Η Ζωζώ Νταλμάς, κυρίως λόγω του μακροχρόνιου δεσμού της με τον Κεμάλ Ατατούρκ, είναι ένα από τα ενδιαφέροντα πρόσωπα.
Με αυθορμητισμό και φιλαρέσκεια, η παλιά πρωταγωνίστρια της ελληνικής και της τουρκικής οπερέτας, αποκάλυψε τη ζωή της, από νεαρή χορεύτρια στη Θεσαλονίκη, όταν παντρεύτηκε ένα νεαρό αεροπόρο, για να "πετάξει" αργότερα ως βασίλισσα της οπερέτας σε οντάδες παλατιών της Αιγύπτου και της Τουρκίας…
Ήταν την δεκαετία του 50 όταν αποφάσισε να αποκαλύψει μερικά μυστικά από τη ζωή της και κυρίως για τη σχέση της με τον Κεμάλ Ατατούρκ. Ζούσε με την παλαιομοδίτικη γκαρνταρόμπα της, το άρωμα Σανέλ 5 και τις αναμνήσεις του παρελθόντος, τότε που ήταν πρωταγωνίστρια όχι μόνο της ελληνικής αλλά και της τουρκικής οπερέτας, θεατρικό είδος που είχε εκλείψει… Με μαύρα γυαλιά, για να κρύβει τα κουρασμένα μάτια της, και με συνεχή στήριξη των χεριών της στο καναπέ, ώστε να μένει αλύγιστη σαν άγαλμα, μιλούσε για το μέλλον για το παρελθόν της... "Θέλω ο κόσμος να μη με ξεχάσει τυλιγμένη στη ναφθαλίνη, αλλά ούτε να με θυμάται ως αγαπημένη του Ατατούρκ, αλλά ως μιά όμορφη και λαμπερή πρωταγωνίστρια του θεάτρου και συνεπή Ελληνίδα" .
Η Νταλμάς σαν αραγμένη τρικάταρτη παροπλισμένη φρεγάτα, με μαζεμένα τα ιστία, θύμιζε απέραντες θάλασσες και πελώρια κύματα, που είχε διαβεί με καπετάνιους που είχαν σεντούκια γεμάτα γρόσια, χρυσάφι, διαμάντια και την έραιναν μ΄αυτά… Δυστυχώς κανένας σεναριογράφος ή σκηνοθέτης δεν σκέφτηκε να αναβιώσει τη ζωή και τη καριέρα αυτής της θρυλικής ερωμένης που κοιμήθηκε σε κρεβάτια από ελεφαντόδοτο και σμάλτο, σε μεταξωτά σεντόνια και πουπουλένια μαξιλάρια, σε αγκαλιές βασιλιάδων της Ανατολής, πριγκίπων, πασάδων, με αποκορύφωμα εκείνη του δημιουργού του σύγχρονου τουρκικού κράτους… Μετά τον τελευταίο σουλτάνο μόνο η Ζωζώ κοιμήθηκε για καιρό στο παλάτι του Ντολμά Μπαχτσέ, με κουστωδία θεραπενίδων… « Έπινα γαλλική σαμπάνια, μασούσα αρωματική χιώτικη μαστίχα, γευόμουνα πολίτικο λουκούμι και ταούκιοκτσού, μπανιαριζόμουνα σε απόσταγμα από ροδοπέταλα, ακούγοντας στο γραμμόφωνο οπερέτες και αμανέδες…»
Γεννήθηκε στην Πόλη το 1905, μεγάλωσε στη Θεσαλονίκη. Έμαθε πιάνο, τραγούδι και χορό στο «Ωδείον Γρεκού» και μετά, πήρε κάποια μαθήματα στο Μιλάνο, ίσως γιατί φιλοδοξούσε να γίνει τραγουδίστρια της όπερας. Ξεκίνησε ως χορεύτρια στη μακεδονική πρωτεύουσα με τον θίασο `Ενκελ («Πριγκίπισσα της Τσάρντας») και μετά με τον ίδιο θίασο ήρθε στην Αθήνα, για να γίνει σουμπρέτα και πρωταγωνίστρια και να γνωρίσει την αποθέωση σε τουρνέ στην Αίγυπτο, όπου έγινε μήλο της έριδος πριγκίπων…
Συνεργάστηκε ως ηθοποιός της οπερέτας και της επιθεώρησης με μεγάλα ονόματα, έγινε θιασάρχης, πρωταγωνίστησε σε θέατρο που έφερε το όνομά της και ταξίδεψε δίνοντας συναυλίες τραγουδιού, χόρευε κι΄όλας, στα πέρατα της οικουμένης, όπου υπήρχαν παροικίες Ελλήνων. Πρωταγωνίστησε και στη τουρκική οπερέτα την εποχή που ήταν ερωμένη του Κεμάλ Ατατούρκ. Έπαιξε σε επτά κινηματογραφικές ταινίες, γυρισμένες στην Ελλάδα και κάποιες στη Τουρκία και στη Γαλλία. Κουβαρντού και σπάταλη, απεχώρησε από τη σκηνή το 1957 και πέθανε στην Αθήνα (2.8.1988) πάμπτωχη και ξεχασμένη σε οίκο ευγηρίας. Λένε πως την κηδεία της έκανε ένας παλιός χορευτής και θαυμαστής της, ο Δημήτρης Ιβάνωφ.
Ο Κεμάλ Ατατούρκ, μπροστά στους καλεσμένους του ( υπουργούς και πασάδες) σε τσακίρ κέφι, την ανέβαζε σε ένα απλόχωρο τραπέζι για να λικνιστεί στο χορό της Σαλώμης, αφαιρόντας από πάνω της ένα-ένα τα πέπλα ώσπου να μείνει ημίγυμνη και τον κραταιό κυβερνήτη της Τουρκίας να την ραίνει με λουλούδια… Και στη κρεβατοκάμαρα, να της ζητάει να του τραγουδήσει «το γελεκάκι που φορείς» και να της εκμυστηρεύεται στα ελληνικά: «μπρε Ζωζώκα μου, πίστεψέ με, θαυμάζω τους Έλληνες κι΄όχι τους μπουνταλάδες δικούς μου…».Η πραγματικότητα όμως ,που το πέρασμα των χρόνων αποκάλυψε ,είναι πως η Ζωζώ Ντάλμας υπήρξε ίσως η πρώτη ελληνίδα κατάσκοπος που έδρασε για λογαριασμό της Ελλάδας ,ειδικά κατά την περίοδο της κυβερνήσεως Ελευθέριου Βενιζέλου.
Υ.Γ. Η αναφορά έγινε μόνο και μόνο με αφορμή ένα πακέτο τσιγάρα και αρκετή περιέργεια.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου