίζουν πάλι συνεννοήσεις ατελείω­τες και καταθλιπτικές για τη χώρα. Όλοι σχεδόν οι αστοί οικονο­μολόγοι προσπαθούν να πείσουν τον κόσμο ότι μια ανοιχτή χρεοκο­πία θα κατάστρεφε την πίστη και τα οικονομικά της Ελλάδας. Όχι όμως μία αλλά εκατό φορές να λέγαμε στους ομολογιούχους ότι δεν έχουμε να τους πληρώσουμε, πάλι δεν θα παθαίναμε την οικονομική, εθνική και ηθική ζημιά πού πάθαμε με τις ατέλειωτες κι εξευτε­λιστικές για την αξιοπρέπεια της χώρας μας συζητήσεις.

Εν τω μεταξύ, το Σεπτέμβρη του 1932 έγιναν εκλογές και στις 4 Νοέμβρη ανάλαβε πρωθυπουργός ο Τσαλδάρης, με υφυπουργό των Οικονομικών τον Μ. Ευλάμπιο. Το Δεκέμβρη έγινε υπουργός των Οικονομικών ο Κ. Αγγελόπουλος. Η οικονομική και δημοσιονομική κατάσταση δεν είχε βελτιωθεί καθόλου. Η κερδοσκοπία οργίαζε κι ο τιμάριθμος από 15 πού ήταν το 1931 ανέβηκε στα 20 το '32. Αυτή, λοιπόν, την περίοδο ο Αγγελόπουλος αποτέλεσε μια μεγάλη εξαίρεση, ανάμεσα στους φαυλοκράτες πολιτικούς. Και παλιά τα είχε βάλει, με το ΔΟΕ και στην Κτηματική Τράπεζα κήρυξε τον πόλεμο κι αργότερα στην τεταρτοαυγουστιανή δικτατορία ήταν ο πρώτος αστός πολιτικός που εξορίστηκε από τον Μεταξά. Μόλις ανάλαβε το υπουρ­γείο δήλωσε αμέσως ορθά-κοφτά και μ' επιμονή ότι δεν πρέπει να πληρώσουμε όχι 30% αλλά ούτε πεντάρα στους ξένους και ντόπιους ομολογιούχους. Σε λίγες μέρες ο Αγγελόπουλος διώχτηκε από το υ­πουργείο, ασφαλώς με την επέμβαση «εξωελληνικών» παραγόντων.

Τον αντικατέστησε ο τραπεζίτης Σπύρος Λοβέρδος και στις ε­φτά μέρες πού 'κανε υπουργός, πρόλαβε να πληρώσει αμέσως το 30% στους ομολογιούχους και να μαδήσει τη χώρα από το αναιμικό της συναλλαγματικό απόθεμα. Στις 16 του Γενάρη έπεσε ο Τσαλ­δάρης κι ήρθε ο Βενιζέλος με υπουργό των Οικονομικών τον Καφαντάρη. Ο αρχηγός όμως των Προοδευτικών δεν πρόλαβε να εξ­αγγείλει το καινούργιο πρόγραμμα του, γιατί στις εκλογές της 5ης του Μάρτη ξαναπήρε την εξουσία ο Τσαλδάρης, με υπουργό των Οικονομικών τον Λοβέρδο. Οι Λαϊκοί μόλις ανέβηκαν στην κυβέρ­νηση κάλεσαν τους ομολογιούχους να κάνουν αυτοψία στη χώρα μας για να αντιληφθούν την οικονομική της κατάσταση. Αυτοί όμως υπόδειξαν σαν αρμόδια την ΚΤΕ και η κυβέρνηση άρχισε τότε να παρακαλεί την Κοινωνία των Εθνών να 'ρθει μια δημοσιονομική επιτροπή. Τότε ο Καφαντάρης σε μια αγόρευση του για τον προϋ­πολογισμό του '33-'34 επιτέθηκε στην κυβέρνηση για την πρόσκλη­ση δημοσιονομικής επιτροπής κι εξήγησε ότι την επέμβαση της ΚΤΕ δεν την ήθελε όχι από έλλειψη ευλάβειας στο θεσμό, αλλά γιατί «εξ επισήμων ανακοινώσεων και άλλων σχετικών στοιχείων είχε πεισθεί ότι ή ΚΤΕ δεν επείχε θέσιν τρίτου εις την υπόθεσιν των χρεών, άλλ' είχαν άμεσον και απροκάλυπτον είς αυτήν ενδιαφέρον στρεφόμενον υπέρ των ομολογιούχων». Πρότεινε δε να 'ρθει ή κυ­βέρνηση σε απευθείας συνεννόηση με τους ομολογιούχους και να τους πληρώσουμε με τα προϊόντα μας.

