ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ

Λάβαμε αυτήν την επιστολή των εργαζομένων στο Εθνικό Θέατρο και την δημοσιευουμε..

Η επιστολή αυτή κοινοποιείται σε όλους τους αρμόδιους φορείς και σε όλα τα ΜΜΕ εν είδει καταγγελίας για την αφόρητη κατάσταση που έχει διαμορφωθεί τους τελευταίους μήνες γύρω από το Εθνικό Θέατρο.

Όπως πολλοί γνωρίζουν, το ιστορικό κέντρο της ελληνικής πρωτεύουσας έχει από χρόνια παραδοθεί στους κύκλους της εμπορίας ναρκωτικών και λευκής σάρκας, ενώ η ασυλία που αβίαστα προσφέρεται από την Ελληνική Αστυνομία και από τους συναρμόδιους φορείς (Δήμος Αθηναίων, Νομαρχία Αθηνών, Υπουργείο Υγείας) το έχει μετατρέψει σε παράδεισο του εγκλήματος.

Η αστική σύμβαση της μεταπολιτευτικής πολιτικής του τόπου, που υπάκουσε σε επιταγές ξεπερασμένων νοοτροπιών για ένα υποβαθμισμένο κέντρο (έναντι ευημερούντων προαστίων), οι οποίες γιγαντώθηκαν από την προηγούμενη κυβέρνηση, κορυφώνεται τώρα, με την επιδεικτική αδιαφορία της καινούργιας κυβέρνησης.

Έτσι, τους τελευταίους μήνες το επίκεντρο της παράνομης δραστηριότητας έχει μεταφερθεί στο ίδιο το Εθνικό Θέατρο, ένα αρχιτεκτονικό στολίδι από τα ελάχιστα που έχουν διασωθεί από τον αδηφάγο πολεοδομικό «σχεδιασμό» στη χώρα μας. Το Εθνικό Θέατρο έχει αποτελέσει σημείο αναφοράς της πολιτιστικής ζωής εν γένει του τόπου από το 1901, οπότε ιδρύθηκε. Το 2001 το κτίριο «Τσίλλερ» έκλεισε προκειμένου να ανακαινιστεί και να αναβαθμιστεί τεχνικά και τεχνολογικά, ώστε να ανταγωνίζεται εφάμιλλους θεατρικούς οργανισμούς της Ευρώπης. Ωστόσο, πριν καν κλείσει έναν χρόνο λειτουργίας, τα κέντρα εξουσίας αποφάσισαν, αντί να το δουν ως μία ευκαιρία για την αναβάθμιση ολόκληρης της περιοχής της Ομόνοιας, να το μετατρέψουν σε γκέτο εμπόρων ναρκωτικών και σε τόπο διαβίωσης χρηστών.

Δεκάδες έμποροι εδράζουν επί των οδών Αγίου Κωνσταντίνου & Μενάνδρου και από εδώ διακινούν μεγάλες ποσότητες ουσιών, ενώ η οδός Μενάνδρου –όπου βρίσκεται η είσοδος κοινού του Εθνικού Θεάτρου– έχει γίνει απροσπέλαστη στους πολίτες της Αθήνας, αφού χρήστες κι εγκληματίες επιδίδονται σε παράνομες ενέργειες για να εξασφαλίσουν τα «προς το ζην». Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες ή και θύματα ένοπλων επιθέσεων: χρήστες κι εγκληματίες υπό την απειλή αιχμηρών αντικειμένων (μαχαιριών ή ακόμη και της ίδιας τους της σύριγγας) αποσπούν από τους περαστικούς τσάντες και τιμαλφή αντικείμενα που φέρουν επάνω τους, δεν διστάζουν δε να θέσουν σε σοβαρό κίνδυνο της σωματική τους ακεραιότητα επιτιθέμενοι με σιδηρογροθιές. Οδηγοί αυτοκινήτων που διέρχονται τις οδούς Αγίου Κωνσταντίνου, Μενάνδρου, Κουμουνδούρου, Νικηφόρου δέχονται επίθεση εντός των οχημάτων τους, αφού πρώτα οι επιτήδειοι ανοίξουν τις πόρτες με λοστούς. Όλοι εμείς, που κινούμαστε καθημερινά στην Ομόνοια πηγαινοερχόμαστε στις εργασίες και στις οικίες μας με κίνδυνο της ζωής, της σωματικής ακεραιότητας και της υγείας μας.

Τι και αν στη χώρα μας γεννήθηκε η δημοκρατία… Οι κάτοικοι και οι εργαζόμενοι του κέντρου της Αθήνας ζουν σε καθεστώς απόλυτης ανελευθερίας. Τι και αν ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη έχει συνδέσει το όνομά του με σημαντικές επιτυχίες στον χώρο της οργανωμένης τρομοκρατίας… Χιλιάδες πολίτες της ελληνικής πρωτεύουσας νιώθουν στο πετσί τους τον τρόμο σε κάθε τους βήμα. Τι και αν ο ίδιος ο Πρωθυπουργός της χώρας έχει σπουδάσει κοινωνιολογία… χιλιάδες συνάνθρωποί μας έχουν εγκαταλειφθεί χωρίς επιστροφή στο πλασματικό έλεος τοξικών ουσιών και εμπόρων ναρκωτικών.

Σε περίοδο οικονομικής κρίσης, στην υπέρβαση από την οποία έχουμε κληθεί να συμβάλουμε όλοι, το έργο της αναβάθμισης του κτιρίου «Τσίλλερ» που στοίχισε εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ στους Έλληνες πολίτες, με σκανδαλώδη ευκολία ακυρώνεται, ώστε πολύ σύντομα θα απαιτηθεί από τους ίδιους Έλληνες πολίτες να προσφέρουμε περισσότερα χρήματα για την αποκατάστασή του.

Φαίνεται όμως ότι ούτε το ακριβοπληρωμένο σκυρόδεμα, ούτε οι ανθρώπινες ψυχές αγγίζουν τους πολιτικούς μας, ώστε να αναλάβουν δράση για να επιστραφεί το κέντρο στους πολίτες της Αθήνας.

Κάθε μας προσπάθεια να εισακουστούμε (επιστολές, γραπτά και τηλεφωνικά αιτήματα, κλήσεις στην άμεσο Δράση, συναντήσεις με Υπουργούς, Υφυπουργούς, γενικούς Γραμματείς και Διευθυντές, επικλήσεις σε γνωστούς μας πολιτικούς, συμμετοχή σε κινήσεις πολιτών, προσέκλυση των ΜΜΕ, κ.ο.κ.) πέφτει στο κενό. Η ανταπόκριση που λαμβάνουμε κυμαίνεται από την πλήρη αδιαφορία μέχρι τον απόλυτο εμπαιγμό!

Για εκατοντάδες χιλιάδες κατοίκους και εργαζόμενους στο κέντρο της Αθήνας η ζωή έχει ευτελιστεί σε ένα επικίνδυνο φαινόμενο και σε τίποτα παραπάνω. Υπεύθυνη είναι αποκλειστικά η Πολιτεία.

Οι εργαζόμενοι στο Εθνικό Θέατρο

Προς τους κ.κ.

Πρόεδρο της Κυβέρνησης,

Γιώργο Παπανδρέου

Υπουργό Προστασίας του Πολίτη,

Μιχάλη Χρυσοχοΐδη

Υπουργό Δικαιοσύνης, Διαφάνειας

& Ανθρώπινων Δικαιωμάτων

Χάρη Καστανίδη

Υπουργό Υγείας & Κοινωνικής Αλληλεγγύης

Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου

Υπουργό Πολιτισμού & Τουρισμού

Παύλο Γερουλάνο

Υφουπουργό Προστασίας του Πολίτη,

Σπύρο Βούγια

Αρχηγό της Ελληνικής Αστυνομίας

Ελευθέριο Οικονόμου

Υπαρχηγό της Ελληνικής Αστυνομίας

Ιωάννη Ραχωβίτσα

Γενικό Επιθεωρητή Νοτίου Ελλάδος

Γεώργιο Γαλιάτσο

Υπερνομάρχη Αθηνών

Φώφη Γεννηματά

τον Νομάρχη Αθηνών

Γιάννη Σγουρό

Δήμαρχο Αθηναίων

Νικήτα Κακλαμάνη

Κοιν.:

Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης