Γερμανικό σχέδιο "ελεγχόμενης χρεοκοπίας" κρατών

Πρώτο θύμα η Ελλάδα; Και «τρόικα» και χρεοκοπία;

Σχέδιο ελεγχόμενης χρεοκοπίας κρατών φέρεται να εξετάζει η γερμανική κυβέρνηση, σύμφωνα με πηγές που επικαλείται το γερμανικό εβδομαδιαίο περιοδικό Der Spiegel.
Στο σχέδιο που φέρεται να εξετάζει η γερμανική καγκελαρία, περιγράφεται λεπτομερώς η διαδικασία για την ελεγχόμενη χρεοκοπία.


Οι κάτοχοι κρατικών ομολόγων θα πρέπει, μέσω του λεγόμενου «haircut» να αποποιούνται μέρος των απαιτήσεών τους, προκειμένου να βοηθήσουν τη χώρα που αντιμετωπίζει πρόβλημα ρευστότητας να βγει από την κρίση.

Αυτό θα γίνεται είτε μέσω της παράτασης της προθεσμίας εξόφλησης των ομολόγων είτε μέσω της μείωσης των τόκων είτε μέσω της εξόφλησης τμήματος της αξίας των ομολόγων.

Το σχέδιο της γερμανικής κυβέρνησης δεν αποτελεί εναλλακτική του ευρωπαϊκού πακέτου διάσωσης, αλλά μία περαιτέρω εξέλιξη, σύμφωνα όσα αναφέρουν κύκλοι της γερμανικής κυβέρνησης

Στο προσχέδιο που κυκλοφορεί στην καγκελαρία αναφέρεται ότι ο ιδιωτικός τομέας (οι τράπεζες) θα πρέπει να συμμετάσχουν σε αυτή τη διαδικασία, ώστε να μην επωμίζονται οι φορολογούμενοι όλα τα βάρη.

Οι κάτοχοι ομολόγων παίρνουν «μπόνους ρίσκου» και γι' αυτό θα πρέπει να αναλαμβάνουν και αυτό το ρίσκο. Τη λοιπή αξία των ομολόγων αναμένεται να εγγυάται μία νέα αρχή, το Berliner Club, στο οποίο θα συμμετέχουν κράτη-μέλη της G-20 ή μόνο της Ευρωζώνης.

Αν η αποποίηση των απαιτήσεων των πιστωτών δεν οδηγήσει σε βελτίωση της κατάστασης, η διαδικασία θα εισέρχεται στη δεύτερη φάση κατά την οποία θα λαμβάνει χώρα η πλήρης αναδιάρθρωση του χρέους.

Το Berliner Club θα αναθέτει σε μία προσωπικότητα ή σε μία ομάδα προσωπικοτήτων να λάβει υπόψη τα περιουσιακά συμφέροντα της χρεοκοπημένης χώρας και τα μέτρα θα εποπτεύονται από το ΔΝΤ.

Σϋμφωνα με την ελληνική υπηρεσία της Deutsche Welle, εκπρόσωπος της γερμανικής Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Τύπου που ερωτήθηκε σχετικά, επιβεβαίωσε ότι η κυβέρνηση της χώρας εξετάζει ένα τέτοιο σχέδιο, χωρίς όμως να προχωρήσει σε διευκρινίσεις, για «εσωτερικά έγγραφα», όπως είπε.

Διαφαίνεται λοιπόν, ολοένα και πιο ξεκάθαρα, ότι οι δυνάμεις του κεφαλαίου ετοιμάζονται να «σπρώξουν» την Ελλάδα σε μια μορφή αναδιάρθρωσης χρέους, η οποία θα γίνει με νέους ακόμα πιο επαχθείς όρους και η οποία θα έχει ως συνέπεια να κατεδαφιστούν πλήρως τα εισοδήματα των Ελλήνων εργαζομένων και σφαγιαστούν τελειωτικά τα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά τους δικαιώματα. Θα είναι δηλαδή μια αναδιάρθρωση που θα γίνει με όρους ακραίας κοινωνικής βαρβαρότητας.

Απέναντι σε αυτή την προοπτική η Αριστερά έχει εδώ και καιρό καταθέσει τις προτάσεις της, απαιτώντας εδώ και τώρα απεμπλοκή από τον μηχανισμό της τρόικας, ακύρωση των μέτρων που ελήφθησαν στο πλαίσιό της και επαναδιαπραγμάτευση του δημοσίου χρέους, χωρίς όρους και δεσμεύσεις, με διαγραφή, πέραν των άλλων ενός σημαντικού του μέρους. Μόνο μ' αυτές τις επιλογές ως αφετηρία ο λαός μπορεί να ξαναποκτήσει την ελπίδα για ένα καλύτερο, προοδευτικό αύριο.


O Παν. Λαφαζάνης, Κοινοβ. Εκπρόσωπος ΣΥΡΙΖΑ, σχολιάζοντας, στην εφημερίδα "Ευθύτυπος" και τον δημοσιογράφο Χρήστο Πηγαδίτη, τα ζητήματα των μέτρων που λαμβάνονται στο πλαίσιο του μνημονίου κυβέρνησης-Ε.Ε.-ΕΚΤ-ΔΝΤ, της εξέλιξης του δημόσιου χρέους και της ανάγκης επαναδιαπραγμάτευσής του, τόνισε τα εξής:

Αν η Ελλάδα τελούσε στις σημερινές συνθήκες υπό αποικιοκρατική κατοχή, τα μέτρα που θα εφαρμόζοντο είναι πολύ πιθανό να ήταν ηπιότερα από αυτά που εφαρμόζει η κυβέρνηση του κ. Γ. Παπανδρέου.
Δυστυχώς, κυβέρνηση – Ε.Ε.- ΕΚΤ- ΔΝΤ γυρίζουν τη χώρα, εργασιακά και ασφαλιστικά, έναν αιώνα πίσω. Λεηλατούν στην κυριολεξία τα λαϊκά εισοδήματα, ακόμα και τις συντάξεις των 600 ευρώ. Ενισχύουν σκανδαλωδώς τις τράπεζες με «δώρα» δεκάδων δισ. και διευρύνουν μέσα στην κρίση τις κοινωνικές ανισότητες. Εκποιούν, επίσης, ό,τι έχει απομείνει δημόσιο σε αυτή τη χώρα, μετατρέποντάς την σε «μπανανία» και προτεκτοράτο του χρηματιστικού και πολυεθνικού κεφαλαίου.
Το ΔΝΤ έχει πάει σε πολλές χώρες. Σχεδόν στα 2/3 του δεύτερου και τρίτου κόσμου. Όμως, ένα πρόγραμμα «σοκ» τέτοιας έκτασης κοινωνικής κατεδάφισης και λεηλασίας δεν έχει εφαρμοστεί ποτέ και πουθενά. Αυτό το πρόγραμμα, όχι μόνο είναι κοινωνικά καταστροφικό αλλά και θα υπονομεύσει κάθε προοπτική για την ελληνική οικονομία. Και αυτό, διότι με αυτό το πρόγραμμα κοινωνικής διάλυσης η ύφεση συνεχώς θα βαθαίνει και θα παίρνει όλο και πιο καλπάζουσες μορφές, με αποτέλεσμα να έχουμε εισέλθει σε ένα φαύλο κύκλο χωρίς φως στην άκρη του τούνελ. Από το φθινόπωρο οι άνεργοι στη χώρα μπορεί να ξεπεράσουν το ένα εκατομμύριο, ενώ εκατοντάδες χιλιάδες μικρές και πολύ μικρές επιχειρήσεις θα έχουν βάλει λουκέτο. Κυβέρνηση και τρόικα σωριάζουν σε οικονομικά και κοινωνικά ερείπια τη χώρα.
Το μοναδικό επιχείρημα που προβάλλουν οι κυρίαρχοι κύκλοι του πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου είναι ότι οι επιλογές που εφαρμόζουν είναι μονόδρομος. Μπορεί, όμως, να είναι ποτέ μονόδρομος η καταστροφή; Η χώρα έχει πολλές άλλες εναλλακτικές διεξόδους και ασφαλώς πολύ καλύτερες, δικαιότερες και προοπτικά αποτελεσματικές από την νεοαποικιοκρατία την οποία υφίσταται.
Μια κυβέρνηση που θα ήθελε να προασπίσει στοιχειωδώς τα συμφέροντα της χώρας και του ελληνικού λαού, θα έπρεπε αφετηριακά να ακολουθήσει έναν πολύ διαφορετικό δρόμο στη βάση των παρακάτω σημείων:
Πρώτον: άμεση απεμπλοκή της χώρας από τον μηχανισμό χρηματοδότησης Ε.Ε.-ΔΝΤ, με την ταυτόχρονη ακύρωση των κατεδαφιστικών μέτρων που ελήφθησαν στο πλαίσιό του.
Δεύτερον: άμεση, αποφασιστική και τολμηρή επαναδιαπραγμάτευση του δημόσιο χρέους, με στόχο τη διαγραφή μεγάλου μέρους του, τη μη αποπληρωμή μέρους των τόκων και τη μείωση των επιτοκίων για το υπόλοιπο, τη διαμόρφωση ικανής περιόδου χάριτος και τη διεύρυνση των χρονικών οριζόντων αποπληρωμής του χρέους.
Μπορεί μια τέτοια επαναδιαπραγμάτευση να έχει θετικό αποτέλεσμα;
Μπορεί, εφόσον τη διεξάγει μια αποφασισμένη κυβέρνηση.
Μπορεί, επίσης, διότι και οι πιστωτές έχουν συμφέρον να καταλήξει θετικά η επαναδιαπραγμάτευση, διότι διαφορετικά, μια μη θετική έκβασή της θα οδηγούσε αναγκαστικά τη χώρα σε προσωρινή, τουλάχιστον, στάση πληρωμών, πράγμα που θα επέφερε ένα ντόμινο καταρρεύσεων σε ευρωπαϊκές τράπεζες αλλά και σε άλλες χώρες της ευρωζώνης.
Τρίτον: άμεση ρύθμιση του δυσβάστακτου ιδιωτικού χρέους, με χαρακτηριστικά ανάλογα της ρύθμισης για το δημόσιο χρέος, που θα αφορά τα ευάλωτα νοικοκυριά, τους πολύ μικρούς επαγγελματίες, τις πολύ μικρές επιχειρήσεις και τη μικρομεσαία αγροτιά.
Τέταρτον: άμεση εθνικοποίηση-κοινωνικοποίηση των τραπεζών, πράγμα που συνιστά προϋπόθεση για την εφαρμογή των ως άνω αλλά και για τη χάραξη μιας χρηματοπιστωτικής πολιτικής με αποκλειστικά αναπτυξιακά και κοινωνικά κριτήρια.
Πέμπτον: ανασυγκρότηση του κράτους και του ευρύτερου δημόσιου τομέα προκειμένου να αναλάβουν ένα κεντρικό ρόλο στη δίκαιη αναδιανομή του πλούτου και στη διαμόρφωση ενός νέου παραγωγικού και κοινωνικού αναπτυξιακού προτύπου για τη χώρα

απο iskra.gr