O Καστοριάδης ,τα δάνεια και η χώρα προικώον!!!

του Σταμάτη Θεοδωρόπουλου

….στο σύγχρονο πολιτικό φαντασιακό, το Κράτος εμφανίζεται ως ανεξάλειπτο... Πρόκειται να στηρίξει την ελευθερία πάνω στην άρνηση της ελευθέριας, ή να εμπιστευτεί τη φύλαξη της στον χειρότερο εχθρό της..


Αυτό είχε γράψει κάποτε ο Κορνήλιος Καστοριάδης προσπαθώντας να εξηγήσει στους πάντες ,όλα όσα το όχι μακρινό τότε μέλλον επιφύλασσε στους ανθρώπους και που σήμερα είναι η στυγνή πραγματικότητα μας.
Δεν συνέβη τίποτα διαφορετικό αποδεικνύοντας (όχι πως το είχε ανάγκη) το μεγαλείο του Καστοριάδη ,αλλά και την αυτοχειρία της κοινωνίας μας που δεν έδωσε καμία σημασία ,εκτός ολίγων ,στα λεγόμενα του.
Και πώς να έδινε σημασία σε κάποιον σαν εκείνον ,όταν οι υπεύθυνοι αυτού του τόπου που κρατούσαν το τιμόνι της κοινωνίας επί δεκαετίες ολόκληρες ταξίδευαν το καράβι κατ’ ευθείαν στην ξέρα κοροϊδεύοντας τους πάντες πως επρόκειτο για κρουαζιέρα.
Μια κρουαζιέρα τζογαδόρικου πλοίου Καζίνο, χρηματιστηρίων που υπόσχονταν γρήγορο ,άμεσο και ιδιαίτερα μεγάλο πλουτισμό και που έστελνε ανθρώπους στις τράπεζες προς δανειοδότηση ,βορά στις μετοχές ,με διαχειριστές μιας και ο ίδιος ο λαός ,ο πεινασμένος για κέρδος γιατί με μια ζωή μεροκάματο της πείνας ούτε να ονειρευτεί δεν μπορούσε ,πονηρούς και ανεξέλεγκτους δήθεν χρηματιστές με εταιρείες της πλάκας να διαχειρίζονται τα όνειρα του και που με τον τρόπο αυτό κατάφεραν να του φτιάξουν μια φυλακή υπερχρέωσης ,κλέβοντας τα πάντα ,κινητά, ακίνητα μα ακόμα και τα όνειρα.
Μια φυλακή που συνέχισε να μεγαλώνει μέσα από τραπεζικές κάρτες πιστωτικής “αφέλειας” και φαύλου κύκλου ζωής και εργασίας αφού στο τέλος άπαντες οι δανειολήπτες ένας- ένας κατέληγαν να βρίσκονται να δουλεύουν για ένα κομμάτι ψωμί κι αυτό να πρέπει να το παραδώσουν στους υπέρογκους ,ληστρικούς, τοκογλυφικούς και συνεχώς αυξανόμενους τραπεζικούς τόκους και μόνο γι’ αυτούς γιατί για απόσβεση του αρχικού κεφαλαίου ούτε λόγος.
Από την μια οι συνεχώς και επιτηδευμένα αυξανόμενες και πανάκριβες υποχρεώσεις των νοικοκυριών ,και λέω πανάκριβες διότι ποτέ δεν προστατεύτηκαν από την «καρτελίστικη» στα πάντα λειτουργία της αγοράς από το κράτος ,είτε επρόκειτο για είδη πρώτης ανάγκης (από τα γάλατα έως ότι βάζει ο νους του ανθρώπου) ,είτε για έξοδα υπέρογκα για μία λαϊκή οικογένεια, φροντιστηρίων και εξωσχολικής γνώσης ,αναγκαστικά όμως εφόδια προκειμένου να μπορέσουν να προχωρήσουν τα παιδιά στην ,ο θεός να την κάνει ,δημόσια παιδεία ,είτε για φακελάκια νοσηλίων της, ο θεός να την κάνει, δημόσια υγεία και από την άλλη οι συνεχείς και επί εικοσιτετραώρου βάσεως πιέσεις των τραπεζών για παροχή δανείων και καρτών ,ανεξαρτήτως εισοδήματος του δανειολήπτη,.. πάρτε κόσμε!
Ο οποίος όταν ενέδιδε και υπόγραφε για ένα μικρό δάνειο ,βρισκόταν και κάτοχος .δύο και τριών πιστωτικών καρτών και που οι τράπεζες γνώριζαν εξ’ αρχής πάρα πολύ καλά πως αργά γρήγορα θα χρησιμοποιούνταν, όσο εγκρατής και αν ήταν ο δανειολήπτης. Και αυτά για τους εγκρατείς εκείνης της εποχής ,γιατί για όσους αφέθηκαν με την νεοελληνική καταναλωτική κουταμάρα στις ορέξεις των τραπεζών, κι ενώ τους έτρωγε τα χέρια η μουντζούρα εκείνοι θέλησαν μεγάλη ζωή ,μέσα από ωραία ,δανεικά στην ουσία τζιπ ,εορτοδάνεια (!!!) και ότι είδους δάνεια μπορεί να σκεφτεί κανείς ,από κατσαρόλες αντικολητικές έως “θαλασσοδάνεια” για θεόρατα σκάφη αναψυχής (θυμάστε τη διαφήμιση; Έλληνας κροίσος ,ιδιοκτήτης νησιού ,έντεκα γράμματα),για αυτούς ούτε λόγος ,οι τράπεζες τους είχαν καλλίτερους πελάτες ,τότε τους έπαιρναν τηλέφωνα ,πρωί ,μεσημέρι, βράδυ για να τους δώσουν και σήμερα ,πρωί ,μεσημέρι ,βράδυ για να τους ενοχλήσουν για τα ανεξόφλητα ,κάνοντας τους να μην κοιμούνται πια και να μετρούν ανάποδα τις μέρες έως την ώρα που θα έρθει ο κλητήρας για την επίδοση του εγγράφου που θα λέει πως το σπίτι κατάσχεται.
Αλλά ακόμα και για αυτούς τους ..κουτούς ,άσχετους με δάνεια ,άσχετους με τέτοιου είδους συναλλαγές, άσχετους και χαζούς ναι, μα εξίσου ισότιμους πολίτες με τους υπόλοιπους ,δεν θα έπρεπε το κράτος να τους προστατέψει από το αδηφάγο τραπεζικό σύστημα ; Γιατί το κράτος δεν έβαλε τότε κάποιο όριο στις τράπεζες για τις δανειοδοτήσεις, κάποια κριτήρια σε σχέση με το εισόδημα ,την έως τώρα δανειοδότηση του λήπτη ,τις υποχρεώσεις του και λοιπά, παρά αντίθετα την εποχή του χρηματιστηρίου μόνο που δεν έβαζε τον κόσμο μέσα για να βγάλουν ένα;
Το συμπέρασμα μόνοι σας…
Και σήμερα το ίδιο το κράτος από την μία χαρίζει στην ουσία δις στις τράπεζες την στιγμή που διαλύει κάθε οικογενειακό προγραμματισμό, κάθε συνταξιοδοτικό δικαίωμα και κάθε εργασιακό φτάνοντας την ανεργία στα ύψη και τα νοικοκυριά του λαού στην κατάθλιψη και όταν μάλιστα υπογράφει μνημόνια παραδίδοντας την χώρα στο ΔΝΤ και την ΕΚΤ ,με τον ίδιο τρόπο που παραδίδεται και ένα σπίτι ανήμπορου δανειολήπτη στις τράπεζες ,και όταν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο παραδίδει στους χρηματοπιστωτικούς αδηφάγους ομίλους τη χώρα, μα ο νοικοκύρης που του παίρνουν το σπίτι ,προσπαθεί ,πηγαίνει στην τράπεζα ,ζητά να επαναδιαπραγματευθεί το χρέος του ,να μικρύνουν οι δόσεις ,να μπορέσει τέλος πάντων να κρατήσει τα παιδιά του μέσα να μην κρυώνουν.
Ούτος η άλλως και τα έπιπλα πουλήσει και τα ηλεκτρικά να πουλήσει και τ’ ασημικά από το γάμο ,ξέρει πως δεν το γλυτώνει ,η μόνη λύση είναι να υπάρξει μια συμβιβαστική λύση με αυτόν που του χρωστάει κι αυτό ζητάει ,κι αυτό προσπαθεί.
Εκτός κι αν δεν τον ενδιαφέρει καν το σπίτι ,γιατί δεν ίδρωσε για να το φτιάξει αλλά ήταν “προικώο” από τον μπαμπά η κληρονομιά από τον θείο οπότε πουλάει και τα υπάρχοντα να βάλει κάνα ευρώ στην τσέπη και από εκεί πάνε και οι άλλοι.
Πάντως εκ των πραγμάτων όσο επαναδιαπραγμάτευση δεν γίνεται , η κυβέρνηση στηρίζει χωρίς την έγκριση μας ,την έγκριση του λαού, την ελευθερία μας πάνω στην άρνηση της ελευθερίας μας και εμπιστεύεται την φύλαξη της στον χειρότερο εχθρό της (μας) (ΔΝΤ-ΕΚΤ-ΕΕ),παραδίδοντας λαό στα όρνια ,χώρα στους λύκους και τα “ασημικά” ΔΕΗ-ΔΕΚΟ και ότι άλλο υπάρχει) προς τέρψιν αυτών ,μια και διαπαντός, καθιστώντας μας λαό χωρίς μέλλον.
Στο χέρι μας πάντως είναι και το μέλλον μας να ανακτήσουμε και τους λύκους και τα όρνεα να διώξουμε μαζί με αυτούς που τα έφεραν εδώ να τα ταΐσουν.. Στο χέρι μας!
Στο χέρι μας να ανακτήσουμε την παραδομένη από κάποιους σήμερα ελευθερία μας στο χέρι μας και να την διαφυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού εφεξής..!
Τα παθήματα πρέπει να γίνονται μαθήματα και ποια πιο χρυσή ευκαιρία από αυτήν ;
Ποτέ δεν είναι αργά ,όποιος υποστηρίζει το αντίθετο απλώς έχει συμφέρον να μην αλλάξει τίποτα σε αντίθεση με το λαϊκό συμφέρον .