T E Λ Ι Κ Ω Σ. . .Β Α Ρ Β Α Ρ Ο Τ Η Τ Α . . . . . . . .ΩΡΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ . . . .. ΣΤΙΓΜΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ....




«Η αλήθεια είναι επαναστατική»

Αντόνιο Γκράμσι

Ροή Iskra

Κυριακή 1 Αυγούστου 2010

ΣΤΑ ΘΕΡΙΝΑ ΣΙΝΕΜΑ ,,,,,,


Αγαπήθηκαν ως trademark του αθηναϊκού καλοκαιριού, έγιναν σημείο αναφοράς μιας πόλης που τα διεκδίκησε ως πρωτιά, ένιωσαν να απειλούνται από την έλευση των multiplex, έκλεισαν, ξανάνοιξαν, έζησαν ακμή και παρακμή και πάλι από την αρχή, ανέκαμψαν με τις πρεμιέρες που τους «παραχωρήθηκαν» πριν από λίγα χρόνια και, τελικά, έκαναν δυναμικό comeback, αποδεικνύοντας πως αποτελούν, όντως, θεσμό της καλοκαιρινής Αθήνας.

Τα θερινά σινεμά μπορούν να υπερηφανεύονται για την ξεχωριστή τους γοητεία, όχι μόνο ως εναλλακτική στην κλειστή κινηματογραφική αίθουσα με το air condition, αλλά και ως καλοκαιρινό σκηνικό σε μια πόλη που βράζει, ως μοναδική εμπειρία «χαλαρής» επαφής με την τέχνη –δύσκολα απορροφάσαι στην ταινία όταν ο έναστρος ουρανός, η φωτισμένη Ακρόπολη και οι μυρωδιές από τα εδέσματα που ψήνονται στο μπαρ διεκδικούν την προσοχή σου– και ως χώροι που δε θα χάσουν ποτέ την ιδιαίτερη αισθητική τους.

Από το πολύβουο κέντρο μέχρι τα καταπράσινα άλση των περιχώρων και τις ήσυχες γειτονιές των προαστίων, οι θερινοί κινηματογράφοι της πόλης διαθέτουν προσωπικότητα, στυλ και φανατικό κοινό –για διαφορετικούς λόγους ο καθένας.

Η περιήγηση ξεκινά από τη σταθερή αξία του Σινέ Paris στην Πλάκα, με την ταράτσα που βλέπει απευθείας στη φωτισμένη Ακρόπολη, τις συλλεκτικές γιγαντοαφίσες κλασσικών ταινιών στο ισόγειο και το feeling «τουρίστας στην πόλη» που δημιουργεί. All time classic, επίσης, το Σινέ Ψυρρή (φωτό κάτω δεξιά), δίπλα στη δημοφιλή «Κουζίνα» που αγαπάει την έβδομη τέχνη, με industrial σκηνικό στο φουαγιέ, ενδιαφέρουσες επιλογές στις ετικέτες μπύρας, αλλά και σανγκρία στο μπαρ, άρτιο τεχνικό εξοπλισμό, σωστή ηχητική ένταση και πανέμορφο, καταπράσινο σκηνικό να πλαισιώνει την οθόνη.

Καταπράσινη είναι και η ταράτσα του θρυλικού Αμόρε, στο Πολύγωνο, αν και φέτος παρατηρήσαμε μια μικρή εγκατάλειψη σε ό,τι αφορά την οθόνη, τις καρέκλες αλλά και τα πλούσια άνθη που πέρσι δημιουργούσαν ατμόσφαιρα… ανθοκομικής έκθεσης. Πέραν πάντως από τα παράπονα, το Αμόρε με τα διαφορετικά επίπεδα και το εξαιρετικά κομψό μπαρ είναι ίσως το πιο αρχιτεκτονικά όμορφο θερινό σινεμά της Αθήνας.

Σταθερή αξία και η Ριβιέρα στη Βαλτετσίου των Εξαρχείων με τα γιασεμιά να απειλούν να αφαιρέσουν από το οπτικό μας πεδίο μέρος της ίδιας της οθόνης. «Μασκώτ» του σινεμά που δεν πρέπει όμως να τρομάζει τον υποψήφιο θεατή, οι νυχτερίδες που φωλιάζουν στην πλούσια βλάστηση.
Από κοντά και η θρυλική ταράτσα του Βοξ, επίσης στα Εξάρχεια, που στους νεώτερους δεν θα πει τίποτα, καθώς πρόκειται απλώς για «χαριτωμένο» κινηματογράφο και τίποτα περισσότερο. Το πράγμα βέβαια αλλάζει για όσους έχουν… βγάλει τα μάτια τους με τους Ταρκόφσκι και τους Αϊζενστάιν άλλων δεκαετιών…

Διάσημη για τη σπιτική τυρόπιτά της, και τη μυρωδιά που πλημμυρίζει τον πεζόδρομο της Χάριτος, τραβώντας, στην κυριολεξία, από τη μύτη τους περαστικούς, η κολονακιώτικη Αθηναία υστερεί λίγο σε ήχο, λόγω του κατοικημένου της περιοχής (ειδικά στην παράσταση των 11-δεν ακούς τίποτα!) υπερτερεί, όμως, σε… γεύση και το πράγμα εξισορροπείται. \
Από τους πολύ αγαπημένους θερινούς της Αθήνας που, λόγω της τοποθεσίας του στην καρδιά του Ζαππείου, έλκει καθημερινά αμέτρητους επισκέπτες από όλα τα προάστια της Αθήνας, η Αίγλη προσφέρεται για ποτό και φαγητό, μέσα ή γύρω από τον περιβάλλοντα χώρο του κινηματογράφου. Οι θεατές απολαμβάνουν σαν μία ευχάριστη συντροφιά τις ταινίες, αφού η «αυλή» του είναι μικρή και φιλική και τα καθίσματα κολλητά μεταξύ τους αλλά ιδιαίτερα αναπαυτικά. Αν πεινάσετε, οι επιλογές δεν είναι λίγες: Πίτσα, χοτ-ντογκ και φυσικά ποπ-κορν, ενώ η ποικιλία στα ποτά -κυρίως ουίσκι- είναι αξιοθαύμαστη για κινηματογράφο. Σημαντικό μειονέκτημα: Όταν η ένταση των dolby stereo ηχείων χαμηλώνει, το… κενό καλύπτεται από τη μουσική του παρακείμενου Lallabai.

Ενδεχομένως ο παραδοσιακότερος και «ελληνικότερος» θερινός κινηματογράφος της Αθήνας, το Θησείο, στον πεζόδρομο της Αποστόλου Παύλου, με θέα προς την Ακρόπολη, και σπιτικό γλυκό βύσσινο, με τη σχετικά μικρή, καταπράσινη αυλή του, που δημιουργήθηκε για να μας ταξιδέψει σε άλλες εποχές.Προτιμήστε το σε προβολές ασπρόμαυρων avant garde ταινιών και θα χαθείτε στη μαγεία τους. Θυμηθείτε να προμηθευτείτε τα απαραίτητα από το μπαρ πριν την έναρξη της προβολής των 11 –στο διάλειμμά της δε θα το βρείτε ανοιχτό. \

Δεν υπάρχουν σχόλια: