Η αριστερά στον καθρέφτη της κοινωνίας

Παρ' ότι πολλές από τις αποκαλύψεις των ημερών για το σκάνδαλο της Siemens είχαν δει το φως της δημοσιότητας και πέρυσι, το πολιτικό κόστος δεν έχει προεξοφληθεί. Οι αποκαλύψεις, με το ειδικό βάρος της ομολογίας και κυρίως των υπαινιγμών Μαντέλη, γίνονται σήμερα μέσα σε τελείως διαφορετικό πολιτικό-κοινωνικό περιβάλλον. Και μπορεί να αποδειχθούν καταλύτες εξελίξεων σε μια περίοδο προϊούσας απαξίωσης του πολιτικού συστήματος και βύθισης της κοινωνίας στο τούνελ της ύφεσης.

Παπανδρέου και Σαμαράς επιχειρούν να μετακυλίσουν τις πολιτικές ευθύνες για τα σκάνδαλα στους “προηγούμενους”. Μέσα από την “αυτοκάθαρση” που “λερώνει” τους εσωκομματικούς αντιπάλους τους, επιδιώκουν να διασωθούν, ώστε με καλύτερη έξωθεν μαρτυρία να επιχειρήσουν να σταθεροποιήσουν το καταρρέον πολιτικό σύστημα, εγκλωβίζοντας τη λαϊκή οργή και περιθωριοποιώντας την αριστερή αμφισβήτηση. Η επιχείρηση “αυτοκάθαρση” στοχεύει στη διαμόρφωση πολιτικών προϋποθέσεων, ώστε να υφανθούν συναινέσεις γύρω από τα αντικοινωνικά μέτρα. Είναι η ιδιόρρυθμη Μεταπολίτευση ΔΝΤ.

Αυτές οι κινήσεις κορυφής μπορεί να αποδειχθούν ευσεβείς πόθοι για τους εμπνευστές τους. Γιατί τα δυόμισι κόμματα του δικομματισμού (ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ., ΛΑΟΣ) δρουν σε συνθήκες αυξανόμενης πολιτικής ρευστοποίησης και κοινωνικής ρευστότητας. Αντίβαρο στους σχεδιασμούς της Μεταπολίτευσης ΔΝΤ μπορεί να αναδειχθεί η ριζοσπαστική αριστερά, κρατώντας μέσα στην πολιτική διαδικασία τους πολίτες, και κυρίως τους νέους, που σπρώχνονται στην απογοήτευση ή και την τυφλή αντιπαράθεση. Να δώσουμε κατεύθυνση στην άμορφη οργή. Με κινηματικές δράσεις και πολιτικές πρωτοβουλίες, που υπερβαίνουν τις παραδοσιακές κομματικές αναφορές, με πρώτο σταθμό τις τοπικές εκλογές του Νοεμβρίου, που μπορεί να μετατραπούν σε “δημοψήφισμα” καταδίκης των πολιτικών κοινωνικής ερήμωσης.

Το συνέδριο του ΣΥΝ, που αρχίζει την Πέμπτη, μπορεί να συνεισφέρει στην ωρίμανση του υποκειμενικού παράγοντα, όταν και πάλι ο αντικειμενικός παράγων αναδεικνύεται ευνοϊκός για την αριστερά. Μπορεί να συμβάλει στην αναζωογόνηση του ΣΥΡΙΖΑ, με τη διαμόρφωση πολιτικών συγκλίσεων και την υπέρβαση προσωπικών στρατηγικών. Οι πολίτες ζητούν ενότητα, αλληλεγγύη, εναλλακτικές προτάσεις. Η οργή τους μετατρέπεται σε πολιτική αυτοπεποίθηση, ενόσω ξεδιπλώνονται σε ολόκληρη την Ευρώπη αγώνες, όπως αυτοί προχθές στη Γαλλία για το συνταξιοδοτικό, που σχίζουν τον νεοφιλελεύθερο κορσέ του Συμφώνου Σταθερότητας, με τον οποίο οι κυρίαρχες δυνάμεις θέλουν να ακινητοποιήσουν και να υποβιβάσουν τις ευρωπαϊκές κοινωνίες.

Αναμετρώμαστε με τις προκλήσεις και με τον εαυτό μας...