Τελικά, ή επιτροπή της ΚΤΕ ήρθε το Μάη και μετά τις έρευνές της έκανε σχετική έκθεση, στην όποια λέει ότι για να πληρώσει ή Ελλάδα πρέπει ν' αναπτύξει τις εξαγωγές και τα εμβάσματα και να ελαττώσει τις εισαγωγές της! Τον Ιούνη του 1933 συνήλθε στο Λον­δίνο η δημοσιονομική επιτροπή για να εξετάσει την έκθεση και ν' ακούσει τον Λοβέρδο και τον Μάξιμο πού είχαν πάει κι αυτοί στο Λονδίνο για να υπερασπίσουν τα συμφέροντα της Ελλάδας και να πετύχουν μια συνεννόηση με τους ομολογιούχους. Αυτοί όμως αρνή­θηκαν να συζητήσουν με τους Έλληνες αντιπροσώπους, ζητώντας 271/2% για το 1933-34 και 371/2% για τον άλλο χρόνο, ενώ η ελληνική κυβέρνηση πρόσφερε 221/2% και 271/2% (η διαφορά ήταν 600 εκα­τομμύρια δραχμές). Η πρόταση να λύσει τη διαφορά ένας διαιτη­τής, απορρίφτηκε χωρίς συζήτηση και περιφρονητικά από τους ομολογιούχους. Τότε οι διαπραγματεύσεις σταμάτησαν και πάλι.

Στον Λοβέρδο και τον Μάξιμο η δημοσιονομική επιτροπή «σύ­στησε» να βάλουν καινούργιους φόρους για να πληρώσουν τους ξέ­νους. Οι δυο υπουργοί αποχαιρέτησαν την επιτροπή με την υπόσχεση ότι θα εξασφαλίσουν τους τόκους των ομολογιούχων και μάλιστα ανάφεραν στην επιτροπή τι είδους και πόσους φόρους θα βάλουν στο λαό, για να το πετύχουν. Κι έτσι γύρισαν πίσω στην Ελλάδα αποφασισμένοι να εξευμενίσουν με κάθε μέσο τους κατόχους ομολο­γιών και τέτοιοι κάτοχοι -εν παρενθέσει- ήταν κι ο Λοβέρδος κι ο Μάξιμος.

«Ίσως επί του σημείου τούτου η στάσις της Ελλάδος θα έπρε­πε να ήτο περισσότερον αποφασιστική...», γράφει ο Άγγελος Αγ­γελόπουλος, γιατί τον ίδιο καιρό οι Τούρκοι κι οι Γερμανοί αρνή­θηκαν κάθε πληρωμή και οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις δεν διαμαρ­τυρήθηκαν καθόλου.

Δ'. Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ

Η καινούργια επαφή έγινε το Σεπτέμβρη του '33 κι οι διαπραγμα­τεύσεις τράβηξαν πολύ καιρό. Αύτη ήταν ή κλασική τους μέθοδος. Κερδοσκοπούσαν στην αγορά μ' αυτό τον τρόπο και συγχρόνως μας εκβιάζανε τελικά να υποχωρήσουμε, γιατί αυτή ή εκκρεμότητα των συνεννοήσεων νέκρωνε την οικονομική ζωή της χώρας. Έτσι επαναλαμβάνεται η ιστορία του '97. Πάλι η πατρίδα μας βρίσκεται σε αγωνία περιμένοντας την απόφαση των εκμεταλλευτών της. Τότε η δημοσιονομική επιτροπή της ΚΤΕ, για να επηρεάσει τις συζητή­σεις προς όφελος των ομολογιούχων και να εκβιάσει έτσι τη λύση δίνοντας ένα γερό όπλο στους τοκογλύφους και μια εύκολη δικαιο­λογία στον Λοβέρδο, δημοσίεψε μια έκθεση, με την οποία διαπιστώνει βελτίωση στη δημοσιονομική κατάσταση της Ελλάδας. Με παρόμοιες πιέσεις, εκβιασμούς και παρασκηνιακές ενέργειες υπο­γράφτηκε, τέλος, το Νοέμβρη, μια συμφωνία για δυο χρόνια. Τα χρεολύσια αναστέλλονταν για δυο χρόνια κι από τους τόκους θα πλη­ρώναμε 271/2% το 1933-34 και 33% το 1934-35. 0ι τόκοι μόνο του δα­νείου του 1898 θα πληρώνονταν στο ακέραιο. Η πληρωμή θα γινόταν με συνάλλαγμα του Λονδίνου ή της Νέας Υόρκης κι η ελληνική κυβέρνηση θα 'γραφε στον προϋπολογισμό της το σύνολο των τόκων, που θα το ξαναδανειζόταν τάχα από το ΔΟΕ, καταθέτοντας του ίσο ποσό άτοκα γραμμάτια σε δραχμές. Ο Λοβέρδος, για να συγκεν­τρώσει το ποσοστό πού συμφώνησε, έβαλε σ' ενέργεια δεκάδες και­νούργια φορολογικά νομοσχέδια, όλα σε βάρος του λαού, ενώ ο ίδιος, όπως ξεσκεπάστηκε τότε στις εφημερίδες, είχε επιχειρήσει να δια­φύγει με διάφορους αθέμιτους τρόπους τη φορολογία.

Η συμφωνία πρόβλεπε καινούργιες διαπραγματεύσεις στις αρ­χές του 1935 για τα επόμενα χρόνια. Γι' αυτό και το Φλεβάρη πήγε στο Λονδίνο ο Πεσμαζόγλου, καινούργιο οικονομολογικό αστέρι της πλουτοκρατικής κλίκας. Πρόεδρος τότε του συμβουλίου των ομολογιούχων ήταν ο σερ ΄Οστεν Τσάμπερλεν, αδερφός του κατόπιν πρωθυπουργού Νέβιλ Τσάμπερλεν. Η πολιτική των δυο αδελφών είναι μια ατέλειωτη αλυσίδα από εξευτελισμούς και προδοσίες μικρών και μεγάλων λαών. Στο πρόσωπο τους, το εγγλέζικο χρη­ματιστικό κεφάλαιο είχε αποκτήσει τους χαρακτηριστικότερους εκπροσώπους του για μια ολόκληρη εποχή. Μόλις άρχισαν οι συν­ομιλίες, οι ομολογιούχοι ζήτησαν 50%. Ο Πεσμαζόγλου πρόσφερε 35%. Αυτοί, αρνήθηκαν κι έτσι οι διαπραγματεύσεις διακόπηκαν. Η ελληνική κυβέρνηση -κάτω από τη λαϊκή πίεση- δήλωσε τότε στους ομολογιούχους ότι θα τους πλήρωνε τα τοκομερίδια τους πού έληγαν την 1η του Απρίλη, με ποσοστό 35%. Ο ΔΟΕ διαμαρτυρή­θηκε αμέσως γιατί έτσι ή κυβέρνηση παραβίαζε το νόμο του 1898 και, καθώς τις είχε στο χέρι, κατακράτησε όλες τις υπέγγυες προσ­όδους υπολογίζοντας τόκους και χρεολύσια για όλα τα δάνεια πού ήταν κάτω από τον έλεγχο του. Συγχρόνως με τη διαμαρτυρία και το πραξικόπημα του ΔΟΕ, άρχισαν αλλεπάλληλα διπλωματικά δια­βήματα από τις ενδιαφερόμενες κυβερνήσεις, ενώ το συμβούλιο των ομολογιούχων στο Λονδίνο λυσσασμένο σύσταινε στα μέλη του να μη δεχτούν να εισπράξουν το 35%. Έπεσαν όλοι πάνω στη φτωχή μας χώρα να την πνίξουν. Παρ΄ όλα αυτά, όμως, το 52% των ομολογιούχων έτρεξαν να εισπράξουν το 35% και για τα υπόλοιπα έχει ο θεός. Και πράγματι ο θεός των τοκογλύφων, ενσαρκωμένος στο πρόσωπο του Γκλίξμπουργκ, τους βοήθησε.

