Ανάληψη ευθύνης

Tου Παντελη Μπουκαλα

Κάποιες δειλές νύξεις γίνονταν ήδη από την περασμένη χρονιά. Με την είσοδο πάντως στο 2011 ο τόνος άλλαξε εντελώς. Και πλέον βλέπουμε τα κυριότερα στελέχη της κυβέρνησης, δηλαδή τον πρόεδρό της, τον αντιπρόεδρό της και τον επίσημο και αυθεντικό εκπρόσωπό της, να επιχειρούν να πειστούν και να πείσουν ότι όλα όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα επί διακυβερνήσεώς τους δεν υπαγορεύονται στανικά από τους δανειστές της χώρας. Αντίθετα, αποτελούν συνέπεια των ίδιων τους των ιδεολογικών αντιλήψεων (σοσιαλιστικών, κατά τον τίτλο του κόμματός τους) και απλή εφαρμογή του προεκλογικού τους προγράμματος.

Το είπε λοιπόν τις προάλλες, στο υπουργικό συμβούλιο, ο κ. Παπανδρέου: «Η συντριπτική πλειοψηφία όσων κάνουμε ήταν στο προεκλογικό πρόγραμμά μας». Το επανέλαβε ο κ. Πάγκαλος, σε τηλεοπτική συνέντευξή του: «Νομίζω ότι πολλά από αυτά που συμβαίνουν είναι γραμμένα στο πρόγραμμά μας. Ολα είναι στο εκλογικό πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ. Ολα». Και το συνόψισε ο κ. Πεταλωτής: «Οι διαρθρωτικές αλλαγές δεν είναι επιβολή ούτε της τρόικας ούτε κάποιας ανώτερης δύναμης. Είναι ακριβώς πεποίθηση, είναι ιδεολογία μας ότι πρέπει να γίνουν».

Δεν ξεκαθάρισε όμως ο εκπρόσωπος (ούτε οι ανώτεροί του) αν το εύηχο όνομα διαρθρωτικές αλλαγές (καθώς και το επίσης ευχάριστα ακουόμενο «μεταρρυθμίσεις») καλύπτει και την αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων, την κατάλυση δικαιωμάτων κατακτημένων ύστερα από πολύχρονους αγώνες (στους οποίους κάποτε συμμετείχε και τμήμα του ΠΑΣΟΚ), την εξουθένωση των μισθοσυντήρητων, την αύξηση της ανεργίας κατά 14% από Νοέμβριο σε Νοέμβριο. Δεν ξεκαθάρισε αν οι μειώσεις των μισθών και των συντάξεων ήταν γραμμένες στο προεκλογικό πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ και σε ποια ακριβώς σελίδα. Και δεν εξήγησε πώς και γιατί ο ίδιος ο πρωθυπουργός δεν είχε διαβάσει προσεχτικά αυτό το πρόγραμμα, με αποτέλεσμα άλλα να υπόσχεται προεκλογικά και, κατά συνέπεια, για άλλα, εντελώς άλλα, να υπερψηφίζεται.

Αδιευκρίνιστα μένουν επίσης τα εξής: Πώς συμβιβάζεται η τωρινή ανάληψη ιδεολογικής ευθύνης από την πλευρά της κυβερνητικής ηγεσίας (που δηλώνει ότι δρα αυτόφωτη και ακηδεμόνευτη) με τη μέχρι πρότινος προπαγάνδα που ήθελε τον πρωθυπουργό ξάγρυπνο από τη στενοχώρια του για τον πόνο που προκαλεί στον λαό (όπως και ο ίδιος έλεγε και λέει); Πώς, ενώ υποτίθεται πως όσα συμβαίνουν ήταν στο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ, ο ίδιος ο πρωθυπουργός είχε μιλήσει για απώλεια ενός τμήματος της εθνικής μας κυριαρχίας, όταν υπογράφτηκε το Μνημόνιο; Και πώς, τέλος, και τώρα ακόμα υπάρχουν υπουργοί που επιμένουν να λένε (στην τηλεόραση πάντοτε) είτε ότι πονούν και συμπάσχουν είτε ότι ντρέπονται για τα μέτρα που, καταπώς δηλώνουν, υποχρεώνονται να επιβάλλουν; Αν οι ίδιοι οι υπουργοί δεν πείθονται από τον ηγέτη τους, πώς να πειστούν όλοι οι υπόλοιποι;

kathimerini.gr