Πιστή η ΓΣΕΕ στήν ΤΡΟΙΚΑ

Συνεπέστατη και πιστή στα κομματικά της καθήκοντα η ηγεσία της ΓΣΕΕ τάχθηκε υπέρ ΔΝΤ και της Ε.Ε αντί να ταχθεί,ώς όφειλε με τα συμφέροντα του δοκιμαζόμενου κόσμου της εργασίας και να υπερασπίσει τα δικαιώματα και το μέλλον των εργαζομένων,των γυναικών,των άνεργων και των νέων που μοιάζουν πια καταδικαζμένοι ,άφησε τους πάντες έρμαια της Τρόικας. Παραδώθηκε με κατεβασμένα τα μανίκια, στους όρους και τα όρια του Μνημονίου,αυξήσεις που υποβιβάζουν ακόμη περισσότερο την κοινωνική θέση του κόσμου της μισθωτής εργασίας,μειώνουν ακόμη περισσότερο την αγοραστική του δυνατότητα και υποβαθμίζουν ακόμη περισσότερο την αξία της εργατικής δύναμης.

Σε συνενόηση με την κυβέρνηση και με κοινή σύσκεψη στο Μαξίμου στίς 1/7/2010 η συνδικαλιστική πλειοψηφία της ΓΣΕΕ αποκάλυψε τις προθέσεις της ,και αυτές δεν ήταν άλλες από την υπογραφή 3ετούς Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας και κατ'ουσίαν την πρώτη φάση μέτρων και νομοθετικών ρυθμίσεων που επέβαλε η υπαγωγή στο "μηχανισμό στήριξης" και η υπογραφή του Μνημονίου και περιελάμβανε εκτός των μέτρων εισοδηματικής πολτικής του δημοσίου όσο καί τις νομοθετικές ανατροπές σε ασφαλιστικό και εργασιακό.

Υποταγμένη στόν Κομματικό ρόλο ,υποχρεωμένη λόγο απολαβών και προνομίων και με μία χρόνια σταθερή πορεία σταθερού εκφυλισμού των Συνδικαλιστικών διαδικασιων επιλέγοντας να "συγκρούεται" ,δήθεν,σε ζητήματα δευτερεύοντα και με δήθεν "αγωνιστικές" απεργίες 24ωρου χαρακτήρα.Μήν απορούμε λοιπόν ,που πλέον οι 24ωρες απεργίες που κηρύσσει η ΓΣΕΕ καταλήγουν στο τέλος της ημέρας σε κατάθλιψη . Μέσω των 24ωρων απεργιών η συνδικαλιστική πλειοψηφία συντηρεί την νομιμοποίησή της σε περιόδους κρίσεων(κάτι που κάνουν και πολλές πλειοψηφίες Ομοσπονδιών και Σωματείων...μ'όποιον δάσκαλο καθήσεις), ενώ πάντα υπάρχει το περιθώριο η κυβέρνηση να υποχωρήσει ελάχιστα ή να καταφύγει στην διασκέδαση των πολιτικών που επιδιώκει να επιβάλει ως εκ τούτου λοιπόν, οι 24ωρες απεργίες λειτουργούν στο πλαίσιο νομιμοποίησης της κυβέρνησης και του πολιτικού συστήματος στο σύνολό του και όχι ως μηχανισμοί που αμφισβητούν το καθεστώς, όπως αντίθετα πράττει η κάθε μορφή κινήματος.

Εάν η συνδικαλιστική πλειοψηφία το ήθελε είναι βέβαιο ότι δεν επρόκειτο ποτέ να περάσει το "Μνημόνιο" στην βουλή. Εάν το επεδίωκε δεν θα υπήρχε ποτέ περίπτωση η κυβέρνηση αυτή ή οποιαδήποτε άλλη, να επιβάλει τα μέτρα που πλέον αποτελούν τον χειρότερο εφιάλτη της σημερινής Κοινωνίας αλλά και όλων των επόμενων γενεών.Μα αντί αυτού μέσω της υπογραφής της σύμβασης,η συνδικαλιστική ηγεσία έδωσε παράταση ζωής στην ισχύ και τον διαμεσολαβιτικό ρόλο που της δίνει η δυνατότητα υπογραφής Γενικών Σ.Σ.Ε. .Με τον υσχιρισμό δε, πως υπερασπίστηκε τον 13ο και 14ο μισθό διόλου δέν πείθει γιά την αντίσταση στο "Μνημόνιο" μιάς και αυτό ήταν η επιθυμία των επιχειρηματιών που ασχολούνται με το εμπόριο και αυτό θα έπλητε τα συμφέροντα τους,άρα λοιπόν μιλάμε για εναρμονισμό κι όχι αντίσταση και διεκδίκηση και βεβαίως είναι εντελλώς γελοίος ο ισχυρισμός πως οι αυξήσεις κατα 1,7 που βγήκαν απο την συμφωνία ΣΕΒ-ΓΣΕΕ ,είναι μια κατάκτηση όταν το Μνημόνιο προέβλεπε μηδενικές,την στιγμή που ουσιαστικά οι απώλειες των εισοδημάτων των εργαζομένων ,μέσω των μισθολογικών απωλειών από την μιά ,των συνεχών αυξήσεων ΦΠΑ από την άλλη και της φορολογίας ξεπερνούν κατά πολύ το 20%.

Είναι τραγικές και εξαιρετικά οδυνηρές οι συνέπειες όλων αυτών που συμβαίνουν σήμερα στήν Ελληνική Οικογένεια.Η ανακατανομή εισοδήματος υπέρ του Κεφαλαίου,επιβάλλει βίαια ένα καινούριο Κοινωνικο μοντέλο στο οποίο η αγωνία διατήρησης της εργασίας ,το κυνήγι της επιβίωσης και η ανασφάλεια για το μέλλον φτιάχνουν ένα εφιαλτικό τοπίο ,με ανεξέλεγκτες και απρόβλεπτες συνέπειες και μάλιστα με την πλάτη και την υπογραφή της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ.

Δυνατότητα αναστροφής αυτής της κάκιστης εξέλιξης υπάρχει και βρίσκεται στα χέρια των εργαζομένων.Ηρθε η ώρα που πρέπει να επιλέξουν ανάμεσα στην σκλαβοποίηση τους και την Ζούγκλα που τούς ετοιμάζουν για ζωή σε αυτούς και τα παιδιά και εγγόνια τους η να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους και οργανωμένα και μαζικά να διεκδικήσουν ΣΗΜΕΡΑ ,ένα αύριο ανθρώπινο,δίκαιο και αλληλέγγυο.

Στο κάτω -κάτω ....Αν όχι τώρα πότε; Aν όχι εμείς ποιοί ;