Ε. ΈΡΧΕΤΑΙ Ο ΓΚΛΙΞΜΠΟΥΡΓΚ

Σ΄όλο αυτό το διάστημα, άλλες κύριες ασχολίες του Λαϊκού Κόμματος ήταν οι επιστημονικές καλπονοθεύσεις και η συστηματική ρουσφετολογία. Πάνω στο δημόσιο ταμείο είχαν ριχτεί μ΄άγριες διαθέσεις οι φίλοι του κόμματος, που τόσα χρόνια είχαν μείνει μακριά από την εξουσία. Ο Τσαλδάρης, περισσότερο κατάλληλος για δικολάβος παρά για αρχηγός κόμματος, ξόδευε όλη την, όχι και τόσο πληθωρική, ζωτικότητά του σε επιφυλάξεις, σοφίσματα και σε διάφορου συνδυασμούς που σοφιζόταν για ν' αντιμετωπίσει, την αντιπολίτευση και τις γκρίνιες των φίλων του πού τρώγονταν σαν τα σκυλιά.

Οι αντιθέσεις ανάμεσα στα δύο αστοτσιφλκικάδικα μπλοκ οξύνονται και παίρνουν τη μορφή ανοιχτής ένοπλης σύγκρουσης το Μάρτη του '35. Το «αντιβενιζελικό» κράτος – εφεύρεση του Μεταξά – παρόλη την τρομοκρατία που ξαπόλυσε όταν επιβλήθηκε, δεν κατάφερε να πνίξει το λαϊκό κίνημα. Οι εκλογές του Ιούνη του '35 φανερώνουν ότι οι λαϊκές μάζες αρχίζουν να χειραφετούνται πια από την επιρροή των πλουτοκρατικών κομμάτων και να προσανατολίζονται προς τ΄αριστερά. Η κατάσταση αυτή αρχίζει να καταντάει αρκετά επικίνδυνη για την ντόπια πλουτοκρατία και πολύ επιζήμια για τους ξένους κεφαλαιούχους, που θα επιθυμούσαν να ασχολιέται ο ελληνικός λαός με τα «ειρηνικά» του έργα και να μην καταγίνεται τόσο πολύ στην πολιτική. Και τότε όλοι οι αντιδραστικοί πλουτοκρατικοί κύκλοι του εσωτερικού και του εξωτερικού, με πρώτη την Εθνοτράπεζα, με τις συμβουλές και την έγκριση του Βενιζέλου, με την ανοχή των ψευτοδημοκρατικών κομμάτων και με τις ευλογίες και τα χειροκροτήματα των ομολογιούχων, άρχισαν να κηρύχνουν την πολιτική της «συμφιλίωσης». Όργανο για την πραγματοποίησή της θα ΄ταν ο δεύτερος Γεώργιος Γκλίξμπουργκ, που τον τάιζε δώδεκα ολόκληρα χρόνια ο Χάμπρο. Φτάνει να 'ρχόταν ο βασιλιάς για να αγαπηθούν βενιζελικοί και αντιβενιζελικοί και να ζήσει ο λαός ευτυχισμένος.

Επειδή, όμως, ο λαός με μια μεγαλειώδη συγκέντρωση των αντιφασιστικών δημοκρατικών του δυνάμεων έδειξε την ακλόνητη διάθεσή του να υπερασπίσει τις δημοκρατικές του ελευθερίες, ανάλαβε να κανονίσει τα περαιτέρω αυτοχειροτονηθείς σε αντιβασιλιά Γ. Κονδύλης, με το διαβόητο δημοψήφισμα που οργάνωσε το Νοέμβρη του '35.

Κι έτσι η Ελλάδα απόχτησε πάλι βασιλιά και σε λίγο και «εθνικό» κυβερνήτη, οι ομολογιούχοι εξασφάλισαν, όπως θα δούμε, το ποσοστό που ζητούσαν και τον ελληνικό λαό ανάλαβε να τον επαναφέρει στα ειρηνικά του έργα ο Μανιαδάκης.

Τετάρτη 25 Αυγούστου 2010

ΣΕ (ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ) ΠΤΩΧΕΥΣΗ Η ΕΛΛΑΔΑ!


Τόσο την Τρίτη 24 όσο και την Τετάρτη 25 Αυγούστου, σημειώθηκε πτώση των χρηματιστηρίων διεθνώς. Συγκεκριμένα, μέχρι και το απόγευμα της Τετάρτης, το Χρηματιστήριο του Λονδίνου, Παρισιού και Φρανκφούρτης σημείωσαν σωρευτική πτώση 3,08%, 2,13% και 3,43% αντίστοιχα, ενώ ο δείκτης Dow Jones, του Χρηματιστηρίου της Νέας Υόρκης, σημειώνει πτώση 1,32%. Βλέπουμε λοιπόν πως η γενική εικόνα σηματοδοτεί άλλη μια γκρίζα μέρα των χρηματιστηρίων και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού.

Ανάλογη είναι φυσικώς και στην Ελλάδα, όπου ο ιδιαίτερα επιρρεπής αρνητικές μεταβολές, Γενικός Δείκτης του Χρηματιστηρίου Αξιών Αθηνών (ΧΑΑ), σημείωσε σωρευτική πτώση 5,18% κατά το ίδιο χρονικό διάστημα! Στον τραπεζικό δείκτη μάλιστα η πτώση ήταν ακόμα μεγαλύτερη, φτάνοντας το 7% !



Παράλληλα, η γκρίζα εικόνα της παγκόσμιας οικονομίας επιβαρύνεται ακόμα περισσότερο από την απόφαση της S & P, το βράδυ της Τρίτης, να προβεί στην υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της Ιρλανδίας κατά μια βαθμίδα σε ΑΑ-.

Σύμφωνα με τον οικονομικό τύπο, η εικόνα αυτή των παγκόσμιων χρηματαγορών, είναι αποτέλεσμα του διάχυτου φόβου υφεσιακής υποτροπής της παγκόσμιας οικονομίας. Με άλλα λόγια, είναι διάχυτος στις χρηματαγορές ο φόβος μιας διπλής ύφεσης (ύφεση την οποία ακολουθεί μια μικρής διάρκειας αναιμική ανάκαμψη, ακολουθούμενη από νέα ύφεση) στην παγκόσμια οικονομία !

Το ζοφερό αυτό σενάριο, βρίσκεται όλο και πιο συχνά στα χείλη των οικονομικών αναλυτών, και αν δεν αφορά την παγκόσμια οικονομία, σίγουρα αφορά τον σκληρό ιμπεριαλιστικό πυρήνα, δηλαδή τις ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Παραφράζοντας μάλιστα τη χρόνια ύφεση της ιαπωνικής οικονομίας, οι αναλυτές κάνουν λόγο πλέον για πιθανό ιαπωνικό σύνδρομο, της παγκόσμιας οικονομίας

Για την πιθανότητα αλλωστε διπλής ύφεσης, κάνουν ήδη λόγο οικονομικοί αναλυτές διεθνούς κύρους, όπως ο Joseph Stiglitz, του οποίου τις αναφορές αναδημοσίευσε η ISKRA, και τις οποίες μπορείτε να δείτε εδώ).



Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ ΣΕ ΤΟΥΝΕΛ ΒΑΘΙΑΣ ΥΦΕΣΗΣ




Την ίδια στιγμή, η ελληνική οικονομία, στο πλαίσιο της «τρόικα» (ΕΕ – ΕΚΤ – ΔΝΤ) και των συνεχών Μνημονίων, βυθίζεται στην ύφεση με ρυθμούς που θα κυμανθούν από μείωση του ΑΕΠ κατά 4% (ΔΝΤ) ή ακόμα και 4,8% (Economist). Η παραγωγική βάση της χώρας έχει αποψιλωθεί πλήρως ενώ το τελειωτικό χτύπημα δίνεται με την περικοπή εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ και τον ουσιαστικό ενταφισμό του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων. Παράλληλα, ο πληθωρισμός πλησιάζει το 6%, με προοπτική να φτάσει το 7% στις αρχές του 2011...

Οι κοινωνικές επιπτώσεις αυτής της κατάστασης, είναι η εκτόξευση του δείκτη ανεργίας στο 12%, ενώ η ΓΣΕΕ κάνει λόγο ακόμα και για 20% ανεργία στο προσεχές μέλλον. Από την άλλη οι μικρές και πολύ μικρές επιχειρήσεις, βάζουν λουκέτο κατά εκατοντάδες χιλιάδες, στενάζοντας κάτω από το ροκάνισμα του εργατικού εισοδήματος, την αύξηση των έμμεσων φόρων και φυσικά την άρνηση των τραπεζών να παράσχουν πιστώσεις.

Σε αυτή την μαύρη εικόνα της Νέας Ελλάδας του Γ. Παπανδρέου και της «τρόικα», ήρθαν να προστεθούν δύο νέα δεδομένα, που έλαβαν χώρα την Τρίτη 24 Αυγούστου:


Πρώτον, ο Οργανισμός Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους (ΟΔΔΗΧ), ανακοίνωσε ότι από το Σεπτέμβρη οι δημοπρασίες εντόκων γραμματίων του Δημοσίου θα γίνονται σε μηνιαία βάση αντί κάθε τρίμηνο. Οι δημοπρασίες εντόκων κάθε τρίμηνο ή εξάμηνο, οι οποίες τα τελευταία χρόνια έφταναν δεκάδες δις ετησίως, δεν ήταν η καλύτερη των επιλογών. Η προσφυγή, τώρα, στα μηνιαία έντοκα γραμμάτια, στα οποία συνήθως καταφεύγουν «ανυπόληπτες» «τριτοκοσμικές» χώρες δίνει στην Ελλάδα όψη «ξεπεσμένης» «μπανανίας» στα πρόθυρα πλήρους αδυναμίας δανεισμού, ακόμα και του πλεόν βραχυχρόνιου!

Δεύτερον, συνεπικουρούμενο από την κατάρρευση του ΧΑΑ, και τη γενικότερη εικόνα της ελληνικής οικονομίας, το spread των δεκαετών ομολόγων του Ελληνικού Δημοσίου συνέχισε την εκρηκτική πορεία του, φτάνοντας τις 918 μονάδες την Τρίτη και τις 955 μονάδες την Τετάρτη . Αυτή η τρελή πορεία του spread, στα πρό του Μνημονίου επίπεδα, λίγους μόλις μήνες μετά την υπαγωγή της χώρας στο «μηχανισμό στήριξης» της «τρόικα», απασχολεί έντονα τον εγχώριο οικονομικό τύπο

Η εικόνα της τρελής πορείας του spread, είναι όμως η μία όψη του νομίσματος. Η άλλη όψη, είναι ο εκτροχιασμός του Προϋπολογισμού του 2010, με την κυριολεκτική κατάρρευση των εσόδων στο επτάμηνο Ιανουαρίου – Ιουλίου. Η υστέρηση αυτή των εσόδων θα αντισταθμιστεί όπως όλα δείχνουν με νέες μεγάλες περικοπές στο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων και σε σειρά κοινωνικών δαπανών.



ΕΛΛΛΑΔΑ: ΚΑΙ ΥΠΑΓΩΓΗ ΣΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΚΑΙ (ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ) ΠΤΩΧΕΥΣΗ !




Η υπαγωγή της Ελλάδας στη "χούντα" της "τρόικα", και στα εναλλασσόμενα Μνημόνια, είναι μια πολιτική που δεν οδηγεί μόνο στην αποψίλωση του εργατικού εισοδήματος και την έκρηξη της ανεργίας ειδικά μεταξύ των νέων.


Είναι και μια πολιτική χαρακτηριστικά αναποτελεσματική ως προς το να επιτύχει αυτό για το οποίο εφαρμόζεται, καθώς η Ελλάδα του Μνημονίου, αντίθετα με τις ρητορείες της Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, ούτε μειώνει το έλλειμμα και το χρέος ούτε βρίσκεται σε τροχιά επιστροφής στο δανεισμό από τις αγορές. Αντίθετα η Ελλάδα αποτελεί μια χώρα που τελεί υπο καθεστώς ουσιαστικής χρεωκοπίας !



Από τη μια μεριά, ο εκτροχιασμός του Προϋπολογισμού καθιστά ξεκάθαρη την πλήρη αποτυχία των πολιτκών του Μνημονίου να επιτύχουν τους διακηρυγμένους δημοσιονομικούς στόχους τους. Από την άλλη μεριά, η έκρηξη των spreads στα προ του Μνημονίου επίπεδα και η ανακοίνωση του ΟΔΔΗΧ για μηνιαίες εκδόσεις εντόκων γραμματίων, αποτελούν τεκμήρια πως η Ελλάδα βρίσκεται ήδη υπό καθεστώς ουσιαστικής χρεωκοπίας !
iskra.gr