T E Λ Ι Κ Ω Σ. . .Β Α Ρ Β Α Ρ Ο Τ Η Τ Α . . . . . . . .ΩΡΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ . . . .. ΣΤΙΓΜΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ....




«Η αλήθεια είναι επαναστατική»

Αντόνιο Γκράμσι

Ροή Iskra

Πέμπτη 24 Ιουνίου 2010

Τι έρχεται μετά τον Μεσαίωνα; Ανακοίνωση Κόκκινου για το προεδρικό διάταγμα

απο την ιστοσελίδα του Κόκκινου


Η "σφαίρα" είναι το Προεδρικό Διάταγμα για τις εργασιακές σχέσεις


Στις 15 Ιούνη ο υπουργός εργασίας κατέθεσε ένα προσχέδιο Προεδρικού Διατάγματος για να συζητηθεί μέχρι τις 23 Ιούνη. Τι προβλέπει;

1. Οι επιχειρήσεις θα μπορούν να προσλαμβάνουν νέους με το 70% έως 85% του κατώτερου μισθού (δηλαδή από 518 έως 629 ευρώ). Συγκεκριμένα:

* Οι νέοι/ες από 21 έως 25 ετών θα αμείβονται με το 85% ( - 15%) του κατώτερου μισθού.
* Οι νέοι/ες έως 21 ετών θα παίρνουν το 80% ( - 20%) του κατώτερου μισθού.
* Οι νέοι/ες από 15 έως 18 ετών με ειδικές συμβάσεις μαθητείας μέχρι ενός έτους θα αμείβονται με 70% ( - 30%) του κατώτερου μισθού.

και σύμφωνα με το προσχέδιο «το υπολειπόμενο ποσό αναπλήρωσης του κατώτατου ορίου μισθού και το αντίστοιχο ποσό ασφάλισης δύναται ( δηλαδή δεν υποχρεούται) να καταβάλλεται από τον ΟΑΕΔ».

2. Μείωση έως και 50% του ποσού αποζημίωσης σε περίπτωση απόλυσης αν προειδοποιήσει εγγράφως η επιχείρηση από ένα έως τέσσερεις μήνες πριν.

Είναι δυνατόν να μην προειδοποιήσει το κάθε αφεντικό αν είναι να πληρώσει τα μισά λέφτα της αποζημίωσης;

3. Αύξηση του ορίου των ομαδικών απολύσεων:

Στις επιχειρήσεις με προσωπικό από 20 έως 150 εργαζόμενους σε 6 άτομα το μήνα. (Σήμερα στις επιχειρήσεις με 20 έως 200 εργαζόμενους επιτρέπεται η απόλυση 4 ατόμων).

Στις επιχειρήσεις με προσωπικό πάνω από 150 άτομα στο 5% και μέχρι 30 εργαζόμενους (Σήμερα το ποσοστό των απολύσεων είναι 2% στις επιχειρήσεις με πάνω από 200 εργαζόμενους).

4. Αλλαγή της διαδικασίας προσφυγής στον Οργανισμό Μεσολάβησης και Διαιτησίας.

Μέχρι τώρα συνδικάτα και εργοδότες αν δε τα έβρισκαν για την υπογραφή συλλογικής σύμβασης σε ένα κλάδο και δεν υπήρχε επαρκής δύναμη για να καμφθεί η αντίσταση των εργοδοτών, το ζήτημα μπορούσε να πάει στη λεγόμενη «Διαιτησία». Η απόφαση της διαιτησίας, ανεξάρτητα από το αν συμφωνούσαν επί του περιεχομένου της είτε το ένα είτε το άλλο μέρος ( συνδικάτο η εργοδότες), κατοχύρωνε την ύπαρξη συλλογική σύμβασης με ισχύ νόμου.

Τώρα στη μεσολάβηση θα μπορούν να προσφεύγουν μονομερώς εργοδότες ή συνδικάτα αλλά η πρόταση του μεσολαβητή πρέπει να γίνεται δεκτή και από τα δύο μέρη. Αυτό ακυρώνει τον ρόλο της, καθώς οι εργοδότες θα μπορούν να πηγαίνουν στη μεσολάβηση αλλά να αρνούνται τη διαιτησία και να μην εκδίδεται οριστική απόφαση.

Είναι κατάργηση στη πράξη της μόνης ασφαλιστικής δικλείδας που υπήρχε από τη μεριά του κράτους ώστε να υποχρεώνονται οι εργοδότες να υπόκεινται σε συλλογικές συμβάσεις σε πολλούς κλάδους.





Και τα πολυβόλα δε σωπάσαν....


Και αυτά που ακολουθούν αμέσως μετά από το Προεδρικό διάταγμα είναι:


Δύο νομοσχέδια για την εξίσωση ( προς τα πάνω) των ορίων ηλικίας στις συντάξεις μεταξύ ιδιωτικού και δημόσιου τομέα και μεταξύ ανδρών και γυναικών (δημοσίων υπαλλήλων) και η μεγάλη ανατροπή στο Ασφαλιστικό ( των ιδιωτικό - οικονομικών κριτηρίων) όπου θα πρέπει να δουλεύει κάποιος σαράντα χρόνια για να πάρει σύνταξη-εάν αντέξει βιολογικά-και να έχει συμπληρώσει το 65ο έτος.



Κανιβαλισμός : Το ανώτατο στάδιο του νέο - σοσιαλ- φιλελευθερισμού


Δε χωράνε λέξεις για να περιγράψουν το μέγεθος της επίθεσης. Σύμφωνο Πρώτης Απασχόλησης ( CPU) για λιγότερο μισθό στους νέους που αντιμετώπισε το κίνημα στη Γαλλία, Σταθεροποιητικό πρόγραμμα Σημίτη του ΄85 με παρέμβαση στους μισθούς και βγάλσιμο σαν «ρετιρέ» στη σέντρα των εργαζομένων στο Δημόσιο, Ασφαλιστικό Γιαννίτση ( που αυτό είναι πολύ χειρότερο ) που έβγαλε στο δρόμο όλη την εργατική τάξη και Κυβέρνηση Μητσοτάκη με την άγρια απελευθέρωση των απολύσεων ( που έβγαλε στο σφυρί και στο δρόμο συγκοινωνίες και ναυπηγεία στις αρχές της δεκαετίας του 90) μαζί σε ένα πακέτο μέσα σε Ιούνη - Ιούλη.

Τα μέτρα – ακόμη χειρότερα και από το μνημόνιο- είναι μέτρα κανιβαλισμού, διάλυσης της εργατικής τάξης.

Γιατί τι άλλο είναι η επιστροφή στην εποχή του παραγιού, του μάστορα και του κάλφα; Τι άλλο είναι η κατάργηση της εθνικής συλλογικής σύμβασης ( αφού αυτή ήταν πάντα η σημασία της να προστατεύει τους «νέους» ώστε να υπάρχει τουλάχιστον ένας βασικός και να μη παίρνουν όσα θέλει να δώσει ο εργοδότης); Τι άλλο είναι η ουσιαστική κατάργηση των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων μέσω της κατάργησης της διαιτησίας; Τι άλλο είναι το κόψιμο στο μισό της αποζημίωσης; Και τι άλλο είναι η στη πράξη κατάργηση της δυνατότητας των συνδικάτων να αμύνονται, να εγγράφουν κατακτήσεις στη κοινωνία, που συνεπάγεται το πέρασμα όλων αυτών των μέτρων μαζί;

Εκφράσεις όπως αντεργατικά, αντικοινωνικά, αντισυνταγματικά, παράνομα είναι όλες σωστές αλλά «λίγες». Λίγες είναι και οι δηλώσεις για προσφυγή σε διεθνείς οργανισμούς και δικαστήρια.

Στο ερώτημα «Σοσιαλισμός η Βαρβαρότητα;» η ηγεσία του Πανελλήνιου «Σοσιαλιστικού» Κινήματος ( για να «σώσει τη χώρα από τη χρεοκοπία» απαντάει) : Βαρβαρότητα! Βαρβαρότητα!

Το ερώτημα όμως είναι αμείλικτο, ακόμη και για αυτούς που λένε ότι «τα μέτρα είναι αναγκαία για να σωθεί η χώρα». Γιατί θα σωθεί η χώρα αν πληρωθεί λιγότερο ο νέος εργαζόμενος, αν ο απολυμένος πάρει μισή αποζημίωση; Θα εισπράξει κάτι από αυτό το Δημόσιο Ταμείο; Ποιόν εξυπηρετούν αυτά;


Εμείς τι πρέπει να απαντήσουμε στις «σφαίρες» τους ;

Όλοι στους δρόμους να ματαιώσουμε αυτό το έγκλημα.
ΑΥΤΟ ΔΕ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ «ΟΥΤΕ ΜΕ ΣΦΑΙΡΕΣ».

Δεν υπάρχουν σχόλια: